۲۰ نتیجه برای استرس اکسیداتیو
مهشید عبدالملکی، حسن قاسمی، توکل حیدری شایسته، مصطفی حسینی ذیجود، اکرم رنجبر،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۶-۱۳۹۳ )
چکیده
مالاتیون یکی ازپرمصرف ترین سموم ارگانوفسفره است که به طور عمومی در دنیا استفاده می شود. علاوه بر مهار آنزیم کولین استراز در القاء استرس اکسیداتیو و افزایش اکسیدان ها نیز نقش دارد. از طرفی دیگر روی نیز یک عنصر حیاتی و اساسی بوده که خاصیت آنتی اکسیدانی داشته و نقش محافظت کننده ای در برابر رادیکال های آزاد ایفاء می کند. هدف ازاین مطالعه، بررسی اثر روی بردر مسمومیت با آفت کش ارگانو فسفره همانند مالاتیون درموش صحرایی نربود.
مواد وروش ها : در این مطالعه از راس۲۰موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۵۰-۱۸۰گرم ، استفاده شد. ابتدا حیوانات به طور تصادفی به چهار گروه (هرگروه ۵ سر) تقسیم شدند. چهار گروه ۵ تایی که گروه تیمار با مالاتیون(mg/kg ۲۵۰ به روش داخل صفاقی) و گروه شاهد تیمار با نرمال سالین و گروه درمان با روی(mg/kg۵ ) و گروه درمان با روی و مالاتیون mg/kg ۵mg/kg+۲۵۰ به عنوان گروه های مورد مطالعه انتخاب شدند. و بعد از ۴۸ ساعت حیوانات را کشته و در نمونه پلاسمای خون آنها فعالیت آنزیم کولین استراز ، ظرفیت آنتی اکسیدان های تام وگروههای تیول پلاسما اندازه گیری شد. سپس داده ها توسط نرم افزار PSSS و با آزمون آماری OneWayANOVAمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری ۰۵/۰
سید مصطفی نچواک، کوروش جعفریان،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
نشانگان داون به عنوان رایج ترین ناهنجاری کروموزمی و شایع ترین علت کم توانی ذهنی در جوامع انسانی، مسئول بیش از یک سوم انواع اختلالات یادگیری به شمار میرود. کودکان مبتلا به سندرم داون در مقایسه با سایر کودکان معمولاً کوچک تر و مراحل رشد فیزیکی و روانی در آن ها آهسته تر از همسالان خویش می باشد. این سندرم دارای علائم مختلف از جمله ناهنجاری های عمده و یا خفیف در ساختار و یا عملکرد ارگان های بدن می باشد. بروز برخی از عوارض و اختلالات که می توانند تهدیدکننده جدی سلامت باشند همانند استرس اکسیداتیو، سرطان و چاقی در مبتلایان به سندرم داون بیشتر از سایر افراد جامعه است. در این مقاله ضمن تشریح ساز و کارهای بروز این عوارض به نکاتی در خصوص پیشگیری و کاهش آسیب زایی آن ها نیز اشاره شده است.
مریم صالحی، مهوش جعفری، علیرضا عسگری، کاووس طهماسبی،
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: دیازینون یکی از مهم ترین حشره کش ارگانوفسفره است که به طور وسیع برای کنترل حشرات در منازل و کشاورزی استفاده می شود. این عامل باعث القاء استرس اکسیداتیو در بافت های مختلف می شود. هدف از این مطالعه بررسی نقش حفاظتی ویتامین هایE و C به عنوان آنتی اکسیدان در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون در بافت کلیه موش صحرایی است.
مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به ۶ گروه تقسیم شدند. گروه کنترل(روغن ذرت به عنوان حلال دیازینون)، گروه دیازینون(mg/kg ۱۰۰)، گروه ویتامین E (mg/kg ۱۵۰)، گروه ویتامین C (mg/kg ۲۰۰) و گروه دیازینون- ویتامین E و گروه دیازینون- ویتامین C را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. ۲۴ ساعت بعد از تزریق، موش ها توسط اتر بی هوش و کلیه ها به سرعت جدا شد. پس از هموژنه کردن بافت ها، فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز(SOD)، کاتالاز(CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز(GST) و لاکتات دهیدروژناز(LDH) و غلظت های گلوتاتیون(GSH) و مالون دی آلدئید(MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شدند.
یافته های پژوهش: دیازینون باعث افزایش فعالیت آنزیم های SOD،CAT و GST در کلیه ها می شود. هم چنین کاهش غلظت GSH و افزایش غلظت MDA مشاهده می گردد. تجویز ویتامین هایE وC مانع تغییرات این پارامترها در کلیه ها می شود.
بحث و نتیجه گیری: دیازینون با افزایش لیپیدپراکسیداسیون غشاء و کاهش غلظت GSH باعث استرس اکسیداتیو در کلیه ها می شود. تجویز ویتامین هایE و C به عنوان آنتی اکسیدان از طریق پاک سازی رادیکال های آزاد باعث کاهش سمیت دیازینون اما نه به طور کامل می شود.
خدیجه قاسمزاده دهکردی، مریم رفیعی راد،
دوره ۲۳، شماره ۵ - ( ۸-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: رادیکال های آزاد در ایجاد و تشدید بیماری های عصبی نقش دارند و آنتی اکسیدان ها نقش محافظتی دارند. در این مطالعه اثر تجویز خوراکی عصاره هسته انار(PGSE) بر میزان پراکسیداسیون لیپیدی و اندازه گیری میزان گروه های تیول(-SH) در مدل حیوانی ایسکمی هیپوپرفیوژن مزمن مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: موش ها به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، گروه ایسکمی وگروه ایسکمی دریافت کننده عصاره هسته انار تقسیم شدند. برای ایجاد ایسکمی در موش صحرایی، شریان های کاروتید عمومی به وسیله بخیه پوستی با دو گره محکم در رگ(بالا و پایین) مسدود و سپس شریان ها به طور کامل از وسط قطع گردیدند. سپس مغز موش ها جهت ارزیابی میزان پراکسیداسیون لیپیدی و اندازه گیری میزان گروه های تیول(-SH) استخراج شدند.
یافته های پژوهش: نتایج ما نشان داد که میزان مالون دی آلدئید و تیول در گروه ایسکمی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری(P<۰,۰۰۱) داشته است و میزان مالون دی آلدئید و تیول در گروه ایسکمی دریافت کننده عصاره هسته انار نسبت به گروه ایسکمی کاهش معنی داری(P<۰,۰۰۱) و (P<۰,۰۰۱) به ترتیب داشت.
بحث و نتیجه گیری: عصاره هسته انار احتمالاً با خاصیت آنتی اکسیدانی قوی توانسته اثرات ایسکمی از جمله تولید رادیکال های آزاد را بهبود ببخشد.
لیلا وصالی اکبر پور، دکتر محمد علی سمواتی شریف، دکتر علی حیدریان پور،
دوره ۲۴، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: اکثر پژوهش ها، کاهش استرس اکسیداتیو و صدمات ناشی از آن را در پی استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی و یا فعالیت بدنی گزارش داده اند. بنا بر این هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تعامل شنای استقامت و مکمل ویتامین C، بر شاخص های استرس اکسیداتیو در موش های نر صحرایی بود.
