---

مقدمه: لینگواتولوز(آلودگی به لینگواتولاسراتا) یک بیماری زئونوز است که انسان و علفخواران نظیر گاو، گوسفند، بز، شتر و اسب به عنوان میزبان واسط و گوشت‌خواران به ویژه سگ و سگ‌سانان میزبان نهایی آن در طبیعت می‌باشند. لینگواتولاسراتا یا کرم زبانی متعلق به زیر شاخه پنتاستومیدا از شاخه بندپایان است. این انگل در انسان و سایر میزبان‌های واسط باعث ایجاد عوارض نسبتاً شدیدی می شود. لذا کسب اطلاعات مناسب از مخازن این عفونت می تواند در کنترل و ریشه کنی آن نقش مهمی داشته باشد. مواد و روش ها: این بررسی در بازه‌ی زمانی فروردین تا آبان ۱۳۸۸، با نمونه‌گیری تصادفی از سگ‌های ولگرد و گله‌ی یافت شده در اطراف کشتارگاه صنعتی شهر ایلام بر روی تعداد ۳۲ قلاده سگ انجام شد. سگ‌ها را با استفاده از دوز بالای مواد بیهوش‌کننده، آسان‌کشی نمودیم، سپس لاشه‌ی حیوانات معدوم‌ شده، به بخش انگل‌شناسی کلینیک آموزشکده دامپزشکی دانشگاه ایلام منتقل گردید. پس از مشخص شدن سن سگ‌ها، اقدام به جداسازی سر و ایجاد برش در امتداد خط طولی سرهای جدا شده نموده، سپس حفرات و بوقک‌های بینی به منظور یافتن انگل لینگواتولاسراتا جستجو گردید و انگل‌های جدا شده در آزمایشگاه به وسیله‌ی میکروسکوپ نوری شناسایی و تعداد و اندازه ‌شان به تفکیک جنس انگل(نر یا ماده)، ثبت شد. یافته های پژوهش: از مجموع ۳۲ قلاده سگ، ۱۳ قلاده آلوده به انگل بالغ لینگواتولاسراتا بودند که به طور متوسط هر قلاده دارای ۸ کرم بالغ بود. به طور کلی از مجموع ۳۲ قلاده مورد بررسی ۱۰۳ کرم بالغ جدا شد. از این تعداد ۵۸ درصد کرم ماده و ۴۲ درصد کرم نر بودند. از تعداد ۱۳ قلاده سگ آلوده ۸ قلاده ولگرد و ۵ قلاده سگ‌های گله بودند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که آلودگی به انگل لینگواتولاسراتا در سگ‌های ولگرد و گله در شهر‌ ایلام شایع می‌باشد. با توجه به زئونوز بودن این بیماری، اتخــاذ تدابیر لازم جهت تشخیص، درمان، کنترل و پیش گیری از لینگواتولوز در گوشتخواران ضروری است.

---

چکیده زمینه وهدف: مهمترین تاثیر جوندگان توانایی آنها در انتقال بسیاری از بیماری ها به انسان است که مخزن بسیاری از بیماریهای زئونوز می باشند . مواد و روش کار : دراین مطالعه تعداد ۱۰۸قطعه رات، راتوس راتوس و راتوس نروژیکوس بوسیله تله زنده گیر از پاییز ۱۳۸۹ تا تابستان ۱۳۹۰ از مناطق مختلف شهرهای دزفول واندیمشک صید شدند .رات ها بعد از صیدکالبد گشایی شده و انگل های کرمی آنها جدا و با استفاده از روش های کلاسیک انگل شناسی تشخیص داده شدند. یافته ها : از مجموع ۱۰۸ قطعه رات ، ۳۸رات (۱/۳۵%) آلوده به کرم های انگلی بودند و در ۶ مورد ،آلودگی مخلوط همراه با کرم های دیگر مشاهده شد.گونه های کرمی تشخیص داده شده شامل تریکوزوموئیدس کراسی کود(۸/۱۳%)، هایمنولپیس دایمینوتا(۱/۱۰%) ، سیستی سرکوس فاسیولاریس(۴/۷%) ، ریکتولاریا راتی(۷/۲%)، مونیلی فرمیس مونیلی فرمیس( ۷/۲%) ، هایمنولپیس نانا( ۸/۱%)، نیپواسترنژیلوس برزیلینسیس(۸/۱%) می باشند. بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده گویای حضور هیمنولپیس نانا ، هیمنولپیس دایمینوتا ، مونیلی فرمیس مونیلی فرمیس ،ریکتولاریا راتی و سیستی سرکوس فاسیولاریس به عنوان انگل های کرمی زئونوز است که بر اساس یافته های موجود در مقالات مروری انگل شناسی دنیا سابقه آلودگی در انسان را دارند.مونیلی فرمیس مونیلی فرمیس و هیمنولوپیس دایمینوتا که در این فهرست دیده میشود برای انتقال به میزبان نهایی از جمله انسان نیازمند میزبان واسط بندپا نظیر سوسک های آفت غلات، تریبولیوم کاستانئوم، هستند .این ویژگی لزوم اهمیت بیشتر نظارت بر انبار های مواد غذایی را نشان میدهد .

