مقدمه: ناباروری می تواند پیامدهای روان شناختی بی ­شماری را به افراد نابارور تحمیل کند. یکی از این پیامدها کاهش بهزیستی روان شناختی است. بنا بر این، پرورش توانمندی­ هایی هم چون تاب آوری برای مقابله با این پیامدها و یا پیشگیری از بروز آن ها می ­تواند کمک ­کننده باشد. لذا هدف این پژوهش بررسی تاثیر تاب ­آوری بر افزایش بهزیستی روان شناختی زنان نابارور است.

مواد و روش ها: روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون­ و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه­ کننده به مراکز درمان ناباروری و مطب های خصوصی زنان شهر تهران در سال 1392 بود. تعداد 22 نفر  به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه(هر گروه 11 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت  12 جلسه(هفته ای یک جلسه) آموزش تاب آوری قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسش نامه بهزیستی روان شناختی ریف جمع آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های آزمون از نرم افزار SPSS vol.16 و از روش آماری تحلیل کواریانس یک متغیری و چند متغیری استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری به طور معناداری بر بهزیستی روان شناختی(P<0.001) و مولفه های آن شامل پذیرش خود(P<0.001)، روابط مثبت با دیگران(P<0.001)، خودمختاری(P<0.010)، تسلط بر محیط(P<0.031)، زندگی هدفمند(P<0.001) و رشد فردی(P<0.021) در زنان نابارور موثر بوده است.

بحث و نتیجه گیری: به دلیل اثربخشی آموزش تاب آوری بر افزایش بهزیستی روان شناختی زنان ناباور، می توان از این روش به عنوان درمان تکمیلی در کنار درمان های پزشکی سود جست و بنا بر این از آن در راستای افزایش سلامت روان­ شناختی در این بیماران استفاده کرد.