---

چکیده مقدمه: آلومینیوم به لحاظ فراوانی سومین عنصر کره زمین است. این عنصر در بعضی بیماریهای دژنره شدن سیستم عصبی مانند آلزایمر نقش دارد.در مطالعه حاضر ما اثر آلومینیوم بر سلولهای آستروسیت جنین انسان را بررسی کردیم. مواد و روش ها:در این مطالعه تجربی اثرات مجاورت باغلظتهای مختلف آلومینیوم به مدت۳، ۹ و۱۲ روز بر رشد آستروسیتها با روش سنجش MTT بررسی شد. سپس اثر آلومینیوم بر بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی با روش ایمنو سیتوشیمی (ICC) ارزیابی گردید. نتایج توسط نرم افزار آماریStata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که آلومینیوم با غلظت یک و یک و نیم میلی مولار در مدت ۳ روز سبب کاهش رشد سلولهای آستروسیت شد)به ترتیب۰۱/>P و ۰۳/>(P، اما در غلظتهای کمتر (۱۰۰ و۵۰۰ میکرومولار) برای ایجاد سمیت ، به زمان مجاورت بیشتری نیاز بود. (۹ روز برای غلظت ۵۰۰ و۱۲ روز برای غلظت ۱۰۰ میکرومولار) (۰۰۰/۰=P). آلومینیوم بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نداد. بحث و نتیجه گیری: آلومینیوم در مجاورت طولانی مدت حتی در غلظتهای کم نیز برای سلولهای آستروسیت جنین انسان سمی است ولی به نظرمی رسد بیان ژنهای درگیر در خودکشی سلولی را تغییر نمی دهد.

---

مقدمه: تاثیرات اختصاصی ناشی از داروهای مورد استفاده در رژیم های شیمی درمانی و عوارض نــــاشی از آن می توانند به نحو قابل توجهی بر زندگی بیماران سرطانی و ترجیحات آن ها نسبت به قبول یا رد این درمان ها موثر باشد. بدیهی است که اعتقاد بیمار به موثر بودن فرایند درمان و میزان پذیرش آن توسط بیمار می تواند به تسهیل فرایند بهبود کمک زیادی بنماید؛ بنا بر این، در این مطالعه به بررسی تاثیر عوارض جانبی ناشی از استفاده از دو دسته رژیم دارویی تحت عنوان دوستاکسل، آدریامایسین، سایکلوفسفاماید(TAC) و آدریامایسین، سایکلوفسفاماید، ۵ فلورویوراسیل(FAC) در بیماران تحت درمان با این دو روش پرداخته و راهکارهایی برای مدیریت درمان جهت کاهش عوارض آن ها ارائه شده است. مواد و روش ها: این مطالعه روی یک هم گروه ۱۰۰ نفره از بیماران مبتلا به سرطان پستان با تست زیر بغل مثبت که تحت درمان با یکی از دو پروتکل TAC یا FAC به عنوان درمان کمکی بوده اند، به صورت دوسوکور انجام شده است. داده های مربوط به عوارض درمان با استفاده از چک لیست و به صورت مصاحبه با بیماران و مطالعه پرونده پزشکی آن ها در پایان دوره شیمی درمانی جمع آوری شده و با استفاده از آزمون آماری Independent t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد که در عمده زمینه ها از جمله یائسگی،کم خونی، تب ناشی از کاهش گلبول های سفید خون، عوارض پوستی مثل تغییر رنگ ناخن ها، عوارض عصبی مثل تشنج، بی حسی دست و پا و ادم(ورم) پا، عوارض جانبی در بیماران استفاده کننده از رژیم TAC به طور معنی داری از رژیم FAC بیشتر بوده است. بحث و نتیجه گیری: استفاده از راهکارهای مدیریت درمان از جمله تاکید بیشتر بر آموزش بیماران و ارتقای آگاهی های آن ها قبل از شروع دوره درمانی، تشکیل جلسات مشاوره با کارشناسان و روان پزشکان به صورت اجباری برای این بیماران و تشکیل گروه های حمایتی توسط بیماران سرطانی روبه بهبود و نیز تاکید بر درمان های معنوی جهت رویارویی بهتر و هوشمندانه تر بیماران با عوارض رژیم های شیمی درمانی و پذیرش روش درمانی، کمک قابل توجهی خواهد کرد.

