---

چکیده مقدمه:آزمایش مایع منی امری ضروری جهت بررسی زوج نابارور می باشد ونتایج آن انتخاب نوع روش درمان را تحت تاثیر قرار می دهد.یافته های اخیر نشان دادند که مورفولوژی اسپرم بر اساس معیار کروجر که بر اساس پروگنوز درمان به سه گروه: ۱) >۱۴ درصد (عالی)، ۲) ۱۴-۴ درصد (متوسط) و۳) < ۴ درصد (بد) تقسیم می شود ، بیومارکری عالی برای پیشگویی کارکرد اسپرم و پیامد درمان می باشد.در مقابل مطالعات دیگری نشان داده اند که پیامد درمان ICSI به معیار کروجر وابسته نیست. هدف:هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پارامترهای اسپرم (تحرک-تعداد و مورفولوژی) و منبع برداشت اسپرم بر موفقیت درمان ICSI می باشد. مواد و روش ها :مطالعه حاضر مقطعی-تحلیلی می باشد که بروی ۵۰۰ بیمار با اندیکاسیون ICSI که به مرکز درمان ناباروری مهر مراجعه نمودند،انجام شد.متغیرهای مورد بررسی شامل سن زن-سن مرد-علت و مدت نازایی-پارامترهای اسپرم(تعداد-تحرک و مورفولوژی)-منبع تهیه اسپرم-تعداد تخمک برداشت شده-تعداد جنین های منتقل شده-تعداد جنین جایگزین شده و میزان حاملگی می باشد.بعد از جمع آوری داده ها آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS,۱۰ با آزمونهای کای اسکوئر و تی تست انجام پذیرفت. نتایج:بررسیها نشان داد که میزان حاملگی ۳۹ درصد (۱۹۵ نفر از ۵۰۰ بیمار) می باشد.میانگین سن زن ارتباط آماری معنی داری بر پیامد درمان داشت(در زنان حامله ۶/۵±۶/۲۹ و زنان غیرحامله۵/۵±۶/۳۱ سال).نتایج نشان داد که علت و مدت نازایی –پارامترهای اسپرم (تعداد-تحرک و مورفولوژی) و منبع تهیه اسپرم بر نتیجه درمان ICSI تاثیر معنی دار آماری ندارد. بحث و نتیجه گیری: باتوجه با نتایج مطالعه حاضر ، بنظر می رسد که پارامترهای اسپرم و منبع تهیه آن فاکتور پیشگویی کننده خوبی جهت تعیین موفقیت بارداری در عمل ICSI نمی باشد.

---

مقدمه: بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیک و پروفایل پلاسمیدی صد نمونه ایزوله اشرشیاکلی جدا شـــــده از عفونت های ادراری در شهر ایلام هدف این مطالعه است. مواد و روش ها: ایــزوله ها با روش های مرسوم تشخیص داده شد. تست حساسیت آنتی بیوتیک به وسیله روش دیسک- دیفیوژن (کربی بائر)براساس معیارهای CLSI انجام گرفت. استخراج پلاسمید با استفاده از کیت انجام گرفت. یافته های پژوهش: همه ایزوله ها به مروپنم حساس بودند. میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های مختلف به ترتیب ذیل بود: آموکسی سیلین ۸۱ درصد، تتراسایکلین ۶۴ درصد، سیپروفلوکساسین ۲۱ درصد سفپیم و سفتاریدیم ۱۶ درصد، سفتریاکسون، کوتریمکسازول و توبرامایسین ۱۵ درصد، جنتامیسین ۱۲ درصد، نیتروفورانتوئین ۵ درصد و آمیکاسین ۱ درصد. مطالعات پروفایل پلاسمیدی نشان داد که ایزوله های E.coli حاوی پلاسمیدهایی با اندازه هایی از ۵/۱ تا۲۱ کیلو دالتون حمل بودند. ۸۸ درصد ایزوله های E.coli دارای یک پلاسمید عمومی با وزن مولکولی ۲۱ کیلو دالتون بودند که عامل مقاومت به آموکسی سیلین و احتمالاً تتراسایکلین می باشند. بحث و نتیجه گیری: مروپنم، آمیکاسین، نیتروفورانتوئین، جنتامیسین و سیپروفلوکساسین برای درمـــــان اکثریت عفونت های مجاری ادراری مرتبط با E.coli مناسب هستند. پلاسمید ۲۱ کیلو دالتونی ممکن است در گسترش مقاومت به آموکسی سیلین و تتراسایکلین دراین منطقه نقش داشته باشد.

