مقدمه: بیماری آلزایمر یک اختلال تحلیل برنده‌ عصبی است که با اختلالات شناختی، رفتاری و حرکتی همراه است. مهم ترین علامت این بیماری یاد زدودگی است که باعث مشکلات عدیده در انجام عملکردهای روزمره افراد مبتلا می گردد. با توجه به چند عاملی بودن این بیماری و وجود عوامل متعدد ایجادکننده آن، به نظر می رسد که سطوح سرمی برخی فلزات ممکن است در ایجاد آلزایمر نقش داشته باشد. یکی از این فلزات آلومینیوم می باشد. هدف از این تحقیق بررسی میزان آلومینیوم سرم با شدت بیماری از سوئی و مقایسه میران آن در سرم بیماران آلزایمری افراد سالم از سوی دیگر است.

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، ۵۰ بیمار با تشخیص قطعی بیماری آلزایمری توسط مقیاس زوال کلیGlobal deterioration scale(GDS) از نظر شدت بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آلومینیوم سرمی به روش جذب اتمی در هر بیمار و افراد گروه کنترل(به تعداد ۵۰ نفر) اندازه گیری گردید. در نهایت ارتباط بین میزان آلومینیوم و شدت بیماری و نیز سن افراد مورد بررسی قرار گرفت.

یافته های پژوهش: میزان آلومینیوم سرمی در دو گروه بیمار و شاهد به ترتیب ug/L ۱۲±۱۷/۳۷ و  ug/L۳۰±۸۳/۲۳(P=۰,۰۰۶) بود. هم چنین سطح سرمی آلومینیوم در بیماران با شدت بیماری ارتباط معنی داری داشت(P<۰,۰۰۱, r=۰.۹۱۳).

بحث و نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که بین میزان سرمی آلومینیوم بیماران آلزایمری و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود دارد و فلز آلومینیوم به عنوان یکی از عوامل محیطی تاثیرگذار در ایجاد آلزایمر و نیز شدت آن می تواند نقش داشته باشد.