مقدمه: مداخله­ های خانوادگی کوتاه مدت ممکن است بر اعضای خانواده­ های بیماران روانی تاثیر مثبتی داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روانی خانواده(مدل اتکینسون و کویا) بر سلامت روانی اعضای خانواده ­های­ دارای فرزند مبتلا به بیماری روان پریشی بود.

مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر از نوع پژوهش ­های نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل است که تاثیر یک برنامه آموزش روانی چهار هفته ­ای را برای یک دوره زمانی دو ماهه بر روی 44 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران روان پریشی بستری در بیمارستان بهزیستی شهر تهران که به صورت دسترس انتخاب شدند بررسی نمود؛ سلامت روانی مراقبین با استفاده از پرسش نامه GHQ-28 تعیین شد؛ سپس داده­ ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته­ های پژوهش: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روانی خانواده موجب افزایش سطح سلامت روانی، عملکرد اجتماعی، کاهش علائم اضطراب و افسردگی می ­شود اما در کاهش علائم جسمانی تاثیر معناداری ندارد.

بحث و نتیجه­ گیری: برنامه آموزش خانواده به منظور بهبود سلامت عمومی در مراقبین خانوادگی بیماران روان پریشی موثر بوده و این امر می ­تواند کیفیت زندگی بیماران و مراقبین را به طور بالقوه­ ای بهبود و ارتقاء بخشد.