---

چکیده مقدمه: امروزه نانوتیوبهای کربنی عامل دار شده مورد استفاده فراوانی در پزشکی یافته اند، نظیر رشد هدایت شده نرونها بر روی نانوتیوبهای کربنی چند دیواره عامل دار شده، در این میان تحقیقات گسترده ای بر روی عامل دار کردن نانوتیوبهای کربنی صورت گرفته است که می توان به استری کردن، افزایش رادیکالهای آزاد و آمید دار کردن اشاره کرد. عامل دار کردن نانوتیوبهای کربنی تحت شرایط مایکروویو سریعتر و موثرتر از روشهای معمول می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق ، عاملی دار کردن شیمیایی نانوتیوبهای کربنی چند دیواره کربوکسیل دار شده (MWNT-COOH) را با متیل ۲-(۲- آمینو- ۴ اکسو تیازول – (H۴)- ایلیدین )استات( (MWNT-Amide در شرایط مایکروویو بررسی نموده. سپس نانولوله های کربنی آمید دار شده(MWNT-Amide) از طریق واکنش با فنیل هیدرازین در مدت ۲۰ دقیقه مشتق تیازول را بر روی نانوتیوبها تولید کردند که توسط طیف سنجی IR ، Raman ، SEM، آنالیز عنصری وTGA تایید گردیدند. یافته های پژوهش: اثر نانوتیوبهای عامل دار شده سنتیتیک، بر روی سلولها در شرایط In-Vitro مورد بررسی قرار گرفت. نتایج سلولی سمیت بالایی را برای MWNT-Thiazole نسبت به دیگر نمونه ها از خود نشان داد. بحث و نتیجه گیری: متیل ۲- (۲- آمینو- ۴ - اکسو تیازول- ۵(H۴) – ایلیدین) استات و مشتق تیازول بر روی نانوتیوب های کربنی عامل دار شده و به وسیله تصاویر SEM، FT-IR ، Raman ، آنالیز عنصری ، TGA مورد تایید قرار گرفت با این عاملی دار کردن سایت های فعال برای واکنش های بیولوژیک فارماکوژنیک آینده فراهم گردید.

---

---

---

مقدمه : امروزه، علی ­رغم کاربرد های بسیار گسترده نانو مواد، اطلاعات محدودی در رابطه با اثرات آن ها بر سلامت بشر در دسترس می باشد. هدف از انجام این تحقیق، سنتز سبز نانو ذرات نقره با استفاده از عصاره گیاهی و ارزیابی سمیت آن بر روی رده های سلولی سرطان کولون HT۲۹ و نرمال HEK۲۹۳ می باشد.

مواد و روش ها:  سنتز نانو ذرات نقره از روش رسوب گذاری با احیای یون های نقره توسط عصاره گیاهی درمنه انجام گرفت. نانو ذرات نقره با استفاده ازآنالیز طیف سنجی مرئی فرا بنفش، میکروسکوپ الکترونی گذاره و روبشی تایید شدند. اثرات سمیت سلولی نانو ذرات بر روی سلول ها با روش رنگ سنجی MTT طی ۲۴ ساعت مورد ارزیابی قرار گرفت. 

یافته ­های پژوهش: وجود پیک در طول موج ۴۳۰ نانومتر برای نانو ذرات نقره سنتز شده با آنالیز طیف سنجی مرئی فرا بنفش تایید شد. مطالعه ریخت  شناسی روی اندازه و شکل نانو ذرات نقره نشان داد که نانو ذرات شکل کروی داشته و اندازه ای بین ۱۰ تا ۳۰ نانومتر قطر دارند. نتایج MTT نشان داد که اثر ضد تکثیری نانو ذرات بستگی به غلظت نانو ذره نقره سنتز شده دارد. تیمار رده سلولی سرطانی HT۲۹ و نرمال HEK۲۹۳ با نانو ذرات سنتز شده در غلظت ۱۰۰ میکرو گرم در میلی لیتر در مدت ۲۴ ساعت به ترتیب سبب کاهش بقای سلول ها به میزان ۰۲/۱ ± ۵۵/۱۸  (۰۰۱/۰P<) و ۸۱/۰ ± ۴/۴۴ (۰۱/۰P<) درصد شد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که نانو ذرات سنتز شده به روش سبز اثرات مهاری بیشتری برروی سلول های سرطانی کولون نسبت به سلول های نرمال از خود نشان می دهند.

