مقدمه: عوامل فراوانی ازجمله اختلالات انعقادی بر روی مرگ‌ومیر در مبتلایان به عفونت ویروسی کووید-۱۹ تأثیرگذار است. با توجه به اهمیت اختلالات انعقادی در این بیماری، هدف از این مطالعۀ گذشته‌نگر بررسی ارتباط سن، جنس، نتایج آزمایش‌های انعقادی شامل زمان پروترومبین (PT)، زمان نسبی ترومبوپلاستین (PTT)، دی‌دایمر (D-dimer) و شمارش پلاکت (PLT) و ارتباط این مؤلفه‌ها با میزان مرگ‌ومیر در بیماران کووید-۱۹ بخش مراقبت‌های ویژۀ بیمارستان گنجویان دزفول بود.
مواد و روشها: در این مطالعۀ توصیفی مبتنی بر اطلاعات پرونده‌های بیمارستانی سال ۱۳۹۹، ۱۰۰ بیمار کووید-۱۹ بستری‌شده در بخش مراقبت‌های ویژۀ بیمارستان گنجویان دزفول بررسی شدند که آزمایش تأییدشدۀ مولکولی ویروس کرونای جدید و نتایج شاخص‌های انعقادی ذکرشده داشتند و بدون سابقۀ بیماری‌های قلبی عروقی بودند. اطلاعات به‌دست‌آمده از این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار آماری Graph pad Prism vol,۸.۳ تجزیه‌وتحلیل شد. متغیرهای کیفی با استفاده از شاخص‌های فراوانی، درصد فراوانی و فراوانی نسبی توصیف گردیدند؛ همچنین از آزمونt-test برای مقایسۀ معناداری مؤلفه‌های مطالعه میان گروه فوت و ترخیص استفاده شد.
یافته های پژوهش: سن بیماران بین ۳۰ تا ۸۵ سال و میانگین آن ۲/۱۴±۲/۵۸ بود. میانگین سن در بیماران فوت‌شده (۰۷/۱۱±۸۵/۶۴) سال و بیشتر از بیماران ترخیص یافته (۹/۱۳±۶/۵۸) بود. نتایج آزمون تی تفاوت معنی‌داری را میان سن این دو گروه نشان داد (P<۰,۰۵). نتایج تست‌های دی‌دایمر و PT در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که فوت شدند، به‌صورت معنی‌داری بیشتر از بیماران ترخیص‌شده بود، درحالی‌که مقایسۀ شمارش پلاکت و PTT میان دو گروه فوتی و ترخیص تفاوت معناداری را نشان نداد (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این بررسی، توجه به نتایج تست‌های دی‌دایمر و PT ممکن است در پیش‌بینی پیش‌آگهی بیماری کووید-۱۹ کمک‌کننده باشد.
