۵ نتیجه برای عفونت بیمارستانی
نورخدا صادقی فرد،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۵ )
چکیده
چکیده: مقدمه : اسینتوباکترها باکتری های گرم منفی هستند که توانایی تخمیر نداشته و بطور شایع در عفونتهای بیمارستانی نقش دارند. اسینتوباکترها بعنوان پاتوژنهای فرصت طلب بیمارستانی به تعداد زیادی از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم بوده و عامل عفونت های متعدد از جمله باکتریمی، پنومونی، مننژیت، عفونتهای مجرای ادراری و عفونت زخمهای جراحی هستند. مواد و روش‌ها: درطول این مطالعه ۶۶ ایزوله اسینتوباکتر بومانی و ۴۶ ایزوله از سایر گونه های اسینتوباکتر مورد مطالعه قرار گرفت. پس از شناسایی گونه ها با استفاده از روشهای بیوشیمیایی، تعیین حساسیت گونه ها به آنتی بیوتیک های مختلف، با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام گردید. یافته های پژوهش: در این مطالعه تمام ایزوله های اسینتوباکتـر بومانی به آنتی بیوتیک های سفتیزوکسیم، سفوپرازون، سفتازیدیم، تیکارسیلین- کلاولانیک اسید، سفوتاکسیم، ازترونام، مروپنم، سفیکسیم، سفتریاکسون، سفـوتاکسیم، کـاربنی سیلین و تیکارسیلین مقاوم و تمــام ایزولــه ها به کلیستین حساس بودند. در مورد ایزوله های غیربومانی، پلی میکسین B تنها آنتی بیوتیکی بود که بر علیه همه ایزوله ها موثر بود. آنتی‌بیوتیکهای سفیکسیم، مروپنم
مهدی قربانعلی زادگان، ... ،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه تعیین میـزان شیـوع عفونت های بیمارستانی با مقاومت چند دارویی پسودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر بر حسب نوع بخش بستری و نوع عفونت در بیماران بستری شده در بخش های مختلف بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) در سال ۱۳۸۴ بود.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی _ توصیفی در مدت یک سال از ابتدای فروردین تا پایان اسفند ۱۳۸۴ در بیمارستان فوق تخصصی بقیه ا... (عج) انجام شد. بر اساس تعاریف، CDC، بیمارانی که بدون هیچگونه علائم عفونت پذیرش شده و ۴۸ ساعت بعد از بستری دچار علائم عفونت شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. جدا سازی باکتری ها طبق روش استاندارد باکتری شناسی انجام و سپس مقاومت داروئی باکتری های جدا شده بررسی گردید. داده ها به وسیله بسته نرم افزاری spss و با استفاده از آزمون مجذور کای و ضریب کاپا تجزیه و تحلیل شدند و مقادیر ۰۵/۰P< بعنوان شاخص معنی دار بودن در نظر گرفته شد.
نتایج : در مجموع میزان شیوع عفونت بیمارستانی با مقاومت دارویی چندگانه نسبت به پسودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر ۳/۱ درصد بود که بیشترین میزان مربوط به بخش ICU بود. از مجموع ۲۷۸ ایزوله MDR جدا شده با مقاومت چند دارویی، ۹۳ (۴/۳۳ درصد) مورد شامل ۳۵ مورد (۶/۱۲درصد) آسینتوباکتر و ۵۸ مورد پسودوموناس آئروژینوزا (۸/۲۰درصد) بود. همچنین بیشترین موارد مربوط به این دو گونه باکتری از نمونه های پنومونی ۵۰ مورد (۸/۵۳ درصد) و زخم ۱۸مورد (۳/۱۹درصد) جدا گردید.
نتیجه گیری نهایی: در این تحقیق میزان کلی شیوع عفونت بیمارستانی با مقاومت چنددارویی در مورد پسودوموناس آئروژینوزا و آسینتوباکتر کمتر از سایر گزارشات جهانی بود، اما از نظر سنی، رده سنی بالای ۵۰ سال و از نظر بخش بیمارستانی، بخش ICUبیشترین فراوانی این نوع عفونت را دارا بودند که با نتایج حاصله از تحقیقات انجام شده دیگر همخوانی دارد. بنابراین اقدامات اساسی جهت شناخت، جلوگیری از انتشار، ریشه کنی و بررسی مقاومت ضد میکروبی این میکروارگانیسم ها، امری ضروری می باشد.