مواد و روش ها: تعداد ۲۴ سر موش نر نژاد ویستار در محدوده ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم به طور تصادفی به چهار گروه شش تایی: ۱-گروه تمرین(T)، ۲-گروه تمرین با مصرف مکمل ویتامین C(T&VC)، ۳-گروه کنترل(C)، ۴-گروه کنترل با مصرف مکمل ویتامین C (C&VC) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته، پنج روز در هفته و هر جلسه یک ساعت شنا کردند. مکمل ویتامین C (mg/kg ۱۰۰)، یک هفته پیش از شروع پروتکل تمرینی آغاز و تا پایان هفته دهم ادامه داشت. یک روز پس از اتمام پروتکل تمرینی، جهت برآورد میزان متغیرهای مورد نظر، مالون دی آلدئید(MDA)، کاتالاز(CAT)، اسید اوریک(UA) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC)، نمونه گیری خونی از سیاهرگ زیرین موش ها انجام شد. میزان اسید اوریک پلاسمایی، بر اساس اکسیداسیون اسید اوریک توسط آنزیم Uricase و CAT توسط دستگاه اسپکتوفتومتری و میزان تجزیه H۲O۲ و TAC توسط آزمون فرپ و احیای یون های فریک آنالیز شدند. نتایج با استفاده از نرم افزارvol,۲۰ SPSS و آزمون ANOVA یک طرفه و تست تعقیبی توکی با سطح معناداری(P<۰,۰۵) آنالیز شدند.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که گروه T&VC کاهش معنی داری در سطح MDA، در مقایسه با گروه C داشتند(P=۰,۰۰۸)، هم چنین گروه C&VC، افزایش معناداری در سطح TAC در مقایسه با گروه T نشان دادند(P=۰,۰۱). اما تفاوتی در سطوح اسید اوریک و کاتالاز مشاهده نشد.
بحث و نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد مصرف ویتامین C می تواند مانع از پراکسیداسیون لیپید در آزمودنی ها شده و محتوای TAC آن ها را نیز افزایش دهد در حالی که بر غلظت سرمی آنتی اکسیدان های اسید اوریک و کاتالاز، بی تاثیر است.
سمیه عبدی، حمیرا حاتمی نعمتی، رقیه خاکپای، غلامرضا دهقان،
دوره ۲۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: استرس اکسیداتیو، نتیجه عدم تعادل بین رادیکالهای آزاد و سیستم آنتی اکسیدانی بدن میباشد. افزایش استرس اکسیداتیو در مغز موجب اختلال در فعالیتهای مغزی، مرگ نورونها و بیماریهایی چون مالتیپل اسکلروزیس (MS) میشود. در این مطالعه، اثر حفاظتی گیاه فرولا اسزوویتسیانا در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق درون بطنی مغزی اتیدیوم بروماید بررسی شد.
مواد و روشها: با تزریق مستقیم سم اتیدیوم بروماید ( ۰۱/۰ %) به ناحیه ی CA۱ تشکیلات هیپوکامپی القای MS صورت گرفت. یک هفته بعد از القای MS گروههای تیمار عصارهی الکلی فرولا اسزوویتسیانا را به صورت ریزتزریق و به مدت ۳ روز و با دو دوزg/rat µ ۵ وg/rat µ ۱۰دریافت کردند. درخاتمه، از هیپوکامپ نمونه برداری شد و شاخصهای استرس اکسیداتیو سنجش شدند. تجزیه و تحلیل آماری دادههای به دست آمده با روش آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد.
یافتههای پژوهش: تزریق داخل هیپوکامپی سم اتیدیوم بروماید به طور معنیداری موجب افزایش ظرفیت تام آنتیاکسیدانی(۰۰۱/۰ < P) و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی SOD وکاهش فعالیت CAT (۰۱/۰< P) گردید. تزریق موضعی کوتاه مدت عصارهی فرولا اسزوویتسیانا موجب تعدیل و کاهش قابل توجه ظرفیت تام آنتیاکسیدانی (۰۰۱/۰< P) و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی (۰۰۱/۰< P) به میزان نرمال گردید.
بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعهی حاضر نشان داد که تزریق موضعی سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش تولید رادیکالهای آزاد میگردد. عصارهی فرولا اسزویتسیانا به عنوان یک آنتیاکسیدان قوی احتمالا از طریق روبیدن گونههای باز فعال اکسیژن و پاکسازی محیط سلولها از رادیکالهای آزاد، سبب تعدیل شاخصهای استرس اکسیداتیو میشود.