---

مواد و روش  ها: در این مطالعه ۴۸ سر موش صحرایی نر در دو گروه سنی جوان و سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند که هر گروه سنی نیز به سه زیر گروه کنترل، دوکسوروبیسین (DOX) و تمرین+ دوکسوروبیسین (T+DOX) تقسیم شدند. گروه‌ های تمرینی به مدت سه هفته و پنج روز در هفته با سرعت ۱۷- ۱۵ متر بر دقیقه و زمان ۳۹-۲۵ دقیقه روی نوارگردان دویدند. همه گروه‌ها محلول دوکسوروبیسین (mg/kg ۲۰) را ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین دریافت کردند. ۴۸ ساعت بعد از تزریق DOX نیز بافت برداری انجام شد. نتایج بافت‌شناسی به روش توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش: اجرای پیش درمان تمرین هوازی موجب شد ادم شدید و آپوپتوزی که با القاء دوکسوروبیسین ایجاد شده بود، به تغییر بسیار جزئی کاهش یابد و این کاهش آسیب بافتی در سالمندان مشهود تر بود.
بحث و نتیجه گیری: یافته ‌ها نشان دهنده آسیب شدید عضله قلب در سالمندان و اثرات پیش برنده به سوی آپوپتوز ناشی از القای دوکسوروبیسین بوده، هم چنین اجرای پیش درمان تمرین هوازی با طول دوره کوتاه‌ تر برای بیماران سالمندی که با محدودیت فعالیت بدنی مواجه هستند، باعث افزایش نقش حفاظتی آنتی اکسیدانی بافت قلب می ‌شود.
 

---

مقدمه: طی سالیان گذشته، به کارگیری نانوذرات نقره (AgNPs) به خاطر فعالیت های ضد رگ زایی، ضد باکتریایی و ضد سرطانی جذابیتی خاص ایجاد نموده است. هدف از انجام این تحقیق، سنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره جلبک قرمز laurencia caspica و ارزیابی سمیت آن بر روی رده های سلولی سرطان پستان T۴۷D بوده است.
مواد و روش‌ ها: در این مطالعه تجربی، بیوسنتز نانوذرات نقره توسط عصاره جلبک قرمز L.caspica انجام گرفت. تایید نانوذرات نقره با استفاده از روش های طیف سنجی مرئی فرابنفش(UV-vis)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و میکروسکوپ الکترونی گذاره(TEM) بررسی شد. رده های سلولی سرطان پستان T۴۷D و نرمال MRC-۵ با غلظت های مختلف نانوذرات نقره در مدت زمان ۲۴ و ۴۸ ساعت تیمار شدند. میزان زیست پذیری سلول ها و میزان دوز ۵۰ درصد کشندگی(IC۵۰) با روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. 
 یافته های پژوهش: پیک طیف سنجی مرئی فرابنفش نانوذرات نقره سنتز شده در طول موج ۴۲۰ نانومتر تایید شد. مطالعه ریخت شناسی و اندازه نانوذرات از طریق میکروگراف میکروسکوپ الکترونی گذاره و روبشی نشان داد که نانوذرات اغلب شکل کروی داشته و اندازه ای بین ۱۰ تا ۵۰ نانومتر دارند. نتایج MTT نشان داد که نانوذرات نقره اثر وابسته به دوز و زمان داشته و میزان بقاء سلول ها را به طور معنی داری کاهش می دهد. مقدارIC۵۰   طی ۴۸ ساعت پس از تیمار با نانوذرات به ترتیب غلظت ۳۷/۲۹ میکروگرم در میلی لیتر و غلظت ۱۳/۴۲ میکروگرم در میلی لیتر برای سلول های T۴۷D و MRC-۵ محاسبه شد.
بحث و نتیجه‌ گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که اثر کشندگی نانوذرات بیوسنتز شده بر روی سلول های سرطانی پستان نسبت به سلول های نرمال بیشتر است. بنا بر این، استفاده از این نانوذرات می تواند به عنوان یک راهکار امید بخش در درمان سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.
 

