فاطمه مرجانی، نادر رهنما، مسعود اعتمادی فر، مرتضی شعاعی،
دوره ۳۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (MS)، بیماری خودایمنی، التهابی و مزمن است که تحت تأثیر ضایعات تخریب میلین در جسم سفید مغز، طناب نخاعی و اعصاب بینایی بروز می‌کند. عمده‌ترین عوارض این بیماری خستگی، گرفتگی عضلات، لرزش، نداشتن تعادل و اختلال در راه رفتن است؛ بنابراین، هدف از این مطالعه مقایسۀ تأثیر تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس بر تعادل و حس عمقی بیماران مبتلا به ام‌اس بود.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ نفر از زنان مبتلا به ام‌اس مراجعه‌کننده به انجمن MS اصفهان، در دامنۀ سنی ۵۰-۲۰ سال و با نمرۀ مقیاس ناتوانی گسترش‌یافته (EDSS) ۴-۱، به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینات منتخب TRX (۱۵ نفر) و ایروفیتنس (۱۵ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های دو گروه برای مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه ۶۰ دقیقه، تمرینات TRX و ایروفیتنس انجام دادند. تعادل و حس عمقی مچ پا به ترتیب از طریق آزمون تعادلی لک‌لک و دستگاه ایزوکنتیک اندازه‌گیری شد. در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل استفاده گردید (P<۰,۰۵).
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس موجب بهبودی معناداری بر تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام‌اس شد (P<۰,۰۵). در مقایسۀ میان تمرینی، تمرینات TRX نسبت به تمرینات ایروفیتنس، تأثیر معنادارتری (P<۰,۰۱) بر تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام‌اس داشت (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب TRX و ایروفیتنس، تعادل و حس عمقی مچ پای بیماران مبتلا به ام‌اس را بهبود می‌بخشد؛ بنابراین، انجام این تمرینات به‌عنوان یک مداخلۀ تمرینی برای بهبود تعادل و حس عمقی مچ پای افراد مبتلا به ام‌اس توصیه می‌شود.
