حمید تقی‌نژاد، ... ،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده
مقدمه: سقط با شیوع ۱۵ درصد شایع‌ترین عارضه بارداری می‌باشد که در طی سه ماهه اول و دوم حاملگی اتفاق می‌افتد. از نظر فیزیولوژیک دستگاه تناسلی توانایی دفع محصولات حاملگی را ندارد(۱)، زیرا سرویکس مطلوب و انقباضات رحمی (به عنوان دو عامل اساسی در زایمان) وجود ندارد. البته سرویکس مطلوب عامل مهمتری می‌باشد (۲). سرویکس مطلوب یا نرم کردن سرویکس یا ripening سرویکس اشاره به افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس دارد که به طور طبیعی در پایان سه ماهه سوم قبل از زایمان خودبخود آغاز می‌شود (۳).
مواد و روش‌ها: این پژوهش مطالعه ای کارآزمایی و یک سو کور است که به منظور بررسی تاثیر نرم کردن دهانه سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی بر مدت زمان زایمان، طول مدت بستری، میزان هزینه‌ی بیمار، میزان بروز سقط ناقص، تهوع و استفراغ و خونریزی انجام شد.
در این تحقیق ، ۷۰ زن باردار با سن حاملگی ۲۸-۱۴ هفته و سرویکس غیرآماده که نیازمند آماده‌سازی سرویکس بودند به صورت تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند. یک گروه شیاف واژینال دینوپورستون (۲mg) دریافت کردند که این دوز پس از ۶ ساعت در صورت نیاز تکرار می‌شد. برای گروه دیگر یک کاتتر فولی در اینترنال OS سرویکس قرار داده شد که با ۳۰ml نرمال سالین پر شد و تحت کشش قرار می‌گرفت. در هر دو گروه تقریباً دردهای رحمی اکسی توسین بعد از ۱۲ ساعت ایجاد گردید. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه، پرونده و معاینه بیمار استفاده شد. جهت مقایسه مقادیر متغیرهای کیفی در دو گروه از آزمون کای‌دو و برحسب شرایط از آزمون دقیق فیشر و برای مقادیر متغیرهای کمی از آزمون T استفاده گردید.
یافته‌های‌های پژوهش: براساس نتایج این پژوهش، دو گروه از لحاظ میزان هزینه و مدت زمان بستری و میزان بروز سقط و خونریزی و تهوع و استفراغ تفاوت معنی‌داری نداشتند(۰۵/۰P>)، اما از نظر تغییرات مقیاس بیشاپ و مدت زمان زایمان اختلاف معنی‌دار بود (۰۵/۰P<).
بحث و نتیجه‌گیری: از آنجایی که امکان انجام آزمون کای دو وجود نداشت، نمی‌توان در خصوص تفاوت از نظر بروز آمبولی ریوی و آندومتریت و پارگی رحم در دو گروه قضاوت نمود و باید تحقیقات کاملتر با حجم‌های بیشتر انجام گیرد. در گروه سوند فولی تغییرات مقیاس بیشاپ بیشتر و مدت زمان زایمان کمتر از گروه پروستاگلندین بود. بنابراین استفاده از سوند فولی توصیه می شود.