---

مقدمه: مصرف حاد الکل باعث القاء پراکسیداسیون لیپید در بافت کلیه می ­شود، اما مصرف مزمن آن اثرات خفیفی بر ویژگی ­های بیوشیمیایی و بافت ­شناختی کلیه دارد. ترکیبات آنتی ­اکسیدانی بافت ­ها را در برابر تنش اکسیداتیو و آسیب القاء شده با اتانول محافظت می ­کنند. هدف از این مطالعه، ارزیابی محتوای ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی­ اکسیدانی عصاره برگ و ساقه گیاه شیرین ­بیان و نیز نقش حفاظتی عصاره برگ این گیاه در مسمومیت کلیوی القاء شده با اتانول بود.
مواد و روش­ ها: ارزیابی محتوای فنل و فلاونوئید تام عصاره برگ و ساقه شیرین ­بیان به ترتیب به روش ­های فولین-سیوکالتو و کلرید آلومینیوم انجام شد. سنجش فعالیت آنتی ­اکسیدانی این عصاره­ ها به روش مهار رایکال آزاد ۲,۲-diphenyl-۱-picrylhydrazyl (DPPH) انجام شد. به علاوه اثر حفاظتی عصاره برگ این گیاه، پس از تیمار دهانی چهار گروه موش­ صحرایی نر نژاد ویستار شامل گروه ۱ یا کنترل(روزانه ۱ میلی ­لیتر آب)، گروه ۲ (روزانه ۱ میلی ­لیتر اتانول ۵۰ درصد)، گروه ۳ (روزانه ۵۰۰ میلی­ گرم/کیلوگرم عصاره برگ و ۱ میلی ­لیتر اتانول ۵۰ درصد) و گروه ۴ (روزانه ۵۰۰ میلی ­گرم/کیلوگرم عصاره برگ) توسط ارزیابی شاخص ­های بیوشیمیایی و بافت­ شناختی بافت کلیه انجام شد. مطالعه بافت­ شناختی با استفاده از رنگ ­آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین رنگ­آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری انجام شد. در نهایت داده ­های حاصل با استفاده از نرم افزارSPSS vol,۲۰  آنالیز و با آزمون دانکن در سطح P<۰,۰۵ گروه­ بندی شدند.
یافته ­های پژوهش: عصاره ساقه شیرین ­بیان محتوای فلاونوئیدی بالاتری از عصاره برگ داشت. عصــاره­ های ســـاقه و برگ فــعالیت آنتی ­اکسیدانی(۹۳-۸۶ درصد) خوبی نسبت به اسید آسکوربیک(۷۱ درصد) نشان دادند. نتایج آنالیز بیوشیمیایی بر روی بافت کلیه موش­ های صحرایی نر نشان داد که فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز(SOD) و محتوای پراکسید هیدروژن در گروه تیمار شده با اتانول افزایش یافت، اما تغییر معنی­ داری در محتوای پروتئین کل و مالون دی آلدئید(MDA) آن گروه مشاهده نشد. هم چنین نتایج حاصل از مطالعات بافت شناسی نشان داد که بافت کلیوی موش ­های صحرایی نر تیمار شده با اتانول در مقایسه با گروه کنترل، دچار آسیب شده و عصاره گونه مورد مطالعه این آسیب را تعدیل نمود.
بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می ­رسد عصاره گیاه شیرین ­بیان واجد فعالیت زیستی است و در آینده می ­تواند به عنوان یک آنتی ­اکسیدان طبیعی جدید در صنایع غذایی و دارویی به کار رود.
 مقدمه: مصرف حاد الکل باعث القاء پراکسیداسیون لیپید در بافت کلیه می ­شود، اما مصرف مزمن آن اثرات خفیفی بر ویژگی ­های بیوشیمیایی و بافت ­شناختی کلیه دارد. ترکیبات آنتی ­اکسیدانی بافت ­ها را در برابر تنش اکسیداتیو و آسیب القاء شده با اتانول محافظت می ­کنند. هدف از این مطالعه، ارزیابی محتوای ترکیبات فنلی و فعالیت آنتی­ اکسیدانی عصاره برگ و ساقه گیاه شیرین ­بیان و نیز نقش حفاظتی عصاره برگ این گیاه در مسمومیت کلیوی القاء شده با اتانول بود.
مواد و روش­ ها: ارزیابی محتوای فنل و فلاونوئید تام عصاره برگ و ساقه شیرین ­بیان به ترتیب به روش ­های فولین-سیوکالتو و کلرید آلومینیوم انجام شد. سنجش فعالیت آنتی ­اکسیدانی این عصاره­ ها به روش مهار رایکال آزاد ۲,۲-diphenyl-۱-picrylhydrazyl (DPPH) انجام شد. به علاوه اثر حفاظتی عصاره برگ این گیاه، پس از تیمار دهانی چهار گروه موش­ صحرایی نر نژاد ویستار شامل گروه ۱ یا کنترل(روزانه ۱ میلی ­لیتر آب)، گروه ۲ (روزانه ۱ میلی ­لیتر اتانول ۵۰ درصد)، گروه ۳ (روزانه ۵۰۰ میلی­ گرم/کیلوگرم عصاره برگ و ۱ میلی ­لیتر اتانول ۵۰ درصد) و گروه ۴ (روزانه ۵۰۰ میلی ­گرم/کیلوگرم عصاره برگ) توسط ارزیابی شاخص ­های بیوشیمیایی و بافت­ شناختی بافت کلیه انجام شد. مطالعه بافت­ شناختی با استفاده از رنگ ­آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین رنگ­آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری انجام شد. در نهایت داده ­های حاصل با استفاده از نرم افزارSPSS vol,۲۰  آنالیز و با آزمون دانکن در سطح P<۰,۰۵ گروه­ بندی شدند.
یافته ­های پژوهش: عصاره ساقه شیرین ­بیان محتوای فلاونوئیدی بالاتری از عصاره برگ داشت. عصــاره­ های ســـاقه و برگ فــعالیت آنتی ­اکسیدانی(۹۳-۸۶ درصد) خوبی نسبت به اسید آسکوربیک(۷۱ درصد) نشان دادند. نتایج آنالیز بیوشیمیایی بر روی بافت کلیه موش­ های صحرایی نر نشان داد که فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز(SOD) و محتوای پراکسید هیدروژن در گروه تیمار شده با اتانول افزایش یافت، اما تغییر معنی­ داری در محتوای پروتئین کل و مالون دی آلدئید(MDA) آن گروه مشاهده نشد. هم چنین نتایج حاصل از مطالعات بافت شناسی نشان داد که بافت کلیوی موش ­های صحرایی نر تیمار شده با اتانول در مقایسه با گروه کنترل، دچار آسیب شده و عصاره گونه مورد مطالعه این آسیب را تعدیل نمود.
بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می ­رسد عصاره گیاه شیرین ­بیان واجد فعالیت زیستی است و در آینده می ­تواند به عنوان یک آنتی ­اکسیدان طبیعی جدید در صنایع غذایی و دارویی به کار رود.
 
