مهدی اکبری، دارا دستان، محمد فلاح، محمد متینی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: عفونت ناشی از تریکوموناس واژینالیس یکی از عفونت های جنسی شایع در جهان بوده که گزارش موارد مقاوم به درمان آن در حال افزایش است. هدف از این تحقیق، مطالعه تاثیر باریجه بر تریکوموناس واژینالیس و شناسایی ترکیبات موجود در اسانس آن بود.
مواد و روش ها: اسانس و عصاره های هگزانی، اتیل استاتی و متانولی ریشه باریجه تهیه و آزمایش تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی یا (Minimum Inhibitory Concentration) MIC و درصد مهارکنندگی رشد یا(Growth inhibitory percent) GI% بر روی دو ایزوله تریکوموناس واژینالیس کشت شده در محیط دیاموند در شرایط آزمایشگاهی و در مقایسه با مترونیدازول، انجام گرفت. هم چنین با استفاده از کروماتوگرافی گازی کوپل‌شده با طیف سنج جرمی(GC-MS) ترکیبات اسانس گیاه شناسایی شد.
یافته های پژوهش: بعد از ۲۴ ساعت میزانMIC برای عصاره های هگزانی، اتیل استاتی و متاتولی µg/ml ۱۲۵ و برای اســـانس µg/ml ۵۰۰ به دست آمد هم چنین میزان GI% برای انواع عصاره ۵۰ درصد(در غلظت µg/ml ۵/۶۲) و برای اسانس ۷۰ درصد(در غلظت µg/ml ۲۵۰) تعیین گردید. میزان MIC مترونیدازول نیز برای یک ایزوله تریکوموناس واژینالیس µg/ml ۵/۱۲ و برای ایزوله دیگر µg/ml ۲/۶ به دست آمد. هم چنین تجزیه اسانس باریجه نشان داد بتا-پینن(۷/۲۸ درصد)، آلفا-پینن(۷/۱۰ درصد) و بتا-ایودسمول(۵/۶ درصد) از ترکیبات اصلی آن هستند.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ترکیبات موجود در اسانس و عصاره های باریجه دارای پتانسیل ضدتریکومونایی قابل توجه ای می باشند. بنا بر این ضروری است با جداسازی این ترکیبات و انجام تحقیقاتی تکمیلی در زمینه تاثیر آن ها بر انگل در شرایط برون تنی و درون تنی اطلاعات جامع تری به دست آید.
