مقدمه: اختلال بی خوابی، اختلالی شایع در اختلالات خواب است که در آن فرد در شروع خواب و یا حفظ و تداوم آن ناتوان است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نوروفیدبک بر بهبود کیفیت خواب بیماران مبتلا به این اختلال بود.

مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش ‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری،کلیه مراجعه کنندگان مبتلا به اختلال بی خوابی به کلینیک های روان شناسی-روان پزشکی شهر اصفهان بود که به روش تصادفی ساده از مناطق 3 و 7 انتخاب شدند. نمونه شامل 20 نفر از این افراد بود که به صورت تصادفی زمانی انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون تشخیصی PSQI و مصاحبه بالینی در دو گروه 10 نفری(گروه آزمایش و گروه کنترل) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته های پژوهش: نتایج نشان دهنده اثر بخشی نوروفیدبک در درمان اختلال بی خوابی و بهبود کیفیت خواب بیماران مبتلا به بی خوابی بود. نتایج حاصل‌ از تحلیل مانکوا  نشان داد که 8/91 درصد تفاوت های فردی در نمرات مولفه های کیفیت خواب مربوط به تاثیر عضویت گروهی می باشد.

بحث و نتیجه گیری: می توان نوروفیدبک را به عنوان روشی جایگزین برای سایر درمان های بی خوابی در نظر گرفت. تلاش برای تغییر امواج مغزی منجر به تغییراتی در سطح مغز می شود. هر نوع تغییری که به دنبال درمان، در فعالیت الکتریکی مغز ایجاد می شود باعث سازماندهی مجدد در کل سیستم زیست الکتریکی شده، یک واکنش بهنجار سازی فراگیر، طبیعی و انعکاسی را در مغز پدید می آورد که منجر به بهبودی می شود.