علیرضا کاشف، فرشته شهیدی، علیرضا صادقی نیکو،
دوره ۲۸، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: دستیابی به راهکارهای جدید به منظور پایش بهتر علل مرگ ناگهانی قلبی در ورزشکاران و ایجاد روندهای مراقبت پزشکی برای کنترل هزینه های پایش و درمان آن ها، ضروری به نظر می رسد. هدف این مقاله، بررسی تاثیر یک مسابقه ورزشی با شدت بالا بر تروپونین قلبی T و ارتباط آن با QTc در ورزشکاران تمرین کرده می باشد.
مواد و روش ها: سی و دو مرد ورزشکار(سن: ۷/۹±۴/۲۶ سال، شاخص توده بدن: ۶/۶±۱/۲۵ کیلوگرم بر متر مربع) در این تحقیق شرکت کردند و به مسابقه با شدت بالا ۸ دقیقه ای با آیتم های ۴۰۰ متر دویدن بر روی نوار گردان، حرکت لیفت مرده سه گانه، وزنه های ۱۱۰ کیلوگرم ۵ تکرار، ۱۳۰ کیلوگرم ۳ تکرار و ۱۵۰ کیلوگرم ۱ تکرار، بارفیکس ۳۰ تکرار، تاب دادن کتلبل ۳۰ کیلوگرمی و پرتاب ۲۰ توپ شنی با وزن های متفاوت به فاصله ۵ متری پشت جعبه ۷۵ سانتی متری پرداختند. برای اندازه گیری QTc استراحت از الکتروکاردیوگرام لید II استفاده شد. قبل و بلافاصله پس از مسابقه، خون وریدی برای اندازه گیری تروپونین قلبی T اندازه گیری شد. برای بررسی تفاوت بین تمامی متغیرهای در حالت استراحت، پس از مسابقه و بعد از اصلاح داده ها با حجم پلاسما از دست رفته از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد و هم چنین برای بررسی رابطه تمامی متغیرها با QTc از آزمون پیرسون استفاده شد.
یافته های پژوهش: در مقایسه با استراحت، بلافاصله بعد از مسابقه با شدت بالا تروپونین قلبی T افزایش معناداری را نشان داد ولی پس از اصلاح داده های خام با حجم از دست رفته پلاسما، تغییر معناداری نداشت(F۱,۳۱=۸۳۲, P<۰,۰۰۱). نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین QTc استراحت با تروپونین قلبی T استراحت و پس از مسابقه ورزشی با شدت بالا رابطه معناداری وجود ندارد.
بحث و نتیجه گیری: رابطه معناداری بین QT اصلاح شده با تروپونین قلبی T در ورزشکاران تمرین کرده پس از مسابقه با شدت بالا وجود ندارد. احتمالاً QT اصلاح شده نمی تواند ابزاری برای پیش بینی آسیب میوکارد و آزاد شدن تروپونین قلبی T در جمعیت ورزشکاران باشد ولی نیاز به تحقیقات بیشتری در ورزشکاران رشته های متفاوت ورزشی می باشد.
