مقدمه: سندرم شانۀ منجمد به‌عنوان یک وضعیت پاتولوژیک، با درد و محدودیت حرکتی مفصل گلنوهومرال ظاهر می‌‌شود و به دو نوع ایدیوپاتیک و ثانویه تقسیم می‌‌گردد. هدف از این مطالعه مقایسۀ درد، وضعیت ستون فقرات گردنی و پشتی در بیماران مبتلا به شانۀ منجمد ایدیوپاتیک و ثانویه بود.
مواد و روشها: در این پژوهش تحلیلی مشاهده‌‌ای، ۲۵ زن مبتلا به سندرم شانۀ منجمد ایدیوپاتیک و ۳۰ زن مبتلا به شانۀ منجمد ثانویۀ مراجعه‌‌کننده به مراکز فیزیوتراپی شهر تبریز به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. میزان درد با مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، وضعیت ستون فقرات گردنی با عکس‌برداری و وضعیت ستون فقرات پشتی با استفاده از خط‌‌کش منعطف اندازه‌‌گیری گردید. برای مقایسۀ میانگین متغیرها از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS در سطح معنی‌‌داری ۰۵/۰ صورت گرفت.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد، تفاوت معناداری در مقایسۀ میزان درد میان دو گروه بیماران شانۀ منجمد ایدیوپاتیک و ثانویه وجود دارد (P=۰,۰۰۱). در مقایسۀ وضعیت ستون فقرات گردنی، میان دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (P=۰,۰۵۷)؛ اما وضعیت ستون فقرات پشتی در بیماران مبتلا به شانۀ منجمد ایدیوپاتیک به‌طور معنی‌‌داری بیشتر از گروه ثانویه بود (P=۰,۰۰۲).
بحث و نتیجه‌گیری: درد و قوس ستون فقرات پشتی در بیماران شانۀ منجمد ایدیوپاتیک بیشتر از بیماران ثانویه است. اختلاف وضعیت ستون فقرات گردنی دو گروه معنادار نیست؛ اما به‌طورکلی لازم است برای مدیریت درد، بیماران شانۀ منجمد به‌ویژه بیماران ایدیوپاتیک، از نظر وضعیت ستون فقرات ارزیابی و بررسی شوند.