 

---

مقدمه: آزول ها گروهی از ترکیبات ضد قارچ هستند که به دلیل پایین بودن سمیت، اثر بخشی بالاتر، دارای طیف گستـــرده ای از فـــعالیت می باشند. ارگسترول جزء اصلی غشای سلول قارچی است. مهار آنزیم لانسترول ۱۴ آلفا دمتیلاز باعث کاهش سنتز ارگسترول می شود. ارگسترول نقشی مانند هورمون در سلول های قارچ بازی می کند که رشد قارچ را تحریک می نماید. کار موثر آزول ها مهار رشد قارچ می باشد. در این مقاله مطالعات داکینگ روی تعدادی از مشتقات آزول با اثر مهارکنندگی آنزیم لانسترول ۱۴ آلفا دمتیلاز انجام و سپس خطر سمیت آن ها ارزیابی شد.
مواد و روش ها: این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شد. برای بررسی نحوه اتصال مشتقات اکسیم اتر بنزایمیدازول به جایگاه فعال آنزیم، در ابتدا ساختار شیمیایی ترکیبات با استفاده از نرم افزار ChemBioDraw Ultra نسخه ۱۴ ترسیم شد. سپس به منظور بهینه سازی انرژی، به نرم افزار Hyperchem انتقال یافت. مطالعات داکینگ به وسیله نرم افزار Auto Dock-Vina-۱-۱-۲-win۳۲.msi انجام شد و نتایج با استفاده از نرم افزار مولگرو مورد آنالیز قرار گرفت. در مرحه نهایی ارزیابی خطر سمیت ترکیبات به وسیله برنامه OSIRIS انجام گردید.
یافته های پژوهش: بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ مهم ترین پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده، کوئوردیناسیون حلقه آزول با پروتئین هم، پیوند هیدروژنی و اتصالات هیدروفوبیک می باشند. در میان تمام ترکیبات مورد مطالعه، بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیب شماره ۱ (ترکیب حاوی هتروسیکل ایمیدازول) است. در حقیقت این ترکیب با منفی ترین سطح انرژی اتصال(۱۷/۹- کیلوکالری بر مول) تمایل بیشتری برای اتصال به آمینو اسیدهای کلیدی جایگاه فعال آنزیم ۵۱CYP دارد.
بحث و نتیجه گیری: در پایان با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات داکینگ و ارزیابی خطر سمیت، می توان نتیجه گرفت که ترکیب شماره ۱ (ترکیب حاوی هتروسیکل ایمیدازول) در مقایسه با ترکیب مرجع فلوکونازول می تواند به عنوان مهارکننده موثرتر آنزیم ۵۱CYP مطرح شود.
 

