مرتضی بخشش،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده
مقدمه: سیکل بینی، رینیت و پولیپ های یکطرفه بینی ، در بسیاری از افراد دیده می شود که دخالت نوسان تون عصبی و عروقی به واسطه رهایش مواد نوروهورمونی و وازواکتیو در آنها به اثبات رسیده است. احتمال دخالت واسطه های التهابی نیز در رفلکس های التهابی نازوبرونشیال در پژوهش های اخیر گزارش شده است ولی مکانیسم دقیق آنها هنوز به درستی روشن نشده است.
مواد و روش ها: تعداد ۱۱۴ موش صحرایی نر از نژاد N-MRI در گروههای شش تایی کنترل و آزمون ایجاد التهاب دسته بندی شدند. شدت التهاب پس از ۶ ساعت (حاد) و ۲۴ ساعت (مزمن) بعد از قرار دادن میکروپدهای آغشته به سالین و دوزهای ۵۰ و ۱۰۰ میکروگرم کپسایسین در شاخک میانی بینی اندازه گیری شد. برای ارزیابی شدت التهاب و مکانیسم ایجاد آن، تزریق داخل صفاقی ( (i.pدوزهای ۲ و mg/kg۵ داروی مونته لوکاست (آنتا گونیست عمومی گیرنده لکوترین ها) انتخاب شد.
نتایج: سالین (گروه کنترل) در فاز مزمن موجب افزایش معنی داری در مقدار ترشح موکوس حفرات راست و چپ (به ترتیب lµ ۳۶ و lµ ۲۸) (۰۵/۰P< و۰۱/۰(P< و تعداد ائوزینوفیل های مخاط برونش ( به ترتیب ۵/۲۲ و۱۷) نسبت به گروه intact شد (۰۵/۰P< ). دوز gµ۱۰۰ کپسایسین پس از ۶ ساعت موجب افزایش معنی دار ترشح موکوس در سمت راست و چپ شد ( به ترتیب ۳/۲۴و ۴/۱۴) (۰۰۱/۰P< ). تعداد ائوزینوفیل های برونشی نیز در پاسخ به التهاب به کپسایسین در سمت راست (بترتیب ۳/۱۱و lµ۷/۱۶) (بترتیب ۰۱/۰P< و ۰۰۱/۰P<) و در سمت چپ (بترتیب ۲/۹و lµ۲/۱۶) (بترتیب ۰۵/۰P< و ۰۱/۰P<) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. مونته لوکاست (i.p mg/kg ۵) در دوره مزمن نسبت به گروه کپسایسین µg۱۰۰ کاهش معنی داری در ترشح موکوس حفرات راست و چپ (بترتیب ۵/۴۱و lµ۵/۳۵) (۰۰۱/۰P< ) و تعداد ائوزینوفیل‌های برونشی (بترتیب ۳/۷و ۵/۵) (۰۰۱/۰P< ) را نشان داد.
نتیجه گیری نهایی: از نتایج این پژوهش چنین استنباط می شود که لکوترین ها در ایجاد اختلالات تنفسی با واسطه راه های هوایی فوقانی نقش مهمی دارند و نتایج متفاوت مربوط به حفرات راست و چپ بینی احتمالاً در ارتباط با تفاوت در نوع عصب گیری اتونومیک این دو حفره می باشد.