---

مقدمه: لینگواتولا سراتا یکی از انگل‌‌های مشترک میان انسان و حیوان (زئونوز) است. موارد متعددی از ابتلای انسان به آن از ایران و سایر کشورها گزارش‌شده است. گوسفندان و سگ‌‌سانان به ترتیب به‌‌عنوان میزبان واسط و اصلی، نقش مهمی در بقا و ابتلای انسان به انگل دارند. هدف این مطالعه ارزیابی آلودگی گره‌های لنفاوی در گوسفندان با توجه به عوامل میزبانی (سن و جنس)، ویژگی‌‌های گره‌‌های لنفاوی (رنگ و قوام) و نقش آن در ابتلای میزبان‌‌های متنوع آن است.
مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، طی فروردین تا آبان‌ماه ۱۳۹۴، از گره‌های لنفاوی مزانتر تعداد ۶۱۹ گوسفند کشتار‌‌شده در مراکز کشتارگاهی پنج منطقۀ مختلف استان ایلام، به‌صورت تصادفی نمونه‌گیری شد. نمونه‌های مثبت با جمع‌آوری نوچه‌های لینگواتولا سراتا تعیین گردید و با توجه عوامل، داده‌‌ها تجزیه‌وتحلیل آماری شد.
یافته‌ها: از مجموع ۶۱۹ نمونه، ۹۹ مورد (۱۶ درصد) به نوچۀ لینگواتولا سراتا آلوده بودند. بیشترین شیوع در گوسفندان منطقۀ جنوبی شامل آبدانان، دره‌شهر و دهلران (۰/۱۹ درصد)، کمترین آن در منطقۀ شرقی (۷/۱۱ درصد) شامل شیروان، سیروان و چرداول بود. شیوع آلودگی در ۲۰۳ رأس ماده با ۵۲ مورد آلوده (۶/۲۵ درصد)، بیشتر از ۴۱۶ رأس نر با ۴۷ آلوده (۳/۱۱‌‌ درصد) بود. میان جنسیت، سن و شیوع آلودگی رابطۀ معنا‌‌داری دیده شد (P<۰,۰۵). بیشترین درصد آلودگی مربوط به سن ۳≤ سال به میزان ۴/۲۳‌‌ درصد و کمترین آن مربوط به سن ۱> سال (۳/۱۱ درصد) بود. بیشترین آلودگی در گره‌‌های ‌‌لنفاوی تیره و نرم به‌ترتیب با ۳/۵۴ درصد و ۷/۳۸ درصد، در مقایسه با گره‌‌های ‌‌لنفاوی طبیعی با ۵/۱۱ درصد و ۴/۱۰ درصد دیده شد. رابطۀ رنگ و قوام گره‌‌های ‌‌لنفاوی با میزان ابتلا معنا‌‌دار بود (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به آلودگی بالای گوسفندان که بازتابی از آلودگی سگ‌‌های منطقه و خطر بالقوه برای انسان است، رعایت اصول پیشگیری و آموزش بهداشت، به‌ویژه استفاده نکردن از گره‌‌های لنفاوی آلوده برای تغذیه سگ‌ها، در کاهش آلودگی در میزبان‌ها ضروری است.