مقایسه بـین دو روش رایج بالینی و پرتونگاری در اندازهگیری زاویه انحنای کمر
|
اصغر اکبری* |
|
|
چکیده: (11251 مشاهده) |
چکیده
مقدمه: میزان انحنای کمر یکی از عوامل موثر در ایجاد کمر درد می باشد. روشهای مختلفی برای اندازهگیری میزان زاویه انحنای کمر وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه اختلاف بین میزان زاویه انحنای کمر در روش اندازهگیری بالینی با خطکش انعطافپذیر با میزان این زاویه در کلیشههای پرتونگاری و بررسی دقت این دو روش بوده است.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال 1385 در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. 112 فرد مبتلا به کمردرد، مراجعه کننده به کلینیکهای فیزیوتراپی شهر زاهدان، که دارای کلیشه پرتونگاری نیمرخ کمر بودند، جهت مطالعه انتخاب شدند. میزان درجه زاویه انحنای کمر آنها هم بر روی کلیشه نیمرخ پرتونگاری کمر با استفاده از روش Cobb و هم به روش بالینی با استفاده از خطکش انعطافپذیر اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 9±6/31 سال بود. میانگین زاویه انحنای کمر در روش بالینی 7/9±36 درجه و در کلیشه پرتونگاری 4/9±5/38 درجه بود. میانگین زاویه انحنای کمر روی کلیشه نیمرخ پرتونگاری و با اندازهگیری با روش Cobb همبستگی معناداری (95/0=r) با میانگین این زاویه در اندازهگیری بالینی با خطکش انعطافپذیر داشت (0001/0P<).
بحث و نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که کلیشههای نیمرخ کمر ابزار معتبری برای اندازهگیری زاویه انحنای کمر میباشند. |
|
واژههای کلیدی: : انحنای کمر، خطکش انعطافپذیر، پرتونگاری، روش Cobb |
|
متن کامل [PDF 278 kb]
(3469 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1387/11/8 | پذیرش: 1394/1/31 | انتشار: 1394/1/31
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|