---

مقدمه: رتینوبلاستوما شایع‌ترین تومور چشمی است که توسط روش‌های مختلفی درمان می‌شود. استفاده از نانوساختارهای کربنی به‌سبب ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن‌ها نظیر عبور از غشای سلولی، برای تشخیص سرطان و دیگر کاربردهای پزشکی توجه فراوانی را به خود جلب کرده است؛ بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی و ارزیابی سمیت گرافن‌اکساید اصلاح‌شده با ایزاتین-۳-سمی کاربازون در درمان رتینوبلاستوما است.
مواد و روش ها: در این تحقیق، از ایزاتین-۳- سمی کاربازون (ISA) برای اصلاح سطح گرافن‌اکساید استفاده شد؛ سپس گرافن‌اکساید اصلاح‌شده (GO-ISA) با روش‌های مختلفی مانند طیف‌سنجی مادون‌قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز وزن‌سنجی گرمایی شناسایی گردید. سمیت سلولی نمونه‌ها با روش MTT برای دو نوع سلول رتینوبلاستوما (Y۷۹) و سلول بنیادی (ADSC)، پس از ۲۴ ساعت در غلظت‌های مختلف بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌راهه (ANOVA) تجزیه‌وتحلیل گردید (P<۰,۰۵) و به این منظور از نرم‌افزار SPSS استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق نشان داد که در محدودۀ غلظت ۱۰ تا ۵۰ میکرولیتر، نمونۀ GO-ISA سبب کاهش معنی‌دار (P<۰,۰۱) و چشمگیر درصد بقای سلول‌های رتینوبلاستوما از ۹۸/۷۳ درصد به ۴۸/۲۷ درصد گردید، درصورتی‌که این مقادیر برای سلول‌های بنیادی از ۱۶/۷۸ درصد به ۱۱/۵۰ درصد رسید (P<۰,۰۱)؛ همچنین GO-ISA در غلظت ۳۰ میکرولیتر سبب افزایش معنا‌دار (P<۰,۰۱) و چشمگیر سمیت در سلول‌های رتینوبلاستوما به میزان ۲۶ درصد در مقایسه با GO شد.
بحث و نتیجه‌گیری: GO-ISA سبب افزایش سمیت سلول‌های رتینوبلاستوما در مقایسه با GO گردید که در غلظت ۳۰ میکرولیتر قابل‌توجه بود؛ درنتیجه، این اصلاح سطح می‌تواند در کاربردهای آینده مفید باشد. با این اصلاح سطح، سایت‌های فعال برای واکنش‌های بیولوژیک و فارماکوژنیک آینده فراهم شد.

