مهدی سلیمان پور، علیرضا پیرخائفی، کیانوش زهراکار،
دوره ۳۰، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: بیماری‌های آشکار همچون بیماری‌های پوستی، نه‌تنها ممکن است عوارض جسمی را به همراه خود داشته باشند، بلکه ممکن است با عوارض روانی پر‌هزینه‌تری در زندگی مبتلایان همراه گردند. پژوهش حاضر به‌منظور مقایسۀ تأثیر مشاورۀ گروهی با رویکرد شفقت‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد بر شرم درونی‌شدۀ بیماران مبتلا به ویتیلیگو انجام گرفت.
مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی، همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری و گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش حاضر را همۀ زنان مبتلا به ویتیلیگو مراجعه‌کننده به بیمارستان رازی تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند که از میان آنان ۴۵ نفر به شیوۀ هدفمند، پس از کنترل ملاک‌های ورود و خروج، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در ۳ گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار سنجش در این مطالعه پرسش‌نامۀ شرم درونی‌شدۀ کوک (۱۹۹۳) است. به‌منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش، از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل واریانس به شیوۀ اندازه‌گیری مکرر، با استفاده از نرم‌افزار SPSS vol,۲۴ بهره گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان داد، هر دو درمان مبتنی بر پذیرشوتعهد و شفقت، نسبت به گروه کنترل، در کاهش شرم درونی‌شدۀ بیماران مؤثر بودند. در مقایسۀ دو رویکرد نیز یافته‌ها نشان دادند، در همۀ مؤلفه‌های کمرویی، عزت‌نفس و شرم درونی‌شده، دو گروه آزمایشی شفقت و پذیرشوتعهد باهم تفاوت معناداری نداشتند.
بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان از این درمان‌ها به‌منظور بهبود وضعیت روان‌شناختی بیماران مبتلا به ویتیلیگو بهره گرفت.