مهدی قربانعلی زادگان، رضا رنجبر، نعمت اله جنیدی، علی علی اکبر اصفهانی، داود اسماعیلی، زهرا گودرزی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
مقدمه: عفونت بیمارستانی با مقاومت چند دارویی به ویژه در بخش ICU از معضلات و مشکلات مهم پزشکی، اجتماعی و اقتصادی در تمام کشورها می باشد و موجب انتشار بیماری های عفونی در جامعه، اقامت طولانی مدت بیماران در بیمارستان، افزایش هزینه های درمانی و نیز مرگ و میر مبتلایان می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع عفونت های بیمارستانی با مقاومت چند داروئی بر حسب نوع میکروارگانیسم و نوع عفونت در بیماران بستری شده در بخش ICU بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) در طی یکسال می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-توصیفی در مدت یکسال از ابتدای فروردین تا پایان اسفند ۱۳۸۴ در بیمارستان فوق تخصصی بقیه ا... (عج) انجام شد. ۱۵۵ بیمار که بدون هیچ گونه علائم عفونت در بخش ICU پذیرش شده و ۴۸ ساعت بعد از بستری شدن دچار علائم عفونت شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. باکتری ها طبق روش استاندارد باکتری شناسی جدا سازی شدند. داده ها به وسیله بسته نرم افزاری SPSS۱۴ و با استفاده از آزمون مجذور کای و ضریب کاپا تجزیه و تحلیل شدند و مقادیر P کمتر یا مساوی ۰۵/۰ بعنوان شاخص معنی دار بودن در نظر گرفته شد.
یافته های پژوهش: میزان شیوع عفونت بیمارستانی با مقاومت چند داروئی ۴/۳ درصد محاسبه گردید. بیشترین میکروارگانیسم های جدا شده به ترتیب شامل استافیلوکوکوس ارئوس (۱/۳۸درصد) و سودوموناس آئروژینوزا (۳۱ درصد) بود. همچنین بیشترین موارد این عفــونت ها از نمونه های پنومونی(۸/۷۴ درصد) و زخــم (۹/۱۶ درصد) جدا گردیدند. بیشترین موارد عفونت از دستگاه تنفسی جدا گردید. همچنین بیشترین موارد عفونت در رده سنی بالای ۵۰ سال مشاهده گردید.
بحث و نتیجه گیری: اقدامات لازم جهت شناخت، جلوگیری از انتشار، ریــشه کنی و بررسی مقــاومت ضد میکروبی این میکروارگانیسم ها امری ضروری می باشد
اسرافیل عسگری، معصومه لطفی، علی همتیان،
دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: شستن دست ها به طور بهداشتی قبل از تماس داشتن با بیمار یکی از ضروریات کنترل عفونت های بیمارستانی است به طوری که دست ها وسیله اصلی برای انتقال میکرو ارگانیسم ها در محیط بیمارستان می باشند. دست ها یک ظرفیت انتقال خیلی مهمی برای پناه دادن به میکرو ارگانیسم ها و انتقال آن ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم دارند. در چنین شرایطی اگر خود عامل پیش گیرنده حاوی عوامل بیماری زا باشد، این مسئله می تواند باعث توسعه عفونت های بیمارستانی گردد.
مواد و روش ها: در این مطالعه ۸۴ نمونه از پنج بیمارستان شهر ایلام اخذ گردید. نمونه ها از داخل جاصابونی نصب شده بر روی دیوار، ترشحات اطراف مجرای خروجی جاصابونی و محل تماس دست به جاصابونی برداشت گردید. نمونه ها به کمک سواپ استریل در لوله های استریل حاوی سرم فیزیولوژی گرفته می شد. بعد از انتقال ابتدا نمونه ها بر روی محیط های کشت پایه و افتراقی کشت داده شد، بعد از گذشت ۲۴-۱۸ ساعت محیط های کشت اولیه از نظر میزان رشد باکتری مورد بررسی قرار گرفتند. در این جدا سازی و افتراق از روش هـــای معمــول میکروب شناسی(شامل تست های افتراقی و محیط های کشت اختصاصی) استفاده گردید.
