مقدمه: به نظر می رسد افزایش تراکم جمعیت، به دنبال پیشرفت تکنولوژی، عاملی بسیار مهم در ایجاد اختلالات روحی، جسمی و ناباروری باشد. از آن جایی که افسردگی و اضطراب در زنان نسبت به مردان شایع تر است، به نظر می رسد اثرات آن بر روی ارگان های بدن افراد مونث، نظیر دستگاه تولید مثل، بیشتر مشخص باشد. از این رو، مطالعه حاضر به منظور بررسی آثار استرس بر روی تعداد و کیفیت جنین های فلاش شده در مدل حیوانی موش سوری انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، تعداد 50 عدد موش سوری ماده و یک ماهه از نژادswiss albino انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم گردید. گروه اول به عنوان کنترل(تحت استرس کم) که در هر قفس 5 عدد(3 قفس) و گروه دوم(گروه تحت استرس متوسط) که در هر قفس 10 عدد(2 قفس) و در گروه سوم(گروه استرس زیاد) که در هر قفس 15 عدد موش سوری(1قفس) به مدت یک ماه در قفس های مخصوص موش سوری نگهداری گردید. سپس، به منظور تحریک تخمک گذاری، موش ها تحت تزریق 10 واحد PMSG به صورت داخل صفاقی و 48 ساعت بعد 10 واحد HCG به صورت داخل صفاقی قرار گرفتند. پس از جفت گیری موش های ماده با موش های نر از همان نژاد به مدت یک شب، موش های پلاک مثبت جدا و مجددا در گروهای 5، 10و 15 تایی قرار گرفتند. 98 ساعت بعد از تزریق HCG، شاخ رحم موش ها باز و به طریق فلاش کردن، جنین ها در مرحله بلاستوسیست خارج شدند و تعداد جنین های حاصله و بلاستومرهای جنین در گروه های سه گانه آنالیز آماری گردید. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که میانگین تعداد جنین های فلاش شده از شاخ رحم موش های گروه کنترل(تحت استرس کم) 4/3±8/14 و در گروه دوم(تحت استرس متوسط) 8/2±7/7 و در موش های گروه سوم(تحت استرس زیاد) 1/2±4/2 بود. اختلاف میانگین تعداد جنین های فلاش شده در گروه ها تفاوتی معنی دار را نشان داد. در حالی که اختلاف میانگین تعداد بلاستومرها در جنین موش های تحت تاثیر استرس متوسط و شدید تفاوتی معنی دار با گروه کنترل نشان نداد.(176/0P=)