مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد (ACT) بر اختلال اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک است.
مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه پژوهش حاضر کلیه دختران 12-8 ساله مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه کننده به مراکز درمان دیابت نجف آباد در سال 1393 بودند. از بین این مراکز درمانی دو مرکز به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش "پرسشنامه اختلالات مرتبط با اضطراب کودکان"(SCARED) بود. کودکان مقیاس سنجش اضطراب را تکمیل کردند و از میان آنان 24 نفرکه مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای آزمودنی های گروه آزمایش، درمان مبتنی برپذیرش و تعهد طی 8 جلسه 120 دقیقه ای ارائه شد و به آزمودنی های گروه کنترل درمانی ارائه نشد و 6 ماه بعد پیگیری انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمره اضطراب فراگیر کودکان در مرحله پس آزمون و پیگیری در مقایسه با پیش آزمون کاهش قابل توجهی داشته است. با کنترل نمرات پیش آزمون، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، به طور معناداری باعث کاهش نمره اختلال اضطراب فراگیر در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در پس آزمون شد(0001/0≥P، 59/38= F) و نیز باعث کاهش اضطراب کودکان در پایان دوره پیگیری 6 ماهه شد(008/0≥P، 47/8= F).
بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، در کاهش اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک مؤثر بود و حاکی از ماندگاری علائم، در پایان دوره پیگیری بود. طبق یافته های به دست آمده، می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش اختلال اضطراب فراگیر کودکان مبتلا به دیابت نوع یک استفاده نمود. با توجه به نقش میانجی گر اختلالات اضطرابی در کنترل قند خون، بیماران دیابتی مورد بحث قرار گرفتند.