یافته های پژوهش: در این مطالعه ۵/۵۹ درصد نمونه ها از نظر آلودگی میکروبی مثبت و ۱/۳۸ درصد منفی و ۴/۲ درصد به صورت نامعلوم گزارش شدند که بیشترین آلودگی میکروبی در نمونه های مورد بررسی مربوط به سودوموناس(۶/۲۲ درصد) و کمترین آن مربوط به کلبسیلا(۳/۸ درصد) بود. از نظر آلودگی میکروبی در بخش های مختلف بیمارستان، اختلاف معنی داری بین بخش های بیمارستان و نوع میکروب وجود داشت،(P<۰,۰۰۲). از نظر آلودگی میکروبی، نیز اختلاف معنی داری بین بیمارستان های مختلف و نوع میکروب وجود داشت.(P<۰.۰۰۲)
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد به کار بردن(الصاق) دستورالعمل هایی در مورد نحوه به کاربردن صابون و نحوه شستن دست در محل های مربوط به مصرف صابون نقش مهمی در کاهش آلودگی آن داشته باشد. و با توجه به آلوده بودن مخزن اصلی نیاز است که بحث آلودگی صابون های تهیه شده در کارخانه های آن نیز به طور جدی مطرح شده و در صورت داشتن مشکل کنترل کیفیت محصولات در خطوط تولید با دقت بیشتری مد نظر باشد.
فهیمه السادات غلام مصطفائی، مسعود آل بویه، فاطمه جباری، حمید اسدزاده عقدائی، محمدرضا زالی، کورش سلیمانژاد،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: بیماری های عفونی در بیمارستان ها یک مشکل عمده در جهان می باشد. برخی از این عفونت ها ناشی از مصرف غذاهای آلوده در بیمارستان است. هدف از این مطالعه بررسی خطر انتقال باکتری های حائز اهمیت از نظر بالینی، از غذاهای بیمارستانی به محیط بیمارستان بود.
مواد و روش ها: فرکانس پاتوژن های باکتریایی مهم مسئول در عفونت های بیمارستانی در میان نمونه های مواد غذایی، کارکنان و ابزار به کار رفته در بخش طبخ بیمارستان مورد مطالعه قرار گرفتند. کشت با سواب و سنجش تعداد پلیت های هوازی برای جداسازی باکتری های مورد جستجو به کار رفت. شمارش کلنی و تعیین هویت مولکولی و بیوشیمیایی بر اساس روش های استاندارد تخمین زده شد، حساسیت ضد میکروبی هر جدایه بر طبق آخرین راهنمای استاندارد آزمایشگاهی بالینی برآورد شدند.
یافته های پژوهش: از میان ۲۰۰ نمونه تحت مطالعه بالاترین آلودگی باکتریایی درمیان نمونه های ادوات طبخ دیده شد.(۴۰ درصد) هم چنین از میان گونه های باکتریایی جداسازی شده آلودگی به گونه های استافیلوکوکوس اورئوس در بالاترین میزان تعیین گردید،(۱۶ درصد) در حالی که آلودگی به اشرشیاکلی ۸ درصد بود. سایر پاتوژن های مسئول عفونت بیمارستانی در این نمونه ها از جمله سودوموناس، اسینتوباکتر و انتروکوکوس فراوانی کمتری نشان دادند.(۶/۴ درصد) از میان جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس، ۷/۱۸ درصد آن ها الگوی مقاومت دارویی MDR-MRSA را نشان دادند. این الگو در ۹/۵۲ درصد از جدایه های اشرشیاکلی مشاهده گردید اما در سایر جدایه های باکتریایی دیده نشد. هم چنین نمونه های ادوات طبخ بالاترین میزان فراوانی به عوامل باکتریایی دارای الگوهای مقاومت دارویی چندگانه را مشخص نمودند.
بحث و نتیجه گیری: شیوع بیماری های ناشی از غذا در بیمارستان ها گزارش گردیده است. فراوانی بالای باکتری های حائز اهمیت از نظر بالینی در میان ظروف در مقایسه با نمونه های مواد غذایی و کارکنان بخش طبخ و حضور باکتری های روده ای و باکتری های نشانگر پوست در این نمونه ها، نقش احتمالی غذاهای بیمارستانی را به عنوان یک عامل خطر برای انتشار باکتری های بیماری زا در محیط بیمارستان نشان دادند.
