مقدمه: رفتارها و چگونگی سبک زندگی ما بر میزان بیان عامل نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF-Brain-Derived Neurotrophic Factor)، ﺗاثیر می­ گذارد و تجربیات توام با سلامت عاطفی از قبیل ورزش و محیط ­های غنی شده منجر به افزایش سطوح این نوروتروفین با اهمیت می­ شوند. این پژوهش با هدف شناسایی اثرات احتمالی دو شیوه تمرین بر مقادیر عامل نوروتروفیک مشتق از مغز در هیپوکمپ موش ­های صحرایی نر بالغ با تکیه بر شفاف­ تر کردن نقش ورزش در تعدیل شکل ­پذیری سیناپسی انجام شد.

مواد و روش ­ها: در این پژوهش تجربی-آزمایشگاهی ۲۱ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار(با سن ۸ هفته­ و میانگین وزن ۱۰±۱۷۰ گرم)، به طور تصادفی در ۳ گروه مساوی ۷ تایی کنترل، تمرین استقامتی(ET-Endurance Training) و تمرین تناوبی شدید(HIIT-High Intensity Interval Training) تقسیم شدند. گروه های تمرین استقامتی و HIIT به مدت ۸ هفته، تحت فعالیت ورزشی استقامتی و فعالیت ورزشی تناوبی شدید قرار گرفتند. مقادیر BDNF، پس از تمرین با روش الایزا سنجیده شد و داده­ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه با P<۰,۰۵ تحلیل شدند.

یافته­ های پژوهش: یافته­ های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر BDNF هیپوکمپ پس از ۸ هفته، در گروه استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی ­داری نداشت(P=۰,۷۳۵). در گروه تمرین تناوبی شدید نیز، مقادیر BDNF هیپوکمپ در مقایسه با گروه کنترل و استقامت معنی­ داری نبود(P=۰,۱۳۱, P=۰.۰۷۰).

بحث و نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر تغییر معنی داری را در سطوح BDNF بر اثر فعالیت ورزشی نشان نداد اما به نظر می ­رسد، مقادیر BDNF ﺗاثیرپذیری بیشتری را از فعالیت ورزشی تناوبی شدید نسبت به فعالیت ورزشی استقامتی بپذیرد.