نوشین دلیلی، فاطمه پوررضاقلی، مریم السادات موسوی، مروارید علی نژاد، رضا اسدزاده، صدرا اشرفی، شیوا سموات،
دوره ۳۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: با گذشت سال‌‌ها از اولین مورد موفقیت‌‌آمیز پیوند کلیه، هنوز دربارۀ بهترین رژیم سرکوب ایمنی در این بیماران پرسش‌های بسیاری وجود دارد. مطالعات مختلف نشان داده‌‌اند که استفادۀ طولانی‌مدت از داروهای دستۀ مهارکنندۀ کلسی نورین می‌تواند با نفروتوکسیسیتۀ مزمن همراه باشد و به آسیب غیرقابل‌برگشت به عضو پیوندی منجر شود؛ بنابراین، هدف استفاده از داروهای سرکوبگر ایمنی و کاهش دوز مهارکننده‌‌های کلسی نورین تا حدی ممکن است که ریسک پس زدن پیوند را هم اضافه نکند. این مطالعه با هدف مقایسۀ عملکرد کلیوی و میزان عفونت‌های ویروسی و وقوع رد پیوند پس از پیوند کلیه در بیماران با دو رژیم درمانی متفاوت شامل اورولیموس به‌همراه دوز پایین مهارکنندۀ کلسی نورین در برابر دستورالعمل استاندارد مهارکنندۀ کلسی نورین همراه با مایکوفنولیک اسید در ۶۰ بیمار پیوندی طراحی و اجرا شد.
مواد و روشها: این مطالعه به‌صورت تصادفی، در دو گروه از بیماران پیوند کلیه با سن ۱۸ تا ۶۵ سال و به مدت ۱۲ ماه انجام گرفت. گروه اول سیکلوسپورین با دوز ۵/۳ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌همراه اورولیموس ۷۵/۰ میلی‌گرم دو بار در روز، همراه با کورتیکواستروئید دریافت کردند و گروه دوم سیکلوسپورین ۶ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌همراه مایکوفنولیک اسید یک گرم دو بار در روز، همراه با کورتیکواستروئید دریافت نمودند. همۀ بیماران اینداکشن با تیموگلوبولین دریافت کرده بودند.
یافتههای پژوهش: عملکرد کلیوی بر اساس GFR در دو گروه پس از ۶ و ۱۲ ماه پس از پیوند، تفاوت آماری معنی‌داری نشان نداد؛ همچنین دربارۀ وقوع رد پیوند نیز میان دو گروه تفاوتی مشاهده نشد، درحالی‌که میزان عفونت سیتومگالوویروس و BK در عرض یک سال اول پس از پیوند، در گروهی که اورولیموس دریافت کردند، پایین‌تر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که رژیم اورولیموس و دوز پایین مهارکنندۀ کلسی نورین را می‌توان به‌صورت de novo در بیماران پیوندی به‌کار برد، بدون اینکه خطر رد پیوند در آنان افزایش یابد و درعین‌حال، ممکن است بتواند از میزان بروز عفونت‌های ویروسی پس از پیوند بکاهد.
واژه‌های کلیدی: پیوند کلیه، سیتومگالوویروس، عفونت، رد پیوند