---

مقدمه: توکسوپلاسموز یکی از بیماری‌ های زئونوز و دارای انتشار وسیع در جهان بوده که اثرات شدید بـالینی و دام پزشکی عدیده ای را ایجاد می‌کند. این انگل داخل سلولی باعث عوارض عصبی و بیماری ‌های چشمی در افراد دارای ضعف ایمنی و نوزادان متولد از مادران آلوده می شود. بروز موارد زیاد بیماری همراه با عوارض شدید و کشنده توکسوپلاسموز ضرورت یافتن واکسن مؤثری برای این بیماری را نشان می دهد. یکی از مهم ‌ترین راه‌ های کنترل بیماری واکسیناسیون است که تاکنون واکسنی مؤثر علیه این انگل پیدا نشده است. با عنایت به زئونوز بودن بیماری در جهان، یکی از مهم‌ ترین راه‌ های آلودگی انسان‌ مصرف گوشت‌ های خام یا نیم پز حاوی انگل است. بر همین اساس، استفاده از واکسن مناسب حیوانی نیز می‌تواند باعث تحریک ایمنی حیوان شده و از آن در مقابل تولید کیست در بدن محافظت نماید. با توجه به شیوع وسیع این انگل داخل سلولی در انسان و حیوانات و اثرات شدید و کشنده آن، تولید واکسن‌ های جدید بر علیه این بیماری ضرورت می‌یابد. ایمن سازی با پلاسمید حاوی ژن های کدکننده پروتئین های محافظت کننده، به عنوان روشی نسبتاً ابداعی و راهکاری امید بخش از تکنیک‌های ساخت واکسن به شمار می‌آید. به همین دلیل پلاسمید کدکننده ژن ۵GRA را تهیه تا بتوان از آن برای ساخت واکسن بر علیه این عفونت استفاده نمود. مواد و روش ها: در این تحقیق، ژن GRA۵ با استفاده از روش PCR در پلاسمید انتقالی pTZ۵۷R کلون و پس از آن در باکتری اشرشیاکلی سوش TOP۱۰ ترانسفورم شد. سپس پلاسمید نوترکیب از باکتری میزبان استخراج و ژن هدف با استفاده از آنزیم‌ های Hind۳ و EcoRI از پلاسمید pTZ۵۷Rجدا گردید. در مرحله بعد پلاسمید pcDNA۳ برای پذیرش قطعه GRA۵ و انجام کلونینگ نیز با آنزیم ‌های Hind۳ و EcoRI برش داده شد و ژن GRA۵ درون پلاسمید pcDNA۳ ساب ‌کلون شد. محصول واکنش اتصال در باکتری‌ فوق ترانسفورم و در محیط LB حاوی آمپی‌سیلین کشت داده شد. پلاسمیدهای نوترکیب pcGRA۵ با استفاده از کیت استخراج پلاسمید، از باکتری تخلیص و در مرحله بعد در سلول یوکاریوتی CHO ترانس فکت گردید و در خاتمه بیان پلاسمید نوترکیب مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش: به منظور تایید مراحل مختلف کار از روش ‌های PCR و برش آنزیمی استفاده شد. پس از الکتروفورز مشخص شد که قطعه GRA۵ در پلاسمید pcDNA۳ کلون ‌شده است. قطعه مورد نظر بر روی ژل الکتروفورز در حدود ۳۶۳ bp بود که هم‌اندازه ژن GRA۵ توکسوپلاسما گوند‌ای است. به منظور تأیید نهایی، قطعه مورد نظر از تعیین توالی استفاده و با قطعه استاندارد ثبت شده در بانک ژن مقایسه گردید. برای تایید بیان ژن مورد نظر در سلول CHO از روش وسترن بلات استفاده شد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که کلونینگ و ترانسفورم قطعه GRA۵ در پلاسمید pcDNA۳ با موفقیت انجام شده و با استفاده از روش وسترن بلات بیان پروتئین ۱۳ کیلو دالتونی تایید گردید.

---

مقدمه: در سال های اخیر، عفونت های مزمن و پایدار نیز به عنوان عوامل زمینه ساز سکته حاد قلبی به عنوان یکی از شایع ترین مشکلات سلامتی جوامع بشری معرفی شده اند. در این مطالعه، با تعیین تفاوت میزان شیوع سرمی در بیماران و گروه شاهد، رابطه عفونت قبلی مایکوپلاسما پنومونیه و بروز بعدی انفارکتوس حاد میوکارد بررسی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-گذشته نگر، تعداد ۳۷۴ نمونه سرم افراد بیمار و ۱۸۵ نمونه سرم افراد شاهد به طور همزمان و با یک کیت الیزای تجاری کمی(Euroimmune) ساخت کشور آلمان مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصله در محیط نرم افزار SPSS version ۱۶ و با استفاده از آزمون آماری کای اسکوار، تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش: بین متغیرهای جنسیت، سن، شغل، و محل سکونت شهری یا روستایی، با مثبت شدن الیزای اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه(IgG) رابطه معنی دار دیده نشد(به ترتیبP=۰,۷۰۰ وP=۰.۰۸۰ و P=۰.۰۸۰ و P=۰.۱۵۰)، ولی رابطه بین فشار خون بالا و نتایج الیزا معنی دار بود،(P=۰.۰۰۳). بین سابقه قبلی بیماری حاد تب دار (P=۰.۰۰۱)، و سابقه بیماری ریوی ظرف یک سال گذشته( (P=۰.۰۰۴با نتایج الیزا در گروه بیماران رابطه معنی دار وجود داشت و رابطه شیوع سرمی مثبت مایکوپلاسما پنومونیه و سکته حاد قلبی معنی دار بود.(P= ۰.۰۰۳) بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سابقه قبلی عفونت مایکوپلاسمایی را نیز می توان یکی از عوامل زمینه ساز در تکوین سکته قلبی حاد در نظر گرفت