مرجان معین، سید مهرداد کسائی،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: بر اساس شواهد مبنی بر اثرات درمانی شنبلیله در دیابت و نقش آن در تقویت حافظه و سلامت روان، در این مطالعه اثر تجویز عصاره شنبلیله بر حافظه و یاد گیری و هم چنین میزان آنتی اکسیدان در هیپو کامپ رت های دیابتی نوع ۲ مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۲۴ رت نر به ۴ گروه تقسیم شدند. گروه ۱ یا کنترل: تغذیه ساده، گروه ۲: دیابتی درمان نشده، گروه ۳: رت دیابتی + ۸ گرم عصاره آبی شنبلیله به ازای هر کیلو گرم غذا، گروه ۴: رت دیابتی + ۲ گرم عصاره آبی شنبلیله به ازای هر کیلو گرم غذا. بعد از ۴ هفته، حافظه و یاد گیری در هر یک از گروه های تحقیق با دو روش ماز آبی و شاتل باکس بررسی شد. سپس رت ها بیهوش شده و بافت ها برداشته شد. در نهایت ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و سطح مالون دی آلدئید در هیپو کامپ اندازه گیری شد.
یافته های پژوهش: تیمار رت های دیابتی با عصاره سبب افزایش میزان آنتی اکسیدان تام و کاهش میزان پراکسید اسیون لیپیدی در بافت مغز شد و دوز ۸ گرم بر کیلوگرم، مؤثرتر از دوز ۲ گرم بر کیلو گرم بود (p<۰,۰۵). نتایج مربوط به بررسی حافظه فضایی با دستگاه ماز آبی نشان داد که در گروه تیمار شده، مدت زمانی که طول میکشد تا حیوان سکوی مخفی را پیدا کند (escape latency) و مسافتی که برای پیدا کردن سکوی مخفی طی میکند ( travel distance) نسبت به گروه دیابتی کم تر و مدت زمان باقی ماندن در ربع هدف (time in target quadrant) در گروه تیمار نسبت به گروه دیابتی به طور معنی داری بیش تر شده بود (p<۰,۰۵). نتایج مربوط به بررسی حافظه احترازی غیر فعال با دستگاه شاتل باکس نشان داد که عصاره شنبلیله میتواند زمان ماندن در اتاقک تاریک را کاهش و زمان تاخیر در حین عبور را در موش های تیمار شده نسبت به گروه دیابتی افزایش دهد (p<۰,۰۵).
بحث و نتیجه گیری: تجویز عصاره شنبلیله بر توانایی نگه داری اطلاعات درانبار های حافظه و یاد آوری آن ها موثر است و موجب افزایش سطح آنتی اکسیدان در رت های دیابتی می گردد و مکانیسم مربوطه ، می تواند ممانعت از تخریب سلول های عصبی در هیپو کامپ به خاطر ظرفیت آنتی اکسیدان این گیاه باشد.
محمد حسن رسو لی فرد، یاسر نوظهور،
دوره ۲۵، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه : فلاوونوئید ها و ترکیبات فنلی ظرفیت بالای آنتی اکسیدانی و نقش مهم در سلامتی دارند و باعث افزایش سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در برابر استرس اکسیداتیو می گردند. چای سفید نیز از جمله گیاهانی هست که به دلیل ظرفیت آنتی اکسیدانی بالا اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر چای سفید بر استرس اکسیداتیو ناشی از آرسنیک میباشد.
