مقدمه: گیاه شنگ با نام علمی(Trogopogon graminifolius) از دیرباز تاکنون در طب سنتی مناطق لرستان وعشایر بختیاری به عنوان یک التیام دهنده زخم جهت درمان جراحات ایجاد شده در دام هایی مثل گوسفند و بز استفاده می شود. با توجه به کاربرد گیاه شنگ توسط عشایر در درمان زخم دام ها و این که ترکیبات گیاهی فاقد عوارض درمان های شیمیایی می باشند در این مطالعه از عصاره گیاه شنگ در ترمیم زخم های ایجاد شده در رت های نژاد لویس استفاده شد. مواد و روش ها: در ۴۵ سر رت نر بالغ با استفاده از پانچ مخصوص، زخم مورد نظر ایجاد شد. سپس به صورت تصادفی در ۵ گروه شامل کنترل، شم(درمان با وازلین) ،exp۱/۸، exp۱/۴ وexp۱/۲ که به ترتیب با mg/kg ۵/۲، mg/kg ۵ و mg/kg ۱۰ از عصاره گیاه شنگ درمان شدند. درصد بهبود زخم، تعداد نوترفیل ها، ماکروفاژها، فیبروبلاست ها و ضخامت اپیدرم در نمونه های بافتی گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با روش ANOVA آنالیز شدند ونتایج بر اساس میانگین و انحراف معیار بیان شدند. یافته های پژوهش: درصد بهبود زخم، میانگین ضخامت اپیدرم و تعداد فیبروبلاست ها در گروه های exp۱/۴ و exp۱/۲ در مقایسه با گروه شم افزایش معنی داری پیدا کرده بود.(P<۰,۰۵) بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده موضعی از عصاره گیاه شنگ می تواند تاثیرات التیام دهنده در زخم ایجاد شده در پوست رت داشته باشد.

مقدمه: از دیرباز، از ترکیبات طبیعی برای ترمیم سریع تر زخم ها استفاده شده است. در این مطالعه اثرات موضعی ترکیب بره بوم و صبر زرد بر روی بهبودی زخم باز ایجاد شده در پوست موش سفید صحرایی نر بررسی شد.
مواد و روش ها: ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن ۳۰۰ تا ۳۵۰ گرم به طور تصادفی در گروه های کنترل و تجربی قرار گرفتند. بعد از بیهوشی با رعایت شرایط استریل یک زخم مدور با ضخامت کامل و با قطر ۵/۲ سانتی متر در بالای ران حیوانات ایجاد شد. در گروه های تجربی تیمار با ضماد پوستی حاوی حدود یک گرم از بره بوم یا صبر زرد و یا هر دو به صورت دو بار در روز و به مدت ۲۰ روز ادامه یافت و طی این مدت میزان ترمیم در همه گروه ها با اندازه گیری سطح زخم ارزیابی شد. هم چنین در روز آخر تمامی نمونه ها بیهوشی عمیق گرفته و حدود ۱ میلی لیتر ادرار از مثانه آن ها تهیه و هیدروکسی پرولین آن اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVA و دانت صورت گرفت.
یافته های پژوهش: اختلاف معنی داری در درصد بهبودی زخم بین گروه های تجربی و گروه کنترل در روزهای ۲ الی ۹ تیمار وجود نداشت ولی در بازه زمانی ۱۰ تا ۲۰ روز اختلاف معنی داری با گروه کنترل نشان داد(P<۰,۰۵). هم چنین میزان هیدروکسی پرولین در گروه ترکیبی صبر زرد و بره بوم نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داشت(P<۰.۰۱).
بحث و نتیجه گیری: مصرف موضعی ترکیب صبر زرد با بره بوم روند ترمیم زخم باز پوستی با ضخامت کامل پوست را تسریع می کند و مصرف توام آن ها واجد اثربخشی بیشتری خواهد بود.