مقدمه: آسیت یکی از علائم مهم بیماری های زمینه ای می باشد. آسیت شایع ترین عارضه سیروز است و با افزایش ریسک عفونت و افت در کیفیت زندگی همراه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی یافته های اپیدمیولوژیک و مبنا قراردادن آن جهت مطالعات آینده نگر از نظر کاهش بیماری های اتیولوژیک در زمینه آسیت بوده است.
مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی مبتنی بر اطلاعات بیمارستانی بوده که بر روی بیماران بستری دارای آسیت در بخش داخلی و بخش گوارش مرکز آموزشی-درمانی بوعلی و ولایت شهر قزوین بین سال های ۱۳۹۰ الی ۱۳۹۲ که پرونده پزشکی آن ها در بایگانی مراکز ذکر شده وجود داشتهاست، انجام گردید. داده ها با اسنفاده از نرم افزار SPSS vol,۱۶ مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های استیودنت T تست و کای دو با سطح معنی داری P<۰,۰۵ مورد تجزبه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته های پژوهش: از مجموع ۱۰۱ بیمار ۴/۵۸ درصد موارد، مرد و ۶/۴۱ درصد موارد، زن بوده اند. میانگین سن بیماران ۸۸/۵۸ سال بوده است. در مجموع، ۶۸ درصد بیماران آسیت High SAAG و ۳۲ درصد آسیت Low SAAG داشتند. شایع ترین علت آسیت در بیماران، سیروز کبدی با شیوع ۴/۳۴ درصد و بعد از آن بدخیمی با شیوع ۲۴ درصد بوده است.
بحث و نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه شایع ترین علت آسیت، سیروز کبدی می باشد و دومین علت مهم آن نیز بدخیمی است. با توجه به این یافته کلیدی اپیدمیولوژیک در مطالعه (شامل شیوع بالای پریتونیت کارسینوماتوز به عنوان دومین علت شایع آسیت) نیاز به مطالعات تکمیلی با نمونه های بیشتر جهت اقدامات پیشگیرانه و درمانی کاملاً احساس می شود.