مواد و روش ها : در این مطالعه از ۳۲ موش صحرایی نر بالغ در چهار گروه هشت تایی استفاده شد. گروه اول موش های صحرایی سالم (گروه شاهد) که آب مقطر را روزانه به همراه رژیم غذایی استاندارد به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه دوم موش های صحرایی تیمارشده با آرسنیک با دوز (mg/L) ۵۰ در آب آشامیدنی، گروه سوم موش های صحرایی تیمارشده با عصاره چای سفید با غلظت ۵/۱ درصد به صورت گاواژ و گروه چهارم موش های صحرایی که عصاره آبی چای سفید (۵/۱ درصد) را از طریق گاواژ همراه با آرسنیک (mg/L) ۵۰ در آب آشامیدنی دریافت کردند. بعد از پایان دوره تیمار (۲۸ روز) رت ها با استفاده از اتر بی هوش شده و سپس کالبدگشائی انجام شد و سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT) گلوتاتیون پر اکسیداز (GPx) و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) ، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) و شاخص پر اکسیداسیون لیپیدی (MDA) کبدی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته های پژوهش: عصاره آبی چای سفید باعث افرایش معنی دار فعالیت آنزیم های CAT، GPx و SOD و کاهش معنی دار MDA و افزایش TAC گردید (۵ ۰/۰P< ) و مصرف آرسنیک سدیم نیز باعث کاهش معنی دار فعالیت آنزیم های CAT، GPx و SOD و افزایش معنی دار MDA و افزایش TAC گردید (۵ ۰/۰P<) و مصرف عصاره آبی چای سفید همراه آرسنیک سدیم باعث افزایش فعالیت معنی دار GPx و SOD گردید (۵ ۰/۰P<).
بحث و نتیجه گیری : نتایج نشان داد که مصرف چای سفید با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و تقویت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی باعث کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از آرسنیک می گردد. در بررسی حاضر نیزآرسنیت سدیم باعث کاهش فعالیت های آنزیم های آنتی اکسیدان و افزایش پر اکسیداسیون لیپیدی شد .
زهرا کرم پور قبچاق، فرح فرخی،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: دیابت قندی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت سیستم آنتی اکسیدانی می شود. با توجه به اهمیت تشدید استرس اکسیداتیو در بروز اختلالات ناباروری و آسیب تخمدان در بیماری دیابت، این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات تجویز سولفات روی بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت تخمدان موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی ۲۴ سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی ۱۵۰-۱۲۰ گرم انجام شد. موش ها به چهار گروه: کنترل سالم، کنترل دیابتی و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سولفات روی(۱۵ و ۳۰ میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سولفات روی یک هفته بعد از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت ۲۸ روز(از طریق گاواژ، روزانه) تجویز شد. در پایان آزمایش، وزن بدن و قندخون حیوانات اندازه گیری و با میزان وزن و قندخون اندازه گیری شده در هفته قبل از بررسی مقایسه گردید. هم چنین سطح مالون دی آلدهید(MDA)، فعالیت آنزیم کاتالاز(CAT) و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC) به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت تخمدان اندازه گیری شد. در پایان داده های گروه ها با نرم افزار SPSS و آزمون های ANOVA و Tukey’s تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش: هیپرگلیسمی مزمن کنترل نشده(گلوکز خون بالای mg/dl ۳۰۰) سطح MDA حیوانات دیابتی را در مقایسه با حیوانات سالم به طور معنی داری افزایش داد(P<۰,۰۵). هم چنین هیپرگلیسمی موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز و سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) حیوانات دیابتی گردید(P<۰,۰۵). تجویز سولفاتروی با افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز، سطح MDA بافت تخمدان حیوانات دیابتی را در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش داد ولی نتوانست بر میزان TAC به صورت معنی داری موثر باشد.
بحث و نتیجه گیری: تجویز ۴ هفته ای سولفات روی به صورت وابسته به دز موجب کاهش اثرات اکسیداتیو در بافت تخمدان موش های دیابتی گردید.
