مقدمه: اختلال شخصیت ضداجتماعی، با داشتن ویژگی‌ های بارز تکانشگری، هیجانات ناپایدار، پرخاشگری، مشروب خواری و استفاده از موادمخدر و نیز شروع زود هنگام رفتارهای جنسی در این افراد گاه سبب ساز مشکلات عدیده‌ ای برای افراد در تعامل با این شخصیت ‌ها و جامعه ایجاد می‌ کند. بنا بر این هدف از پژوهش حاضر اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در درمان باورهای غیرمنطقی، اضطراب و افسردگی جوانان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی زندان مردان ایلام می‌ باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش ‌آزمون-پس ‌آزمون می ‌باشد، که به صورت نمونه ‌گیری هدفمند از بین تمامی زندانیان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی در محدوده سنی 40-18 سال زندان مرکزی شهر ایلام با تعداد 32 نفر از زندانیان موافق صورت گرفته است. افراد انتخابی به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسش نامه‌ های چند محوری بالینی میلون، اضطراب و افسردگی بک و باورهای غیرمنطقی جونز استفاده شده‌ است.
 یافته‌ های پژوهش: در بررسی اثربخشی درمان دیالکتیکی در درمان کلیه زیر مقیاس ‌های باورهای‌ غیرمنطقی(P<0.05) و اضطراب(P=0.014) نمونه ‌ها تاثیرگذار و در درمان افسردگی تاثیرگذار نبوده‌ است(P=0.955).
بحث و نتیجه‌ گیری: با توجه به یافته‌ های حاصل به نظر می ‌رسد درمان دیالکتیکی، به دلیل ماهیت درمانی که ابتدا به پذیرش و اعتبارسازی شخص و سپس تلاش در جهت تغییر مشکلات روان شناختی شخص تاکید دارد درمان تاثیرگذاری در درمان برخی از ویژگی‌ های افراد دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی باشد.