مقدمه: راستای مکانیکی اندام تحتانی به طور کلی بر ثبات مفصل زانوی ورزشکاران اثر دارد. تحقیقات اشاره دارند که پرونیشن شدید مچ پا در شیوع آسیب ACL موثر است. لذا هدف از این تحقیق بررسی زاویه فلکشن زانو و نسبت فعالیت عضله کوادریسپس به همسترینگ ورزشکاران دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا با ورزشکاران سالم در حین فرود بود.
مواد و روش ها: در تحقیق حاضر تعداد ۱۵ ورزشکار دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا و ۱۵ ورزشکار سالم به صورت هدفمند به عنوان نمونه آماری این تحقیق انتخاب شدند. سیگنال های الکترومیوگرافی با استفاده از الکترود سطحی از چهار عضله(رکتوس فموریس، واستوس لترالیس، همسترینگ خارجی و همسترینگ داخلی) و میزان زاویه فلکشن زانو با استفاده از الکتروگونیامتر ثبت شد. از روش آماریT مستقل جهت بررسی اختلاف بین متغیرها استفاده شد.
یافته های پژوهش: نتایج آزمون های آماری با استفاده از آزمون T نشان داد که در میزان زاویه فلکشن زانو(P=۰,۰۳۴) و نسبت فعالیت عضله کوادریسپس به همسترینگ(P=۰,۰۰۱) گروه دارای پرونیشن مچ پا و کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد.
بحث و نتیجه گیری: ناهنجاری پرونیشن مچ پا با تغییر در نسبت فعالیت عضلات کوادریسپس و همسترینگ و زاویه فلکشن زانو می تواند به عنوان یک عامل خطر آفرین در بروز آسیب های ACL دخیل باشد.
