[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: درباره نشريه :: صفحه اصلي :: آخرين شماره :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
نمایه ها::
برای نویسندگان::
هزینه چاپ::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
سیاست های نشریه ::
بیانیه اخلاقی::
ثبت شکایت::
::
Citation Indices from GS

Citation Indices from GS

AllSince 2019
Citations62733583
h-index2719
i10-index18478
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
:: دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1388 ) ::
جلد 17 شماره 1 صفحات 18-8 برگشت به فهرست نسخه ها
خودبیمارانگاری و عوامل وابسته به آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد
علی طلایی* ، محمدرضا فیاضی بردبار
چکیده:   (14462 مشاهده)
مقدمه: خود بیمار انگاری نوعی اختلال روانی است که با اعتقاد فرد به وجود یک بیماری جدی در خود و نگرانی نسبت به آن شناخته می‌شود. با توجه به محدودیت قابل توجه پژوهش بر روی آن در ایران، مطالعه ی حاضر به بررسی شیوع علایم اختلال مذکور در دانشجویان رشته های مرتبط با پزشکی و ارتباط این علایم با سن، جنس، رشته ی تحصیلی و مقطع تحصیلی آنان پرداخته است. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر بر روی 500 دانشجوی ساکن خوابگاه در دانشگاه علوم پزشکی مشهد که با روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند و بیماری شناخته شده ی روانی و یا مشکلات طبی و فیزیکی بارز و معلولیت نداشتند انجام شد. دانشجویان علاوه بر سئوالات دموگرافیک به پرسش نامه ی خودبیمارانگاری 36 سئوالی ایوانز پاسخ دادند و داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی از جمله درصد فراوانی، تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل گردیدند. یافته های پژوهش: در این پژوهش شیوع علائم خودبیمارانگاری در حد مرزی 8/36 درصد و شیوع اختلال آن در دانشجویان مورد مطالعه 16درصد بود. از بین70 دانشجوی مبتلا به اختلال خودبیمارانگاری 57 مورد شدت کم و 13 مورد شدت متوسط داشتند. اختلال به صورت معنی داری در دختران شایع تر بود(000/0=P)، وضعیت تأهل رابطه ی معنی داری با آن نداشت(318/0=P)، اگرچه تمام دانشجویان مبتلا با شدت متوسط، مجرد بودند. هم چنین نتایج تحلیل واریانس بیانگر تفاوت رشته ها و مقاطع تحصیلی مختلف در متغیر خودبیمارانگاری بود. بحث و نتیجه گیری: شیوع نسبتا بالای اختلال خودبیمارانگاری در دانشجویان ایرانی نسبت به مطالعات جهانی مشاهده شد. برخلاف اطلاعات موجود، خودبیمارانگاری در این مطالعه در زنان شایع تر بود. فراوانی تمایلات خودبیمارانگارانه در مقطع کاردانی به طور مشخص بیشتر از سایر مقاطع بود که می تواند به آشنایی ناکامل با دانش پزشکی مربوط باشد. با وجود شیوع بالای علائم خودبیمارانگاری در دانشجویان رشته های پزشکی نگرانی از ابتلا به اختلال خودبیمارانگاری در آن ها محدود می باشد.
واژه‌های کلیدی: خودبیمارانگاری، دانشجو، رشته تحصیلی
متن کامل [PDF 281 kb]   (4721 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1388/4/2 | پذیرش: 1394/1/31 | انتشار: 1394/1/31
ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA


XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

talaei A, fayazi bordbar M. Hypochondrias in Resident Students of Mashhad University of Medical Sciences. J. Ilam Uni. Med. Sci. 2009; 17 (1) :8-18
URL: http://sjimu.medilam.ac.ir/article-1-87-fa.html

طلایی علی، فیاضی بردبار محمدرضا. خودبیمارانگاری و عوامل وابسته به آن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد. مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام. 1388; 17 (1) :8-18

URL: http://sjimu.medilam.ac.ir/article-1-87-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 17، شماره 1 - ( بهار 1388 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام Journal of Ilam University of Medical Sciences
Persian site map - English site map - Created in 0.15 seconds with 41 queries by YEKTAWEB 4643