مقدمه : تحقیقات نشان داده اند دیابت نوع1 و تا حدودی نوع2 ممکن است در تشدید پوکی استخوان نقش داشته باشند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر تراکم توده استخوانی(BMD) در زنان یائسه دارای دیابت نوع2 بود.
مواد و روش ‌ها : 20 زن یائسه دارای دیابت نوع2 از میان بیماران عضو انجمن دیابت شهر سنندج انتخاب (میانگین سن، قد، وزن و نمایه توده بدنی به ترتیب = 6±51 سال، 5±4/153 سانتی متر، 11±3/68 کیلوگرم و 4±3/29 کیلوگرم بر مترمربع) و سپس به صورت تصادفی به 2 گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه با شدت 70% یک تکرار بیشینه به اجرای فعالیت ورزشی مقاومتی پرداختند. تمرینات شامل پرس سینه هالتر، جلو پا ماشین، سرشانه هالتر از جلو، پشت پا ماشین ، جلو بازو هالتر ایستاده، و کشش لت بود. گروه کنترل در طول این دوره هیچ گونه فعالیت ورزشی منظمی نداشتند، اما به لحاظ دوز و داروی مصرفی، مشابه با گروه تجربی بودند. برای تعیین میزان تراکم توده استخوانی، دانسیتومتری در استخوان های ران، دیستال ساعد و مهره های کمری به عمل آمد.
 یافته های پژوهش: پس از 8 هفته، در هیچ یک از گروه ها و در هیچ کدام از نواحی استخوانی اندازه گیری شده {گردن فمور (72/0p=)، مهره های کمری (36/0p=) و استخوان ساعد (8/0p=)} تغییر معناداری در BMD وجود نداشت. همچنین ، بین 2 گروه نیز اختلاف معناداری ملاحظه نگردید (مقادیر p به ترتیب برای نواحی ران، مهره های کمر و ساعد 18/0p=، 23/0p= و 67/0p= بود).
بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد اجرای 8 هفته تمرین مقاومتی، تاثیری بر تراکم استخوانی زنان یائسه دارای دیابت نوع2 ندارد.