هدف از این تحقیق بررسی تبحر حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بود. این مطالعه از نوع توصیفی، مقایسه و غیر مداخله ای است که جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر شهرستان مریوان با میانگین سنی 2/9 تشکیل می دهد. نمونه آماری شامل 20 کودک با اختلال اختلال بیش فعالی کم توجهی و 20 کودک همسن و همجنس بدون اختلال بودند. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بوسیله پرسشنامه والدین و معلم کانرز که روایی و پایایی این پرسشنامه در ایران با روش آلفای کرونباخ 81% و با تائید متخصصان روانپزشیکی مناسب ارزیابی شده است، در تحقیق حاضر از نسخه 48 ماده ای که پنج عامل؛ مشکلات سلوک، مشکلات یادگیری، روان تنی، تکانشگری، بیش فعالی و اضطراب را شناسایی می کند، استفاده شد. نشانه ها در یک مقیاس 4 گزینه ای 3-0 (صفر = هرگز، 1= فقط کمی، 2= کمی زیاد، 3= خیلی زیاد) درجه بندی می شوند. شناسایی و پس از آن هر دو گروه از طریق فرم بلند آزمون تبحر حرکتی بروینینکس – ازرتسکی با همدیگر مقایسه شدند. برای مقایسه داده ها در گروهها از آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS 13 تجزیه و تحلیل گردید.( 05/0 > Ρ). نتایج نشان داد که پسران عادی در مهارتهای درشت و در مهارتهای ظریف و همچنین تبحر حرکتی بهتر از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی یودند.
سامی سعدی، کریمیانی ناصح، سید ابراهیمی سمکو، حکیمی مهدی. تبحر حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعال/ کم توجه. مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام. 1392; 21 (4) :226-236