مقدمه: کنترل موفقیت آمیز دیابت به طور عمده ای به انجام رفتارهای خود مراقبتی بیماران وابسته است پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع 2 شهرستان ایلام انجام گرفت.

مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی در سال 93، 70 بیمار دیابتی نوع 2 به روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای به کار رفته در پژوهش شامل پرسش نامه مشخصات فردی و مقیاس خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت بود. داده ها در نرم افزار  SPSS vol.20مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای سنجش ارتباط بین متغیرهای مستقل و وضعیت خودمراقبتی از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون های آماری  tمستقل استفاده شده است.

یافته های پژوهش: نمونه های پژوهش از نظر وضعیت خودمراقبتی به ترتیب در سطوح متوسط(3/74 درصد) و ضعیف(4/21 درصد) خودمراقبتی قرار داشتند. میانگین نمره کلی خودمراقبتی 44/31 با انحراف معیار 89/8 بود. درصد نمره خودمراقبتی 9/44 درصد است که نشان دهنده خودمراقبتی پایین تر از متوسط است. بیشترین انجام خودمراقبتی را نمونه ها در ابعاد عدم مصرف سیگار(1/97 درصد) و مصرف منظم دارو خوراکی و انسولین(9/77 درصد)، کمترین انجام خودمراقبتی در بعد پایش قندخون در منزل(3/18 درصد) داشته اند. در این مطالعه بین تحصیلات و نمرات خودمراقبتی اختلاف معناداری وجود داشت به طوری که با افزایش تحصیلات افراد، میانگین نمرات خودمراقبتی افزایش یافت ولی بین جنس، تاهل و شغل و هم چنین نوع درمان با نمرات خودمراقبتی اختلاف معنادار نبود. 

بحث و  نتیجه گیری: با توجه به این که اکثر بیماران دیابتی در این پژوهش از نظر خودمراقبتی در سطوح متوسط و ضعیفی قرار دارند، بنا بر این لزوم گسترش و حمایت از برنامه هایی با محتوای آموزش و پیگیری منظم خودمراقبتی در بیماران دیابتی را نشان می دهد.