مقدمه: آسیب‌های ناشی از وسایل تیز و برنده یکی از مهم‌ترین خطرات بیولوژیک برای کارکنان بیمارستان محسوب می‌شود که می‌تواند پیامدهای جسمی و روانی خطرناکی را به دنبال داشته باشد. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین میزان شیوع نیدل استیک و بررسی عوامل مرتبط با آن در کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان طراحی و اجرا شد.
مواد و روشها: در این مطالعۀ توصیفی_مقطعی، همۀ کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان بررسی گردیدند که طی سال‌های ۱۳۹۷-۱۳۹۳ دچار نیدل استیک شده بودند. ابراز جمع‌آوری اطلاعات یک چک‌لیست شامل متغیرهای دموگرافیک، شغلی، نوع حادثه و اقدامات انجام‌شده پس از نیدل استیک شدن بود که بخشی از طریق پروندۀ کارکنان در دفتر کنترل عفونت و بخشی نیز از طریق مصاحبه جمع‌آوری شد. داده‌های مربوطه پس از جمع‌آوری، در نرم‌افزار SPSS vol,۲۶ تجزیه‌وتحلیل آماری گردیدند.
یافتههای پژوهش: درمجموع، ۱۹۴ مورد نیدل استیک با شیوع ۷/۲۳ درصد رخ داد. میانگین و انحراف معیار سن افراد بررسی‌شده ۴۱/۹±۵۷/۳۴ سال بود و ۲/۴۱ درصد در گروه سنی بالای ۳۵ سال قرار داشتند. ۶۸ درصد از آنان زن، ۳/۶۰ درصد شاغل در نوبت کاری صبح و اغلب موارد نیدل استیک در کارکنان با سابقۀ کاری کمتر از ۵ سال (۹/۴۷ درصد) رخ داده بود. بیشترین موارد نیدل استیک (۳/۶۰ درصد) را کارکنان با تحصیلات کارشناسی و با شغل پرستاری (۷/۳۸ درصد) تشکیل می‌دادند؛ همچنین بیشترین میزان نیدل استیک مربوط به اتاق عمل (۹/۲۸ درصد) و فرورفتن سوزن تزریق به دست (۸/۷۶ درصد) شایع‌ترین حادثۀ نیدل استیک و شستشو با آب و صابون (۴/۹۵ درصد) شایع‌ترین اقدام انجام‌شده پس از نیدل استیک بود.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به میزان نسبتاً بالای شیوع نیدل استیک در کادر درمان، مسئولان بیمارستانی باید ضمن آموزش روش‌های پیشگیری مناسب با ایجاد محیط ایمن، واکسیناسیون و سامانۀ گزارش‌دهی را مدنظر قرار دهند و برای بهبود آن بکوشند.