---

مقدمه: ایمنی مادران نسبت به عفونت توکسوبلاسماگوندیی در طول دوره بارداری دارای اهمیت فراوانی است. زنان غیر ایمن در دوره بارداری ممکن است در معرض خطر ابتلا به توکسوپلاسموز قرار گیرند. انگل قادر است از طریق جفت به جنین منتقل شده و عوارض شدیدی در جنین ایجاد نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی سرواپیدمیولوژی آلودگی به توکسوپلاسما در زنان باردار تبریز است. مواد و روش ها: از زنان باردار ۳۵-۱۸ ساله مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا(س) تبریز در طول یک سال مجموعاً ۳۰۰ نمونه خون گرفته شد. تیتر آنتی بادی های IgM و IgG سرم ها با روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات دموگرافیکی زنان نیز از طریق پرسش نامه اخذ گردید. یافته های پژوهش: در ۳/۲۶ درصد خانم های تحت مطالعه، تیتر مثبت IgG و در ۳۳/۰ درصد آن ها تیتر مثبتIgM تشخیص داده شد. با ازدیاد سن افراد، فراوانی تیتر مثبت IgG افزایش نشان داد. بالاترین تیتر در گروه سنی ۳۱-۳۵ با ۹/۷۸ درصد مشاهده شد. علاوه بر این ۴۶/۹۷ درصد زنان دارای تیتر آنتی بادی بر علیه توکسوپلاسما سابقه تماس با گربه داشته اند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که ۷/۷۳ درصد زنان باردار در تبریز فاقد آنتی بادی بر علیه توکسوپلاسما بوده اند، لذا رعایت اصول بهداشتی در تغذیه و تماس و مواجهه با گربه، برای آن ها کاملاً ضروری است و تـــــوصیه می شود این گونه خانم ها حداقل یک بار و به خصوص در سه ماهه اول بارداری مورد آزمایش آلودگی به توکسوپلاسما قرار گیرند.

---

مقدمه: توکسوپلاسموزیس یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در دنیا است که در نتیجه عفونت با تک یاخته داخل سلولی به نام توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود. معمولا آلودگی به این انگل در بالغین بدون علامت است ولی کسب آن در دوران جنینی از مادرمبتلا بدون علامت منجر به عوارض جدی در جنین می گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع و بروز توکسوپلاسموز در زنان باردار شهرستان بابل ، شمال ایران انجام گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سالهای ۱۳۹۲-۱۳۹۱ ، ۱۷۵ خانم باردار در تریمستر اول بارداری شرکت نمودند. از هر شرکت کننده ۲ میلی لیتر خون گرفته و نمونه سرم جداسازی گردید.سپس،آنتی بادی برعلیه توکسوپلاسما با استفاده از روش الیزا اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک شرکت کنندگان و همینطور فاکتورهای خطر توسط پرسشنامه جمع آوری گردید. تعدادی از این افراد در تریمستر های بعدی حاملگی مراجعه نموده و ارزیابی آنتی بادی های ضد توکسوپلاسما تکرار گردید. یافته ها: میانگین سن افراد برابر ۹/۵± ۴/۲۷ سال بود. در این میان، ۱۰۶ نفر(۶/۶۰%) دارای آنتی بادی ضد توکسوپلاسما گوندی و تعداد۶۴ مورد (۶/۳۶%) فاقد آنتی بادی اختصاصی بودند. میزان شیوع عفونت در ارتباط با سن و محل زندگی متفاوت بوده ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد (۰۵/۰ p>). همچنین، ارتباط معنی داری آماری بین میزان شیوع آلودگی و سایر فاکتورهای خطر مانند سابقه سقط و نحوه مصرف گوشت مشاهده نشد. هیچ موردی از بروز عفونت حاد توکسوپلاسما در مادر و یا توکسوپلاسموزیس مادرزادی مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیش از پنجاه درصد آلودگی با توکسو پلاسما در بابل در سنین کمتر از بیست و پنج سال رخ می دهد. ازطرفی با توجه به اینکه ۶/۳۶% از جمعیت مورد مطالعه فاقد آنتی بادی ضد توکسو پلاسما بودند ، انجام یک نوبت غربالگری در تریمستر اول بارداری ضرورت دارد تا با توجه به نتیجه آزمایش، اقدامات لازم جهت پیشگیری از توکسوپلاسموز مادرزادی، بعمل آید.

