1- گروه ژنتیک و بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، ایران 2- گروه ژنتیک و بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، ایران ، baghbani.f@gmail.com
چکیده: (7422 مشاهده)
مقدمه : امروزه، علی رغم کاربرد های بسیارگسترده نانو مواد، اطلاعات محدودی در رابطه با اثرات آن ها بر سلامت بشر در دسترس می باشد. هدف از انجام این تحقیق، سنتز سبز نانو ذرات نقره با استفاده از عصاره گیاهی و ارزیابی سمیت آن بر روی رده های سلولی سرطان کولون HT29 و نرمال HEK293 می باشد.
مواد و روش ها: سنتز نانو ذرات نقره از روش رسوب گذاری با احیای یون های نقره توسط عصاره گیاهیدرمنه انجام گرفت. نانو ذرات نقره با استفاده ازآنالیز طیف سنجی مرئی فرا بنفش، میکروسکوپ الکترونیگذاره و روبشی تایید شدند. اثرات سمیت سلولی نانو ذرات بر روی سلول ها با روش رنگ سنجی MTT طی24 ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته های پژوهش: وجود پیک در طول موج 430 نانومتر برای نانو ذرات نقره سنتز شدهبا آنالیز طیف سنجی مرئی فرا بنفش تایید شد. مطالعه ریخت شناسی روی اندازه و شکل نانو ذرات نقره نشان داد که نانو ذرات شکل کروی داشته و اندازه ای بین 10 تا 30 نانومتر قطر دارند.نتایج MTT نشان داد که اثر ضد تکثیری نانو ذرات بستگی به غلظت نانو ذره نقره سنتز شده دارد. تیمار رده سلولی سرطانی HT29 و نرمال HEK293 با نانو ذرات سنتز شده در غلظت 100 میکرو گرم در میلی لیتر در مدت 24 ساعت به ترتیب سبب کاهش بقای سلول ها به میزان 02/1 ± 55/18 (001/0P<) و 81/0 ± 4/44 (01/0P<) درصد شد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دادکه نانو ذرات سنتز شده به روش سبز اثرات مهاری بیشتری برروی سلول های سرطانی کولون نسبت به سلول های نرمال از خود نشان می دهند.
Khalili H, Baghbani-arani F. Green Synthesized of Silver Nanoparticles Using Artemisia tschernieviana Extract and Evaluation of Cytotoxicity Effects on Human Colon Cancer (HT29) and Normal (HEK293) Cell Lines. J. Ilam Uni. Med. Sci. 2017; 25 (2) :91-100 URL: http://sjimu.medilam.ac.ir/article-1-3621-fa.html
خلیلی حوریه، باغبانی آرانی فهیمه. سنتز سبز نانو ذرات نقره با استفاده از عصاره گیاه دِرمنه ) Artemisia tschernieviana (و بررسی سمیت سلولی آن روی رده های سلولی سرطانی کولون (HT29) و نرمال (HEK293). مجله دانشگاه علوم پزشکی ایلام. 1396; 25 (2) :91-100