مقدمه: از آن جا که پرستاران بزرگ ترین گروه کارکنان ارائه دهنده خدمات سلامت را تشکیل می دهند توجه به نقش خودباوری در افزایش روحیه مسئولیت پذیری در آنان بسیار حائز اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین خودباوری با مسئولیت‌پذیری پرستاران در بیمارستان ‌های دانشگاه علوم پزشکی شهر ایلام است.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ­ای توصیفی-همبستگی می ‌باشد که جامعه آماری آن کلیه پرستاران بیمارستان‌ های دانشگاه علوم پزشکی شهر ایلام در سال ۱۳۹۳ می ‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۱۵۱ نفر به عنوان نمونه به روش نمونه‌ گیری تصادفی انتخاب شد. برای گردآوری داده ‌ها از ابزار پرسش نامه استاندارد خودباوری فرزیان پور و همکاران(۱۳۹۱) و سنجش مسئولیت ‌پذیری جرمی گلیبرث(۲۰۱۰) که روایی آن توسط متخصصان تایید و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ(۸۲/۰) به تایید رسیده است استفاده شد. داده ‌ها با استفاده از روش ‌های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار spsswin۱۶ تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ های پژوهش: یافته ‌های پژوهش نشان می ­دهد که خودباوری و ابعاد آن(مهم بودن، شایستگی، قدرت و فضیلت) با مسئولیت پذیری پرستاران بیمارستان ‌های شهر ایلام رابطه معناداری دارد. در بین ابعاد خودباوری، مهم بودن کمترین ارتباط را با مسئولیت ‌پذیری دارد در  حالی که شایستگی و قدرت ارتباط نسبتاً خوبی را با مسئولیت‌پذیری دارند و در نهایت فضیلت بیشترین ارتباط را با مسئولیت پذیری دارد.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق با پژوهش‌ های قبلی همسو می‌ باشد. لذا به مدیران پرســتاری پیشــنهاد می‌ گردد که برای افزایش مسئولیت پذیری پرستاران؛ به شکل گیری خودباوری کمک و بستر اخلاق حرفه ‌ای در محیط کاری را به گونه ایی آماده کنند که احساس ارزشمندی و موثر و مفید بودن را در پرستاران ایجاد نموده و در نهایت زمینه ارتقای مسئولیت پذیری آن ها فراهم نمایند.