بی‍ژن مقیمی دهکردی، ... ،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده
مقدمه: سرطان کولورکتال در ایران به عنوان چهــارمین سرطان شایع در هر دو جنس به شمار می رود. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین میزانهای بقاء و عوامل مؤثر بر پیش آگهی در این بیماران صورت پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال ثبت شده در مرکز ثبت سرطان مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. وضعیت حیاتی تمامی بیماران پیگیری و مشخص گردید. تابع احتمال بقاء بر اساس روش کاپلان- میر محاسبه و با استفاده از آزمون Log-rank مقایسه گردید. جهت تعیین مهمترین عوامل مؤثر بر پیش آگهی بیماران از مدل کاکس استفاده شد.
یافته‌های پژوهش: از مجموع ۱۱۳۸ بیمار ، اطلاعات بقاء در مورد ۱۱۲۷ بیمار شامل ۶۹۰ مرد (۲/۶۱ درصد) و ۴۳۷ زن (۸/۳۸درصد) بدست آمد. میانگین بقاء در بیماران ۱/۱۰۵ (حدود اطمینان ۹۵درصد: ۱/۹۵-۱/۱۱۵ ) ماه بدست آمد. روش کاپلان میر نشان داد میزان های بقاء ۱ ، ۳ ، ۵ ، ۷ ، ۱۰ و ۱۵ ساله بیماران به ترتیب ۱/۹۱، ۱/۷۳، ۰/۶۱ ، ۴/۵۹ ، ۹/۴۷ و ۹/۲۵ درصد بوده است. در تحلیل چند متغیره با استفاده از مدل کاکس ، اندازه ی تومور، متاستاز ، شاخص توده بدنی ، وضعیت تأهل وgrade تومور به عنوان متغیرهای مستقل مرتبط با بقاء بیماران شناخته شدند(۰۵/۰>P).
بحث و نتیجه گیری: متغیر های فوق به عنوان مهمترین عوامل پیش آگهی دهنده بقاء در سرطان کولورکتال به حساب می آیند و با تشخیص زودرس سرطان با برنامه های بیماریابی مؤثر و مفید می توان بر طول عمر بیماران افزود.
