مقدمه: بر اساس مطالعات تغییر در محتوای ذرات LDL بر روی شارژ سطحی و خصوصیات ساختمانی آن‌ها (مثل قطر آن ‌ها) تاثیر داشته و این تغییر موجب تغییر شکل و تغییر در متابولیسم آن ‌ها می‌گردد. در این تحقیق ارتباط بین اندازه ذرات LDL با پتانسیل زتای آن‌ ها در بیماران شریان کرونری در مقایسه با گروه کنترل مورد بررسی قرار می‌گیرد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مورد- شاهدی انجام شده است. 30 فرد بیمار و 30 فرد سالم بر اساس معیار‌های بالینی و پارامتر‌های آنژیوگرافی انتخاب شدند. میانگین  قطر و پتانسیل زتای سطح ذرات  LDL با کمک دستگاه زتا سایزر اندازه گیری شد.

یافته‌های پژوهش: بر اساس نتایج حاصل، میانگین قطر ذرات LDL در افراد بیمار( nm 06/1 ± 18/24،0001/0p=)  به طور معنی داری کمتر از میانگین قطر ذرات LDL در افراد سالم ( nm63/0±26/25،0001/0p= ) است. در این مطالعه  میزان پتانسیل زتا در افراد بیمار(mv77/0±08/25-) به طورمعنی داری کمتر از افراد کنترل ( mv56/1 ± 65/23- ) است و این بدان معنا می ‌باشد که شارژ منفی در سطح ذرات LDL در میان بیماران بیشتر از گروه کنترل بوده است. از طرفی نیز یک ارتباط معنی ‌دار بین  میانگین قطر ذرات  LDL و پتانسیل زتای سطح آن ‌ها در بیماران شریان کرونری مشاهده گردید،  هرچند این ارتباط در افراد سالم معنی ‌داری نبود.

بحث و نتیجه گیری: ذرات لیپوپروتئین  با چگالی کم (LDL)  از لحاظ اندازه، چگالی و ترکیب اجزاء ناهمگون هستند. اعتقاد بر این است که از میان ذراتLDL ذرات کوچک ‌تر و چگال ‌تر LDL آتروژنیک‌تر هستند. مطالعه حاضر نشان داد که ذرات LDL کوچک‌ تر و با شارژ منفی بیشتر با افزایش خطر بیماری‌ های عروق کرونر مرتبط هستند . هم چنین به نظر می‌رسد تغییر در قطر ذرات LDL با تغییر در پتانسیل زتای سطح ذرات ارتباط داشته باشد.