مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یکی از بیماری های سیستم عصبی مرکزی، مزمن و غیر قابل درمان است و بر اساس مطالعات، تظاهرات آن می تواند بر کیفیت زندگی این بیماران تاثیر منفی گذارد. از این رو پژوهش حاضر به دنبال بررسی اثربخشی معنادرمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس است.

مواد و روش ها: طرح این پژوهش تجربی میدانی، از نوع پیش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه افراد مبتلا به ام اس در شهر شهرکرد در سال 1392 است. به منظور انتخاب نمونه از نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسش نامه کیفیت زندگی MSQOL-54 و معنادرمانی به صورت گروهی است.

یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد که معنادرمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس موثر است به گونه ای که 76 درصد افزایش در متغیر وابسته که در این پژوهش کیفیت زندگی است، به اثر بخشی معنادرمانی به شیوه گروهی مربوط است.

بحث و نتیجه گیری: معنادرمانی به عنوان یک تکنیک با افزایش مسئولیت پذیری، دگرگونی باورهای این بیماران درباره زندگی و افزایش امید به زندگی منجر به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس در ابعاد جسمانی و روانی می­ شود.