برای بازسازی بافت استخوانی در ناحیه فک و صورت وجمجمه، به صورت معمول از پیوندهای استخوانی اتوگرفت استفاده می شود. اما این نوع پیوندها محدویت هایی دارند. مهندسی بافت با تکیه بر سه جزء اصلی سلول های بنیادی، فاکتورهای رشدی و داربست های استخوانی، برای غلبه بر این محدودیت ها معرفی شده است. داربست ، محیط موقتی برای رشد استخوان فراهم می کند و باعث تسهیل چسبندگی، رشد و تمایز سلولها می شود. داربست ها به سه دسته اصلی طبیعی، صناعی و ترکیبی تقسیم می شوند که کاربرد انواع مختلف داربست های بکارگرفته شده در مطالعات انسانی و حیوانی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند. بر اساس این مطالعۀ مروری می توان چنین نتیجه گرفت که هر چند، هنوز هم گرافت استخوان اتوژن، درمان مطلوب برای نقایص استخوانی به شمار می آید، اما با پیشرفتهای صورت گرفته در زمینۀ طراحی داربستها امیدها برای طراحی داربستهای مناسب مهندسی بافت استخوان فک، در آینده ای نه چندان دور، افزایش یافته است