مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی یکی از اختلالات سنین باروری است که شامل علایم فیزیکی، شناختی، عاطفی و رفتاری در طی فاز لوتئال چرخه قاعدگی است که به صورت دوره ای از ۷ تا ۱۴ روز قبل از قاعدگی رخ می دهد و با شروع قاعدگی یا چند روز اول خونریزی علائم بر طرف می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی سندرم پیش از قاعدگی در دختران دبیرستانی شهر ایلام در سال ۹۴ است.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در سال ۹۴ بر روی ۲۶۶ نفر دانش آموز دختر مجرد با دامنه سنی ۱۸-۱۵ سال و میانگین سنی ۳۴/۱۶ سال، دارای قاعدگی های منظم و طبیعی(با فواصل ۲۱ تا ۳۵ روز و طول مدت ۳ تا ۷ روز) انجام گرفت. جهت بررسی فراوانی علائم سندرم پیش از قاعدگی از پرسش نامه PSST (پرسش نامه غربالگری علایم قبل از قاعدگی) به صورت آینده نگر برای دو سیکل متوالی استفاده شد. در این تحقیق آزمون های آماری کای اسکور، آنالیز واریانس و رگرسیون لجستیک مورد استفاده قرار گرفت.
یافته های پژوهش: فراوانی سندرم پیش از قاعدگی متوسط یا شدید ۸۴/۳۶ درصد و فراوانی اختلال ملال پیش از قاعدگی ۶۵/۱۱ درصد بود. بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، خونریزی شدید شانس افراد را برای ابتلاء به اختلال ملال قاعدگی ۱/۵ برابر، و درد شانس افراد را برای ابتلاء به سندرم پیش از قاعدگی ۱/۴ برابر افزایش می دهند. بین سندرم پیش از قاعدگی متوسط یا شدید(PMS) با درد(P<۰,۰۰۱)، و بین اختلال ملال پیش از قاعدگی(PMDD) با حجم خونریزی(P<۰,۰۱) ارتباط معنی داری مشاهده شد. در بررسی میانگین علائم ۱۹ گانه، بالاترین میانگین مربوط به خستگی، داشتن علائم جسمانی، دشواری در تمرکز، کاهش علاقه به فعالیت های منزل و عصبانیت و کمترین میانگین مربوط به پرخوری بود.
بحث و نتیجه گیری: شیوع این سندرم در بین نوجوانان دبیرستانی شهر ایلام نسبتاً بالا بود. با توجه به تاثیرات منفی این سندرم بر وضعیت جسمی، روانی، عاطفی، و اجتماعی نوجوان و حساسیت این دوره از نظر پیشرفت تحصیلی، پیشنهاد می گردد مطالعات و مداخلات لازم جهت پیشگیری و کنترل علائم طراحی و اجرا گردد.