الهه غلامی پریزاد، اسکندر غلامی پریزاد، نور خدا صادقی فرد، صفر علی امیری اندی،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: عفونت ویروس هپاتیت B یکی از مشکلات بزرگ سلامت جهانی و شایع ترین عفونت ویروسی مزمن شناخته شده بشری است و در بیش از دو میلیارد نفر از مردم دنیا دیده شده است. بیش از سیصد و هفتاد میلیون نفر در سطح جهان حامل این ویروس هستند و در ایران حدود ۳ درصد حامل این ویروس می باشند. بیماران دارای اشکال مختلف بالینی بوده و در برخی افراد با وجود منفی بودن HbsAg آن ها، ممکن است در سرم خونشان ویـــروس هپاتیت B وجود داشته باشد. روش های مختلفی برای تشخیص هپاتیت B وجود دارد که روش الیزای HBsAg و روش های مولکولی کمی و کیفی، از آن جمله هستند. این مطالعه با هدف تعیین مقدار کپی HBV-DNA در سرم خون داوطلبان سالم در جامعه ایلام انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مورد-شاهدی که در سال ۸۹-۸۸ به منظور بررسی وجود HBsAg به روش الیزا و تعیین مقدار کپی ویروس به روشReal-Time PCR در سرم۷۰ نفر داوطلب سالم از نظر ابتلا به ویروس هپاتیتB که به دلایل مختلف به مراکز بهداشتی-درمانی شهر ایلام مراجعه و اعلام می کردند که تاکنون مبتلا به هپاتیت B نشده اند، به عنوان گروه مورد و مقایسه آن با سرم ۷۰ نفر بیمار مبتلا به هپاتیت Bمزمن، به عنوان گروه شاهد در شهر ایلام به انجام رسید. یافته های پژوهش: نتایج پژوهش نشان داد که۷۰ نفر گروه شاهد(بیماران مبتلا به هپاتیت Bمزمن) در تست الیزای HBsAg مثبت بودند. در گـــروه ۷۰ نفری مورد(داوطلبان سالم) ۲ نفـــــر(۸/۲ درصد) HBsAg مثبــت و ۶۸ نفر(۲/۹۷ درصد) HBsAgمنفی گزارش شدند. هم چنین در گروه مورد(داوطلبان سالم) علاوه بر آن دو نفر که با استفاده از تست الیزا مثبت شدند، ۳ نفر دیگر(۳/۴ درصد) با وجود HBsAg منفی نیز به روش مولکولی کمیReal-Time PCR در سرم خود، حامل ویروس هپاتیتB بودند. در مجموع ۵ نفر(۱/۷ درصد ) از ۷۰ نفر گروه مورد(داوطلبان سالم) حامل ویروس هپاتیت B بودند. میانگین کپی ویروس در سرم داوطلبان مثبت، ۱۰۶۵۶/۱ کپی در هر میلی لیتر از نمونه بود. بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که HBV-DNA می تواند در افراد با شاخص سرولوژیکی HBsAg منفی وجود داشته باشد. بر این اساس استفاده از تست الیزای HBsAg به تنهایی نمی تواند ملاک مطمئنی برای تشخیص هپاتیت B در افراد سالم و یا بیماران مزمن هپاتیت B باشد. لذا به کارگیری سایر روش های تشخیص بیماری از جمله روش های مولکولی می بایست مد نظر پزشکان محترم در عرصه سلامت قرار گیرد.
نرگس کلانتری، سلمان غفاری، معصومه بیانی، رضوان آقاپور، مهتاب زینال زاده، فریده قوی پنجه، زینب عابدیان،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۶-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: توکسوپلاسموزیس یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در دنیا است که در نتیجه عفونت با تک یاخته داخل سلولی به نام توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود. معمولا آلودگی به این انگل در بالغین بدون علامت است ولی کسب آن در دوران جنینی از مادرمبتلا بدون علامت منجر به عوارض جدی در جنین می گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع و بروز توکسوپلاسموز در زنان باردار شهرستان بابل ، شمال ایران انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در طی سالهای ۱۳۹۲-۱۳۹۱ ، ۱۷۵ خانم باردار در تریمستر اول بارداری شرکت نمودند. از هر شرکت کننده ۲ میلی لیتر خون گرفته و نمونه سرم جداسازی گردید.سپس،آنتی بادی برعلیه توکسوپلاسما با استفاده از روش الیزا اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک شرکت کنندگان و همینطور فاکتورهای خطر توسط پرسشنامه جمع آوری گردید. تعدادی از این افراد در تریمستر های بعدی حاملگی مراجعه نموده و ارزیابی آنتی بادی های ضد توکسوپلاسما تکرار گردید.
یافته ها: میانگین سن افراد برابر ۹/۵± ۴/۲۷ سال بود. در این میان، ۱۰۶ نفر(۶/۶۰%) دارای آنتی بادی ضد توکسوپلاسما گوندی و تعداد۶۴ مورد (۶/۳۶%) فاقد آنتی بادی اختصاصی بودند. میزان شیوع عفونت در ارتباط با سن و محل زندگی متفاوت بوده ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد (۰۵/۰ p>). همچنین، ارتباط معنی داری آماری بین میزان شیوع آلودگی و سایر فاکتورهای خطر مانند سابقه سقط و نحوه مصرف گوشت مشاهده نشد. هیچ موردی از بروز عفونت حاد توکسوپلاسما در مادر و یا توکسوپلاسموزیس مادرزادی مشاهده نشد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیش از پنجاه درصد آلودگی با توکسو پلاسما در بابل در سنین کمتر از بیست و پنج سال رخ می دهد. ازطرفی با توجه به اینکه ۶/۳۶% از جمعیت مورد مطالعه فاقد آنتی بادی ضد توکسو پلاسما بودند ، انجام یک نوبت غربالگری در تریمستر اول بارداری ضرورت دارد تا با توجه به نتیجه آزمایش، اقدامات لازم جهت پیشگیری از توکسوپلاسموز مادرزادی، بعمل آید.