---

مقدمه: پرتودرمانی خارجی یکی از روش‌ های درمان سرطان‌ است که همواره دغدغه دز رسیده به ارگان ‌های در خطر در آن وجود دارد. هدف از این مطالعه اندازه ‌گیری دز سطحی و عمقی در فنتوم آنتروپومورفیک و هم چنین دز سطحی در بیماران مبتلا به سرطان مری فوقانی می ‌باشد. مواد و روش ‌ها: در این تحقیق اندازه‌ گیری دز سطحی و عمقی در فنتوم و دز سطحی در بیماران مبتلا به سرطان مری فوقانی صورت پذیرفت. فنتوم دارای محل ‌هائی برای قرارگیری دزیمتر ترمولومینسانس در نواحی چشم، پاروتید، غدد زیرفکی، تیروئید، ستون فقرات، جناغ و نای می ‌باشد. با توجه به این که درمان فوق در دو فاز صورت می‌ پذیرد، اندازه ‌گیری توسط دزیمتر ترمولومینسانس در هر دو فاز درمان انجام شد. در فاز اول، درمان با استفاده از تکنیک دو باریکه موازی-مقابل(قدام و خلف) و دز ۲ گری در هر جلسه انجام شده و در فاز دوم، درمان با تکنیک سه باریکه(دو باریکه مایل و یک باریکه قدام) و دز ۸/۱ گری در پنج جلسه انجام پذیرفت. یافته ‌های پژوهش: در نواحی خارج از میدان درمان مانند پاروتید و چشم مقادیر دز اندازه‌ گیری شده در گستره ۵/۷-۳۶/۱ سانتی‌ گری می‌ باشد. دز تیروئید در دو فاز متفاوت است؛ در فاز اول تیروئید داخل میدان درمان واقع شده و دز آن در فنتوم ۸۸/۰±۸۴/۳۰ سانتی‌ گری و در فاز دوم خارج از میدان درمان بوده و دز آن ۱۱/۰±۰۴/۵ سانتی ‌گری به ‌دست آمد، در حالی‌ که دز تیروئید در بیماران در فاز اول درمان ۸۴/۱۰±۷۸/۱۰۷ سانتی ‌گری و در فاز دوم ۱۷/۱±۷۳/۶ به‌ دست آمد. در سایر نواحی اندازه‌ گیری اختلاف قابل توجهی با مقادیر محاسبه شده توسط سیستم طراحی ‌درمان ندارد. بحث و نتیجه‌ گیری: با مقایسه دز به‌ دست آمده از سیستم طراحی‌ درمان و دز اندازه‌ گیری شده توسط دزیمتر ترمولومینسانس ملاحظه می ‌شود که این مقادیر اختلاف کمی در نقاط خارج از ناحیه درمان دارند که ناشی از پرتوهای پراکنده می‌ باشد. با توجه به نتایج به ‌دست آمده، توجه به تیروئید با توجه به نقش حیاتی قابل ‌توجه و ریسک پرتوگیری بالا، در هنگام تعیین میدان ‌های درمان ضروری است.

---

مقدمه: پرتودرمانی نقش مهمی در درمان تومورهای خوش‌ خیم و بدخیم سیستم اعصاب مرکزی ایفا می‌ کند. پرتو درمانی علاوه بر از بین بردن سلول ‌های سرطانی، به بافت ‌های سالم نیز آسیب می ‌رساند. هدف از این مطالعه تعیین دز جذبی کیاسما، عدسی چشم، عصب بینایی، شبکیه، پاروتید، تیروئید و غدد بزاقی زیرفکی در پرتودرمانی تومورهای لوب فرونتال مغز می ‌باشد. مواد و روش‌ ها: یک فنتوم سر و گردن با استفاده از استخوان طبیعی انسان و ترکیب پارافین و نمک‌ طعام به‌ عنوان ماده معادل ‌بافت ساخته شد. شش استوانه از جنس ماده فنتوم ساخته شده و درون آن ها شیارهایی برای قرار دادن TLD تعبیه گردید. طراحی ‌درمان روی فنتوم انجام شده و دز جذبی هر یک از ارگان ‌ها از طریق هیستوگرام حجمی دز(DVH) به ‌دست آمد. در ادامه فنتوم تحت ‌تابش با دستگاه شتابدهنده خطی قرار گرفته و دز جذبی هر یک از ارگان‌ ها با قرائت TLD ها به ‌دست آمد. یافته ‌های پژوهش: در هر دو روش، دز کلیه ارگان‌ ها به ‌جزء یکی از عدسی‌ ها در محدوده مجاز قرار داشت. در کلیه ارگان ‌ها به ‌جزء تیروئید و غدد بزاقی زیرفکی اختلاف بین مقادیر دز جذبی حاصل از محاسبات سیستم طراحی ‌درمان و اندازه ‌گیری مستقیم روی فنتوم کمتر از ۵ درصد بود. نتایج حاصل، تخمینی از میزان عوارضی که در اثر پرتودرمانی این ناحیه از مغز ایجاد خواهد شد، می‌ دهد. هم چنین می ‌توان سیستم طراحی درمان را از طریق مقادیر حاصل از اندازه ‌گیری مستقیم روی فنتوم ارزیابی کرد. بحث و نتیجه ‌گیری: یافته ‌ها تفاوتی در محدوده ۱/۱ درصد تا ۵ درصد بین مقادیر سیستم طراحی ‌درمان و اندازه‌ گیری مستقیم، برای کلیه ارگان‌ ها به ‌جزء غدد بزاقی و تیروئید نشان می ‌دهد که می ‌تواند به ‌علت این باشد که غدد بزاقی و تیروئید در فاصله زیادی نسبت به میدان اولیه اشعه قرار دارند؛ خوانش TLD در این نواحی اگر چه کم است، اما با مقدار نشان داده شده در سیستم طراحی‌ درمان که عدد کمتری را نشان می‌ دهد متفاوت بوده که می‌ تواند به‌ علت پرتوهای پراکنده‌ ای باشد که سیستم طراحی ‌درمان قادر به اندازه‌ گیری دقیق آن ها نیست.