علی رضا علی همتی، حمیرا حاتمی، نازلی خواجه نصیری،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس(MS) نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی است که در آن میلین رشته های عصبی تخریب می شوند. استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از عوامل دخیل در پاتوژنز بیماری MS شناخته شده است، خاصیت آنتی اکسیدانی ۱۷-بتا استرادیول نیز کاملاً مشخص است. از این رو در این پژوهش اثر ۱۷- بتا استرادیول بر پارامترهای استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: چهل و نه سر موش صحرائی نر نژاد ویستار پس از کانول گذاری در ناحیه CA۱ هیپوکامپ به طور تصادفی به هفت گروه هفت تایی تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه شاهد، گروه MS، گروه های دریافت کننده استرادیول، گروه های MS+استرادیول. MS با تزریق داخل هیپوکامپی اتیدیوم بروماید القاء می شود و استرادیول بنزوات به صورت پیش تیمار و به مدت ۵ روز تزریق گردید. بیست و چهار ساعت پس از اتمام دوره آزمایش، میزان پارامترهای استرس اکسیداتیو در این ناحیه با سنجش MDA، محتوای گلوتاتیون و آنزیم های آنتی اکسیدانی(گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتازو کاتالاز) مشخص شد.
یافته های پژوهش: ریز تزریق سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش معنی دار ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شد(P<۰,۰۵). پیش تیمار ۱۷-بتا استرادیول از افزایش ظرفیت اکسیدانی و کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی نشات گرفته از اتیدیوم بروماید به طور معنی دار ممانعت کرد(P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه گیری: ۱۷-بتا استرادیول به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی احتمالاً از طریق حذف گونه های فعال اکسیژن و پاکسازی بافت از رادیکال های آزاد، از افزایش شاخص های استرس اکسیداتیو در مدل تجربی MS جلوگیری می کند.
حمیرا حاتمی، غلامرضا دهقان، فرشته علوی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: بیماری پارکینسون از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو مغز می باشد. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی قوی عصاره زعفران در حذف رادیکال های آزاد، این مطالعه به منظور بررسی اثرات محافظتی عصاره زعفران بر کاهش استرس اکسیداتیو در رت های پارکینسونی پیش تیمار با عصاره زعفران انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد ۳۵ سر رت نر با وزن تقریبی ۵۰±۲۵۰ گرم به صورت تصادفی در ۵ گروه شامل: کنترل، شاهد (دریافت کننده سالین+اسیدآسکوربیک)، پارکینسونی(تزریق۶-هیدروکسی دوپامین) و ۲ گروه پارکینسونی+پیش تیمار عصاره زعفران(۵ میکروگرم/رت و ۱۰ میکروگرم/رت، به مدت ۵ روز) مورد مطالعه قرار گرفتند. ایجاد مدل پارکینسونی با تزریق داخل مغزی ۶-هیدروکسی دوپامین ۵/۲ میکروگرم بر میکرولیتر) صورت گرفت. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی کل(FRAP)، سطوح مالون دی آلدئید(MDA)، میزان فعالیت آنزیم سوپرکسید دیسموتاز(SOD) و گلوتا تیون پروکسیداز(GPX) در مغز میانی با استفاده از کیت مخصوص اندازه گیری شد.
یافته های پژوهش: میزان FRAP بین گروه کنترل، گروه های دریافت کننده زعفران و گروه پارکینسونی تفاوت معنی داری را نشان داد(P<۰,۰۱). عصاره زعفران به طور معنی داری تولید مالون دی آلدئید را کاهش داد(P<۰,۰۱) و میزان فعالیت آنزیم سوپرکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پروکسیداز را در مغز میانی به طور معنی داری افزایش داد(P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد بخشی از اثر حفاظتی عصاره زعفران در برابر سم-۶ هیدروکسی دوپامین از طریق افزایش ظرفیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش تولید رادیکال های آزاد انجام می گیرد.
مریم عباسی دره بیدی، عفت بمبئی چی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: کمبود استروژن در دوران یائسگی و به هم خوردن تعادل بین سیستم دفاع آنتی اکسیدان و تولید رادیکال های آزاد یکی از دلایل ایجاد استرس اکسیداتیو می باشد که نقش مهمی در اختلالات متابولیکی و تاثیر آن ها بر کبد دارد. بنا بر این مهم است تا به طور صحیحی مزایای درمان با آنتی اکسیدان ها و تمرینات ورزشی بر شرایط استرس اکسیداتیو در کبد مورد ارزیابی قرار گیرد. هدف اصلی از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با مصرف ویتامینC و استرادیول بر شرایط استرس اکسیداتیو کبد در رت های اورکتومی و مقایسه آن با رت های سالم بود.
