مقدمه: ماماها به عنوان یکی از گروه­ های اصلی ارائه­ دهنده خدمات در نظام سلامت هستند و به ­دلیل استرس ­زا بودن شغل در معرض خطر فرسودگی شغلی و پیامدهای ناشی از تعارض کار-خانواده قرار دارند. لذا این امر بر کیفیت زندگی آنان تاثیرگذار است. به همین دلیل شناخت عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی، می­ تواند برنامه­ ریزی برای آموزش مدیریت تعارض کار-خانواده را برای زنان ماما در برداشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر تعارض کار-خانواده بر کیفیت زندگی ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی درمانی شهر اهواز در سال 94-1393 انجام گرفته است.

مواد و روش ­ها: روش پژوهش حاضر مقطعی است. ابزار این پژوهش «پرسش نامه تعارض کار-خانواده کارلسون» و پرسش نامه«کیفیت زندگی» بود که روایی و پایایی این دو پرسش نامه به تایید رسیده است. 261 پرسش نامه در بین ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی-درمانی شهر اهواز توزیع و داده­ های 229 پرسش نامه با استفاده از نرم ­افزار آماری SPSS vol.18 از طریق شاخص­ های آمار توصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و شاخص ­های آمار تحلیلی(ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ­های پژوهش: یافته ­های به ­دست آمده نشان داد که بین تعارض کار-خانواده و کیفیت زندگی همبستگی منفی و معنادار وجود دارد(P<0.01).

بحث و نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­ های این مطالعه که نشان دهنده رابطه بین کیفیت زندگی با تعارض کار-خانواده در ماماها می ­باشد؛ می ­توان نتیجه گرفت، که برگزاری دوره­ های آموزشی مدون برای کارمندان بخش درمانی به­ ویژه ماماها ضروری به نظر می­ رسد. تا بدین صورت بتوان اثرات منفی تعارض کار-خانواده را به حداقل ممکن کاهش داد و گامی مهم در افزایش کیفیت کاری در حیطه مهمی از نظام سلامت برداشت.