---

مقدمه: در طب سنتی، استفاده از گیاهان دارویی برای معالجه بیماری‌ های مختلف گوارشی از جمله اسپاسم صورت می‌ گیرد، بعضی از این گیاهان دارای آثار گوارشی می ‌باشند که از آن جمله، آثار ضد اسپاسمی را می ‌توان نام برد و در روغن ‌های فرار بعضی از گیاهان وجود دارد یکی از این گیاهان که در طب سنتی ایران از آن یاد شده آویشن است. مطالعه حاضر نقش اسانس آویشن  را بر فعالیت مکانیکی عضلات صاف ایلئوم جدا شده از موش صحرائی مورد بررسی قرار داده است.

مواد و روش ها: در این مطالعه جهت بررسی آثار اسپاسمولیتیک اسانس آویشن، محلول های مختلف را پس از اعمال استیل کولین ^۴-۱۰ مولار، به حمام بافت اضافه کردیم و هم چنین جهت بررسی آثار آنتی اسپاسمودیک آن، محلول های مختلف را قبل از اعمال استیل کولین ^۶-۱۰تا ^۳-۱۰ مولار اضافه کردیم و سپس با استفاده از دستگاه فیزیوگراف و حمام بافت، انقباضات ایزوتونیک ایلئوم را در گروه های کنترل، آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفت.

یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده از اثر غلظت های مختلف این اسانس بر انقباض ناشی از استیل کولین ^۴-۱۰ مولار در ایلئوم موش نشان داد غلظت ۵۰ نانوگرم/میلی ‌لیتر و بالاتر آن منجر به کاهش انقباض ناشی از استیل کولین به میزان ۹۵ درصد شد که از لحاظ آماری معنی دار می باشد(P<۰,۰۵).

بحث و نتیجه گیری: اسانس آویشن دارای آثار اسپاسمولیتیک و آنتی اسپاسمودیک می باشد. این آثار ممکن است ناشی از وحود تیمول در اسانس باشد که باعث کاهش فعالیت کلسیم و رهایش آن از شبکه سارکوپلاسمی می شود.

---

 مقدمه: توکسوپلاسموزیس نوعی بیماری عفونی مشترک بین انسان و حیوان است که درنتیجه عفونت با انگل داخل سلولی اجباری به نام توکسوپلاسماگوندی بوجود می آید. توکسوپلاسموز درزنان باردار، میتواند باعث بروز سقط و یا اختلالات مادرزادی درجنین شود. توکسوپلاسموز مادرزادی هنگامی رخ میدهد که مادر برای اولین بار در خلال بارداری به عفونت مبتلا گردد. مطالعه حاضر باهدف آگاهی از میزان شیوع سرمی آنتی بادیهای ضدتوکسوپلاسما درزنان باردار ایرانی صورت گرفته است.

مواد و روش ها: داده های موردنیاز با جستجو دربانکهای اطلاعاتی Magiran, Irandoc, Googlescholar, ISI,Cochrane, Embase,  SID, Pubmed  و بدون محددیت زمانی جمع آوری شدند. درنهایت۲۸ مقاله از۱۱۲ مقاله یافت شده وارد متاآنالیز شدند و داده های آنها با استفاده از مدل اثرات تصادفی متاآنالیز تحلیل گردید. ناهمگنی مطالعات با استفاده از شاخص I^۲ بررسی شد. همچنین دادها با نرم افزار R و STATA(Ver۱۱,۲) آنالیز شدند.

