مقدمه:گیاه چویر بومی ایران و خاص منطقه غرب است. از دیرباز به صورت سنتی و با افزودن به مواد لبنی به خصوص روغن، با ایجاد طعم بسیار مطبوع از فاسد شدن آن جلوگیری ­کرده است. به همین جهت مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی این گیاه بر چهار نوع باکتری پاتوژن انجام گرفت.

مواد و روش ­ها: جهت بررسی فعالیت ­های ضد میکروبی، غلظت­ های مختلف عصاره mg/ml) ۴۰۰، ۲۰۰، ۱۰۰، ۵۰، ۲۵ و ۵/۱۲) بر دو نوع باکتری گرم منفی(اشریشیاکلی وکلبسیلا اکسی توکا) و دو باکتری گرم مثبت(استافیلوکوکوس اروئوس و انتروکوکوس فکالیس) از روش دیسکدیفیوژن(انتشار در آگار) استفاده شد و MIC، MBC عصاره در مقایسه با آنتی ­بیوتیک ­های تتراسایکلین و جنتامایسین تعیین گردید.

یافته ­های پژوهش: حساس ­ترین باکتری، اشریشیاکلی با داشتن بالاترین قطر هاله عدم رشد(۱±۲۳) و MIC، ۲۵ میلی گرم بر میلی ­لیتر بود. عصاره اثرات مهارکنندگی بیشتری بر روی باکتری ­های گرم منفی نسبت به باکتری ­های گرم مثبت نشان داد. هم چنین با کاهش غلظت عصاره خاصیت ضدمیکروبی آن نیز کاهش پیدا کرد.

بحث و نتیجه­ گیری: مطالعه حاضر نشان داد که عصاره چویر دارای خاصیت ضدباکتریایی مناسبی بوده و با توجه به بومی بودن این گیاه و اثرات درمانی آن، تحقیقات بیشتری در جهت شناسایی ویژگی­ های درمانی این گیاه توصیه می ­شود.