---

مقدمه: امروزه استفاده از نانومواد مغناطیسی نویددهندۀ دارورسانی هدفمند و هوشمند است. این نانوحامل‌های دارویی مغناطیسی قابلیت پاسخ مناسب و هوشمند به میدان مغناطیسی خارجی اعمالی را دارند که از این موضوع می‌توان در آزادسازی انتخابی دارو در بافت هدف استفاده کرد؛ ازاین‌رو، در این پژوهش به سنتز نانوذرات فریت روی و بررسی برخی از خواص ساختاری، الکترونی و مغناطیسی آن‌ها پرداخته شد. هدف غایی این پژوهش استفاده از فناوری نانو و مکانیک کوانتوم در دارورسانی هوشمند و هدفمند به‌منظور ارتقای کیفیت زندگی بیمار و کاهش آثار مخرب ناشی از توزیع ناخواستۀ دارو در بافت‌های سالم بدن است.
مواد و روش ها: در این مطالعه، نانوذرات فریت روی با استفاده از عملیات گرمایی تهیه شد؛ سپس ویژگی های ساختاری و مغناطیسی این نانوذرات با استفاده از روش های تصویربرداری-اندازه گیری در ابعاد نانو بررسی گردید. علاوه بر این، آزمون سمیت سلولی (MTT) روی ردۀ سلولی فیبروپلاست موش (NIH۳T۳) انجام گرفت و نتایج به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد؛ همچنین با استفاده از نتایج محاسبات کوانتومی، سامانۀ مولکولی کیتوسان به‌عنوان پوشش این حامل دارویی پیشنهاد گردید.
یافته‌ها: تحلیل نتایج به‌دست‌آمده از طیف پراش پرتوی ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی (SEM)، وجود ساختار اسپینلی و اندازۀ کوچک این ذرات (۲۳-۲۰ نانومتر) را تأیید کرد؛ همچنین نتایج به‌دست‌آمده از مغناطیس‌سنج لرزان و طیف‌سنج تشدید پارامغناطیس وجود خاصیت پارامغناطیسی در نانوذرات سنتزی را نشان داد. علاوه بر این، تحلیل نتایج به‌دست‌آمده از مغناطیس‌سنج لرزان نشان‌دهندۀ پسماند مغناطیسی پایین نانوذرات مغناطیسی سنتزی است. این موضوع می‌تواند در سازوکار رهاسازی هدفمند دارو مفید واقع شود. تحلیل نتایج آزمون سمیت سلولی (MTT) بر نانوذرات سنتزی نشان داد که سمیت این نانوذرات بسته به غلظت (مقدار دوز مصرفی) و زمان است، به طوری که در غلظت‌های بیشتر از ۲۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر و همچنین با گذشت زمان، فعالیت حیاتی سلول‌ها کاهش یافت.
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از نانوذرات مغناطیسی فریت روی (با پوشش کیتوسان) برای انتقال هدفمند دارو به بافت هدف پیشنهاد شد. ویژگی های منحصربه‌فرد این نانوذرۀ حامل دارویی، مانند پاسخ مناسب به میدان مغناطیسی، اندازۀ مناسب ذرات و همچنین سمیت پایین، پزشک را قادر می سازد کنترل دقیق‌تری بر دارورسانی هدفمند به بافت هدف داشته باشد.
 

---

مقدمه: ویژگی‌های منحصربه‌فرد نانوذرات نقره که به‌وسیلۀ عصاره‌های گیاهی تولید می‌شود، به استفادۀ چشمگیر آن‌ها در کاربردهای پزشکی و صنعتی منجر شده است. گیاه Bunium Persicum از خانوادۀ Apiaceae، بومی ایران، افغانستان، پاکستان و برخی از کشورهای آسیای شرقی است که نام محلی آن در ایران، زیرۀ سیاه است. در این مطالعه، برای اولین بار از عصارۀ متانولی زیرۀ سیاه به‌عنوان عامل احیاکننده و پایدارکننده برای سنتز نانوذرات نقره استفاده شد و سپس ویژگی‌های ساختاری و خصوصیات بیولوژی آن بررسی گردید.
مواد و روش ها: نانوذرات نقره به‌وسیلۀ عصارۀ زیرۀ سیاه سنتز شد. طیف‌سنجی مرئی-فرابنفش برای بررسی حضور نانوذرات صورت گرفت و با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، مورفولوژی سطحی، شکل و اندازۀ نانوذرات مشخص گردید. طیف‌سنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه، به مواد شیمیایی سطح نانوذرات بسیار حساس است و برای شناسایی گروه‌های عملکردی در نانوذره استفاده شد. میزان سمیت روی سلول‌های سرطانی و خاصیت ضد لیشمانیا با استفاده از روش MTT بررسی گردید و روش انتشار از چاهک برای بررسی ویژگی ضدباکتریایی نانوذرات سنتزشده انجام شد.
یافته‌ها: طول‌موج ۴۵۰-۴۰۰ نانومتر در طیف‌سنجی مرئی-فرابنفش بر تشکیل نانوذرات نقره گواهی می‌دهد. میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان‌دهندۀ شکل کروی و قطر بین ۷۰-۲۰ نانومتر هستند. مقدار IC۵۰ بر ردۀ سلول انسانی گلیوبلاستوما A-۱۷۲ و سرطان سینه MCF-۷ طی ۴۸ ساعت، به‌ترتیب ۶/۷ و ۲/۷ میکروگرم در میلی‌لیتر بود. نانوذرۀ نقره فعالیت ضدباکتریایی بر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی نشان داد. مطالعۀ حاضر فعالیت ضد لشمانیایی مناسبی را علیه مراحل پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور تأیید کرد. مقادیر IC۵۰ نانوذره و گلوکانتیم به‌ترتیب ۸۹/۷۳ و ۱۷/۱۶ میکروگرم در میلی‌لیتر برای پروماستیگوت و ۰۲/۱۷۱ و ۲۱/۳۹۸ میکروگرم بر میلی‌لیتر برای آماستیگوت بود.
بحث و نتیجه‌گیری: عصاره زیرۀ سیاه توانایی احیای یون‌های نقره به نانوذرات نقره را دارد و سمیت و فعالیت ضدباکتریایی و ضد لیشمانیایی مناسبی نشان می‌دهد.
 