یافته های پژوهش: در مقالات مورد بررسی باتعداد نمونه ۱۲۸۱۸ نفر، میزان شیوع کلی آنتی بادیهای ضدتوکسوپلاسما ۲/۳۴% (فاصله اطمینان۹۵%:۳/۴۵-۲۳)، شیوع آنتی بادی IgG ، ۹/۳۴% (فاصله اطمینان ۹۵%: ۷/۳۸-۲/۳۱) و شیوع آنتی بادی IgM، ۷/۵% (فاصله اطمینان ۹۵% :۸/۷-۶/۳) محاسبه شد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع عفونت توکسوپلاسمایی در زنان باردار در ایران درحد متوسط میباشد. بنابراین باتوجه به گرانی روش غربالگری سرولوژیک، جهت پیشگیری ازابتلای زنان باردار وبروز عوارض این بیماری برجنین و یا درمان به موقع نوزاد مبتلا، تلاش برای افزایش آگاهی عموم مردم و بویژه زنان در دوران قبل از بارداری از طریق تدوین برنامه های بهداشتی توصیه می شود.

---

مقدمه: همراهی پلی مورفیسم PAI-۱ با افزایش خطر ابتلا به انواع بدخیمی ها در مطالعات متعددی، نشان داده شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی شیوع پلی مورفیسم PAI-۱ ۴G/۵G در بیماران مبتلا به تومور های تیروئیدی در شمال غرب ایران می باشد.

مواد و روش ها: در یک مطالعه ی مورد – شاهدی، نود بیمار مبتلا به تومور تیروئیدی و ۱۸۰ فرد سالم از جمعیت شمال غرب ایران انتخاب شدند. استخراج DNA از خون محیطی نمونه ها انجام گردید و پلی مورفیسم ۴G/۵G ژن PAI-۱ به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ های پژوهش: توزیع ژنوتیپ بین بیماران (۳۳/۱۳%۴G/۴G=، ۳۳/۶۳%۴G/۵G= و ۳۳/۲۳%۵G/۵G=) و در گروه کنترل (۲۲/۱۷%۴G/۴G=، ۲۲/۶۷%۴G/۵G= و ۵۵/۱۵%۵G/۵G=) بود. علاوه بر این فرکانس آلل های ۴G و۵G  بین بیماران (۴۵% و ۵۵%) و در گروه کنترل (۸۳/۵۰% و ۱۶/۴۹%) محاسبه گردید.

بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که فرکانس های ژنوتیپی و آللی پلی مورفیسم  PAI-۱ ۴G/۵G تفاوت معنی داری را بین بیماران مبتلا به تومور های تیروئیدی و افراد گروه کنترل در جمعیت مورد مطالعه ما نداده است.

---

 مقدمه: بیماری نیمن پیک(NPD)  Niemann-Pick Disease یک بیماری ذخیره ­ی لیپیدی با وراثت اتوزومی مغلوب است. این بیماری اساسا به دلیل نقص در ژن SMPD۱ (۱۱p۱۵,۴) که رمز­کننده ­ی آنزیم اسید اسفنگو میلیناز Acid sphingomyelinase (ASM) می­باشد، بروز می­یابد. نقص در این آنزیم منجر به تجمع اسفنگو  میلین در مغز و کبد می­شود، که نتیجه­ی آن اختلال در عملکرد یا آسیب این دو بافت است. نشانگر های چندشکلی مانند چند شکلی ­های تک نوکلئوتیدی(SNP)   Single Nucleotide Polymorphismدر تشخیص مولکولی بیماری­ های ژنتیکی از طریق بررسی پیوستگی یا نقشه ­یابی همو زیگوسیتی استفاده می ­شوند. فراوانی آللی و درجه­ ی هترو  زیگوسیتی یک نشانگر معمولا وابسته به جمعیت است. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی آللی و درجه ­ی هترو زیگوسیتی نشانگر rs۶۷۹۹۲۸۴۳ واقع در ناحیه ژن SMPD۱ در جمعیت ایرانی بود. این نشانگر از نوع SNP بوده و دارای دو آلل C/G می­باشد.
مواد و روش ها: تعداد ۱۱۳ فرد سالم غیر خویشاوند برای انجام این مطالعه انتخاب گردیدند شانگر   rs۶۷۹۹۲۸۴۳با استفاده از تکنیک ARMS PCR و طراحی پرایمر های جدید بر اساس این تکنیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم ­افزار تحت وب Genepop و نرم­افزار Powermarker جهت تعیین فراوانی آللی و هترو زیگوسیتی، وجود تعادل هاردی- واینبرگ و محتوای اطلاعاتی چند شکلی Polymorphic Information Content (PIC)، تحت آنالیز های آماری قرار گرفتند.
یافته ­های پژوهش: آنالیز اطلاعات به دست آمده نشان داد که در جمعیت ایرانی فراوانی آلل مغلوب این نشانگر ( آلل C) برابر ۴۲/۳۱% می­ باشد. هم چنین درجه­ی هترو زیگوسیتی و PIC این نشانگر به ترتیب ۸۲/۳۹% و ۳۳۸/۰ محاسبه گردید.
بحث و  نتیجه­گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که می ­توان از نشانگر rs۶۷۹۹۲۸۴۳ برای آنالیز پیوستگی و تشخیص مولکولی ژن SMPD۱  در ارتباط با بیماری NPD استفاده نمود.

