مقدمه: مواجهه جنینی با استرس ‌های فیزیکی می‌ تواند بر عملکردهای رفتاری فرزندان پس از تولد و حتی در دوران بلوغ تاثیر بگذارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر مواجهه با استرس‌ مزمن ناهمگون در دوران بارداری بر میزان اضطراب در فرزندان نر  بالغ در موش‌ های صحرایی می ‌باشد.

مواد و روش ‌ها: در این مطالعه تجربی از ۱۰ سر موش صحرایی حامله در دو گروه کنترل و استرس(n=۵) استفاده شد. گروه استرس از روز ۹ تا ۱۹ دوران بارداری(۱۰روز) در معرض استرس ‌های ناهمگون قرار گرفتند. پس از پایان دوره بارداری ۱۰ فرزند نر بالغ از هر گروه انتخاب شدند.  با استفاده از ماز بعلاوه‌ ای مرتفع، سطح رفتارهای شبه اضطرابی آن ها موررد بررسی قرار گرفت.

یافته ‌های پژوهش: مواجهه با استرس در دوران بارداری زمان سپری شده(P<۰,۰۰۱) و تعداد دفعات ورود به بازوی باز (P<۰,۰۱) ماز بعلاوه ‌ای را در فرزندان نر گروه استرس در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌ داری افزایش داد. در حالی که زمان سپری شده در بازوی بسته(P<۰,۰۵) نسبت به گروه کنترل به طور معنی ‌داری کاهش پیدا کرد. زمان ماندن در قسمت مرکزی، تعداد دفعات ورود به بازوی بسته و تاخیر در اولین ورود به بازوی باز تفاوت معنی ‌داری بین دو گروه نشان نداد.

بحث و نتیجه گیری: مواجهه با استرس در دوران بارداری رفتار‌های شبه اضطرابی را در فرزندان نر موش ‌های صحرایی کاهش داد. احتمالاً، تاثیر استرس در دوران بارداری بر بروز این رفتارها می ‌تواند به صورت وابسته به جنس و سن تغییر کند. پژوهش ‌های بیشتر در این زمینه می ‌تواند به مشخص شدن این موضوع کمک کند.