مقدمه: تغییرات اپی ­ژنتیکی نقشی کلیدی در پاتو­فیزیولوژی سرطان پروستات دارند. تغییرات اپی­ژنتیکی به ویژه هیپرمتیلاسیونDNA  و داستیلاسیون هیستون، نقش مهمی در کاهش بیان ژن ­های حفاظتی علیه سرطان پروستات دارا می ­باشند. هیستون ­د­استیلاز­ها یک خانواده­ بزرگ از آنزیم­ هایی هستند که به عنوان تنظیم­ کننده­ های کلیدی در استیلاسیون هیستون ­های هسته ای شناخته می ­شوند.  HDAC­ها نقش بزرگی در شروع و پیشرفت سرطان پروستات دارند که بر اساس اعمال تغییراتی است که در سطح کروماتین ایجاد می ­کنند. با توجه به وقوع تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی در سرطان ها از جمله سرطان پروستات، نقش آنزیم هایHDAC  در ایجاد سرطان ها و با توجه به عدم بررسی بروز ژن های مولد این آنزیم ها در جمعیت ایرانی، در این مطالعه به مقایسه میزان بیان ژن مولد آنزیم هیستون داستیلاز ۱ در بیماران مبتلا به سرطان پروستات و نمونه­ های هایپر­پلازی خوش خیم پروستات خواهیم پرداخت.

مواد و روش ها: در این تحقیق مورد-شاهدی، پس از استخراج RNA از ۴۰ نمونه­، شامل ۲۰ بیمار مبتلا به سرطان پروستات و ۲۰ فرد سالم، بیان ژن هیستون ­د­استیلاز ۱ در سرطان پروستات انسان با استفاده از تکنیک RT-PCR مطالعه شد.

یافته های پژوهش: بر اساس آزمون T و تست لوین در حالت واریانس­ های برابر و نابرابر با ۹۵ درصد اطمینان می توان گفت بین افراد سالم و بیمار از نظر میزان بیان ژن HDAC۱ تفاوت محسوس و معنی ­داری(۸/۳ برابر) مشاهده گردید.

بحث و نتیجه ‌گیری: این نتایج حاکی است که بیان ژن HDAC۱ می تواند به عنوان مارکر پیش آگهی برای پیشرفت سرطان پروستات در نظر گرفته شود.