---

مقدمه: عدم تعادل عضلانی یک ­چهارم فوقانی بدن یکی از مشکلات افراد آسیب نخاعی پاراپلژی استفاده کننده از ویلچر می باشد. این مسئله خطر ریسک ابتلاء به ناهنجاری ­ها را بالا برده و فرد را در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می ­دهد. استفاده از تمرینات اصلاحی مبتنی براصول NASM یکی از روش­ های جدید برای برگرداندن تعادل عضلانی و پیشگیری و اصلاح ناهنجاری ­ها می ­باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر یک پروتکل تمرینی مبتنی بر اصول NASM بر سندرم متقاطع فوقانی آسیب دیدگان نخاعی پاراپلژی بود.
مواد و روش ­ها: ۲۲ مرد آسیب نخاعی پاراپلژی دارای ناهنجاری سر به­ جلو، شانه ­گرد و کیفوز به ­صورت هدف­ دار انتخاب و به دو گروه کنترل۱۰ نفر(۳۳/۷±۴۰/۴۰=سن) و تجربی ۱۲ نفر(۸۱/۹±۵۸/۳۸=سن) تقسیم شدند. تمرینات مبتنی بر اصول NASM به­ مدت ۱۲ هفته برای گروه تجربی انجام شد. از ابزارهای گونیامتر، دابل­اسکوار و خط ­کش منعطف به­ ترتیب برای اندازه گیری سر به­ جلو، شانه­ گرد و کیفوز استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ ها، روش آماری تحلیل واریانس برای داده­ های تکراری در سطح معنی­ داری(P<۰,۰۵) مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ­های پژوهش: ناهنجاری­ های اندازه­ گیری شده در مطالعه شامل سر به­ جلو، شانه ­گرد و کیفوز از پیش ­آزمون تا پس آزمون در گروه تجربی بهبود معنی ­داری نسبت به گروه کنترل داشتند(P<۰,۰۵)
بحث و نتیجه­ گیری: افراد آسیب نخاعی که ساعات زیادی را روی ویلچر می ­نشینند، جهت پیشگیری از عدم تعادل عضلانی و مبتلا­ شدن به ناهنجاری ­های یک­ چهارم فوقانی بدن بهتر است ضمن اصلاح وضعیت نشستن، تمرینات مبتنی بر اصول NASM پیشنهادی در این پژوهش را به­ طور منظم اجرا نمایند.
 

---

---

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در زنان ایرانی است. ژنELF۵  به عنوان یک  فاکتور رونویسی از خانوادهETS  می تواند نقش کلیدی در بدخیمی سرطان پستان خصوصاً در زیر گروهbasal-like  و فرم های مقاوم آندوکرینی ایفا نماید. تغییرات متیلاسیون پروموتر ژن، هدف مناسبی جهت اســــتراتژی های درمــانی  محسوب می شود. در مطالعه حاضر فراوانی این پدیده اپیژنتیک و بیان ژن ELF۵ و نیز ارتباط آن ها با ویژگی های پاتولوژیکی و بالینی بیماران ایرانی مبتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر به منظور بررسی متیلاسیون پروموتر ژن ELF۵، ۱۳۴ نمونه بافـــتی با استــــفاده از روش  Methylation Specific PCR و جهت بررسی بیان ژن، ۱۶۴ نمونه بافتی توموری و ۱۰ نمونه بافت نرمال پستانی مستخرج از جراحی زیبایی کاهش حجم پستان با استفاده از روش Real-Time RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته های پژوهش: داده های حاصل از این پژوهش مبین این امر است که حدود ۷۰ درصد از نمونه های بافت بیماران مبتلا به سرطان پستان در ناحیه پروموتر ژن ELF۵ واجد متیلاسیون می باشند. هم چنین کاهش بیان ژن ELF۵ با افزایش استیج یا مرحله بیماری، سه گانه منفی بودن و تهاجم ارتباط معناداری را نشان می دهد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج حاضر مبین این است که افزایش فراوانی متیلاسیون پروموتر این ژن در بیماران نسبت به بافت های کنترل و ارتباط آن با عوامل موید پروگنوز ضعیف بیماری می تواند به عنوان یک کاندید احتمالی جهت مطالعات بیشتر در جهت تایید نقش زیست نشانگر پیش اگهی ضعیف در سرطان پستان معرفی گردد.
 