---

مقدمه: امروزه سرطان یکی از نگرانی‌‌های بخش سلامت در جوامع مدرن است. کاربرد نانو ذرات در علم پزشکی امکانات جدیدی را برای تشخیص، انتقال دارو، تصویربرداری تومور و درمان سرطان در انسان ایجاد نموده است. مهم‌‌ترین مشکل  در درمان سرطان به وسیله‌‌ی شیمی‌‌درمانی، عدم دسترسی به قسمت‌‌های مرکزی توده به علت خون‌‌رسانی کمتر آن است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان سمیت نانوذره‌‌ی اکسید آهن با پوشش بیو پلیمر کیتوسان/آلژینات بر روی سلول‌‌های سرطانی ملانوما (سلول‌‌های Hep G۲) بود.
مواد و روش ها: در این پژوهش نانوذرات مغناطیسی آهن با دو بیوپلیمر کیتوسان و آلژینات پوشش داده شد. اندازه و مورفولوژی سطح این نانوذرات توسط دستگاه اندازگیری سایز و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. همچنین اتصال گروه‌‌های عاملی کیتوسان و آلژینات به نانو ذرات مغناطیسی آهن توسط دستگاه طیف‌‌سنجی مادون قرمز بررسی شد. در این بررسی، با استفاده از نانو ذرات مغناطیسی آهن و نانوذرات اصلاح‌‌شده به‌‌مدت ۲۴ ساعت تیمار‌‌شده و غلظت IC_۵۰ ترکیبات تخمین زده شد. خاصیت توکسیک این نانوذرات با تست MTT و رنگ آمیزی‌‌های آکریدین اورنج/ اتیدیوم بروماید مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: بررسی عکس‌‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی و دستگاه اندازگیری سایز، به خوبی سایز ۵۰ نانو متر برای نانوذرات آهن اصلاح-شده را نشان داد و همچنین شکل این نانوذرات کاملاً گرد و کروی مشاهده شد.
بحث و نتیجه گیری: یافته‌‌های حاصل از بررسی‌‌های زیستی نانوذرات  قطعاً تأیید کننده‌‌ی پوشش‌‌دهی موثر نانوذرات بوسیله بیوپلیمرهای کیتوسان و آلژینات بود. همچنین یافته‌‌ها نشان داد که نانوذرات مغناطیسی آهن به‌‌طور وابسته به غلظت اثرات توکسیک بالاتری داشته و غلظت IC۵۰ آنها حدود ۱۳۴ میکرومولار بر میلی‌‌لیتر بود، در حالیکه نانوذرات پوشش‌‌دار شده به طور معنی‌‌داری اثرات توکسیک پایین‌‌تری داشته و در غلظت‌‌های۲۵ میکرومولار بر میلی‌‌لیتر به پایین توکسیسیته معنی‌‌داری بر سلول‌‌های Hep G۲ نداشتند. پوشش نانوذرات اکسی آهن به طور قابل ملاحظه‌‌ای، باعث کاهش غلظت سمیت آنها می‌‌گردد.

---