---

مقدمه: دیابت شایع­ ترین بیماری اندوکرین است. آپوپتوز و نکروپتوزیس نقش عمده‌ ای در فرآیند بیماری‌ های قلبی ناشی از دیابت دارند، اما اثرات تمرین تداومی و تناوبی بر آپوپتوز و نکروپتوزی سلول ‌های قلب افراد دیابتی مشخص نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر شدت‌ های مختلف تمرین هوازی بر آپوپتوز و نکروپتوزیس در بافت قلبی موش‌ های دیابتی بود.
مواد و روش­ ها: بدین منظور، ۳۲ سر موش صحرایی نر بالغ سفید نژاد ویستار(سن۲±۱۲هفته، وزن ۱۵±۱۷۵گرم) به طور تصادفی به ۴ گروه همگن ۸ سری شامل: گروه کنترل سالم(C)، گروه کنترل دیابتی(D)، گروه دیابتی به‎ همراه تمرین تداومی با شدت متوسط روزانه ۵۵ دقیقه ۲۶ متر در دقیقه(D+MICT) و گروه دیابتی به ‌همراه تمرین تناوبی(D+HIIT) با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد سرعت بیشینه ۵ روز در هفته به مدت ۸ هفته تقسیم شدند، البته قبل از شروع پروتکل تمرینی سرعت دویدن برای به دست آوردن حداکثر اکسیژن مصرفی محاسبه شد. برای بررسی تغییرات در بیان پروتئین‌ های‎ مرتبط با مسیر مرگ آپوپتوتیک و نکروپتوتیک در میوکارد عضله قلبی دیابتی شده از روش مبتنی ‌بر روش وسترن بلات استفاده شد. از تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه(One-Way ANOVA) برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد و سطح معنی داری(P≤۰,۰۵) تعیین شد.
یافته‌ های پژوهش: نتایج نشان داد القای دیابت نوع ۲ سبب افزایش مرگ سلولی آپوپتوتیک و نکروپتوتیک می‌ گردد(P=۰,۰۰۱). در حالی که، هر دو نوع تمرین هوازی تداومی و تناوبی شدید موجب تعدیل مرگ سلولی آپوپتوتیک می ‌شود(P≤۰,۰۵). اما تاثیر تمرین تناوبی از تمرین تداومی بیشتر بود. با این حال فقط تمرین تناوبی بر مرگ نکروپتوزیس تاثیر کاهشی معنی ‌داری داشت(P≤۰,۰۵).
بحث و نتیجه‌ گیری: به ‌نظر می ‌رسد که، انجام تمرینات تداومی و تناوبی بر مرگ آپوپتوتیک تاثیر دارند. ولی تمرینات تناوبی شدید بر مرگ نکروپتوتیک موثر می‌ باشد.
 

---

مقدمه: روش‌های کمک‌باروری و آزمایش ژنتیکی پیش از لانه‌گزینی (PGT) برای تشخیص آنوپلوئیدی، به‌منظور دستیابی به تولد نوزاد یوپلوئید و در زوجین نابارور یا کم بارور انجام می‌شود. miRNAها مولکول‌های RNA غیر رمزگذار تک‌رشته‌ای و مهم تنظیم‌کننده پس از رونویسی بیان ژن در فرایندهای مختلف بیولوژیکی و فیزیولوژیکی هستند. هدف این مطالعه بررسی برخی miRNAهای ترشح‌شده در محیط‌های کشت جنینهای انسان (به‌عنوان نشانگرهای زیستی تشخیصی) و ارتباط آن با میزان آنوپلوئیدی جنین و نتایج روش‌های کمک‌باروری است.
مواد و روش­ها: چرخه‌های PGT حاصل از تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (از فروردین سال ۱۴۰۱ تا خرداد سال ۱۴۰۱) با استفاده از مکمل‌سازی فلورسانس درجا Fluorescence in situ hybridization (FISH) ارزیابی شد. در ادامه، محیط‌ کشت سه جنین یوپلوئید و سه جنین آنیوپلوئید با یک کروموزوم جنسی X (ترنر) جمع‌آوری گردید و بیان miRNA hsa-miR-۱۹۹a-۵p, hsa-miR-۱۹۹b-۳p, hsa-miR-۳۷۹-۵p, hsa-miR-۴۸۳-۵p, hsa-miR-۹۹a-۵p, hsa-miR-۴۳۲-۵p با استفاده از RT-qPCR بررسی شد.
یافته­ های پژوهش: در محیط ‌کشت جنین‌های یوپلوئید، افزایش معنی‌دار میزان بیان سه miRNA شامل hsa-miR-۳۷۹-۵p, hsa-miR-۱۹۹a-۵p, hsa-miR-۱۹۹b-۳p و کاهش بیان سه miRNA شامل hsa-miR-۴۳۲-۵p, hsa-miR-۴۸۳-۵p, hsa-miR-۹۹a-۵p با اختلاف معنی‌دار   P<۰,۰۰۱مشاهده گردید. بیان این miRNAها در محیط کشت جنین‌های ترنر با الگو کاملاً عکس بود.
بحث و نتیجه‌گیری: در بررسی میزان بیان miRNAهای بررسی‌شده در این طرح، افزایش بیان سه miRNA و کاهش بیان سه miRNA دیگر در جنین‌های یوپلوئید با الگو، بیان عکس همین ‌miRNAها در جنین‌های ترنر را نشان داد. این نتایج می‌تواند نویدبخش باشد و برای استفاده از روش‌های غیرتهاجمی به جای بیوپسی جنین در بررسی‌های تشخیصی تعداد کروموزوم‌های جنسی مورد توجه قرار گیرد.