مواد و روش ها: نمونه های حیوانی متشکل از ۶۴ سر رت ماده بالغ شامل ۲ گروه اورکتومی(۳۲ سر رت) و نرمال(۳۲ سر رت) بودند که هر یک به صورت تصادفی به ۴ زیر گروه ۸ تایی شامل تمرین، تمرین+ویتامین C، تمرین+استرادیول و شم تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن بر روی تردمیل بود که برای ۶ هفته، هر هفته ۵ جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه با شدت متوسط(Vo۲max ۵۵ درصد) اجرا شد. ویتامین C به میزان ۲۵۰ میلی گرم و استرادیول به میزان ۲۵/۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن هر رت به گروه های مربوطه تزریق شد. آسیب اکسیداتیو کبد به وسیله ارزیابی سطح سرمی آلانین آمینو ترانسفراز(ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز(AST) تعیین شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که اورکتومی منجر به آتروفی رحم شد. هم چنین اورکتومی موجب افزایش معنادار سطوح آنزیم های ALT و AST شد و مصرف استرادیول منجر به کاهش سطوح این آنزیم ها گردید(P<۰,۰۵). تمرین هوازی و ویتامین C نتوانستند از افزایش سطوح این آنزیم ها در رت های اورکتومی شده جلوگیری کنند.
بحث و نتیجه گیری: به طور کلی و با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت تمرین هوازی با شدت متوسط از افزایش استرس اکسیداتیو کبد در رت های اورکتومی شده جلوگیری نمی کند؛ اما در ترکیب با مصرف استرادیول و ویتامین C بهبود شرایط استرس اکسیداتیو را در رت های اورکتومی شده به دنبال دارد.
عقیل صدیقی، احمد عبدی، محمدعلی آذربایجانی، علیرضا براری،
دوره ۲۸، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف: استرس اکسیداتیو نقش مهمی در بروز و توسعه عوارض دیابت دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف بربرین کلراید بر تغییرات شاخص های استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های دیابتی با استرپتوزوتوسین بود.
مواد و روش ها: تعداد ۳۲ موش صحرایی نر ویستار(۰۳/۱۷±۰۹/۲۷۶ گرم) به طور تصادفی به چـــهار گروه(۸=n): دیــــابت(DM)، (۵۹/۶۵±۱۸/۲۷۷)، دیابت-بربرین(BDM)، (۰۴/۵۷±۱۴/۲۸۱)، دیابت-تمرین هوازی(TDM)، (۱۴/۳۸±۱۲/۲۶۲)، و دیابت-تمرین هوازی-بربرین (TBDM)، (۰۵/۷۸±۱۷/۲۸۲)، تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین در موش های نر القا شد. گروه های تمرین به مدت شش هفته برنامه تمرین هوازی فزاینده(۱۸-۱۰ متر در دقیقه، ۴۰-۱۰ دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی تردمیل انجام دادند. در پایان هفته ششم نمونه بافت قلب جمع آوری شده و برای بررسی آنزیم های آنتی اکسیدانی(شامل SOD، GPX و CAT) و سطح مالون دی آلدئید(MDA) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و ANOVA در سطح معنی داری P<۰,۰۵ آزمون شدند.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که تمرین هوازی، بربرین و ترکیب تمرین-بربرین در موش های دیابتی باعث افزایش معنی دار در میزان SOD (P=۰,۰۰۱)، GPX (P=۰,۰۰۱) و CAT (P=۰,۰۰۱) بافت قلب شد. هم چنین افزایش معنی داری در میزان این شاخص ها در گروه TBDM نسبت به BDM و TDM مشاهده شد(P=۰,۰۵). میزان MDA در همه گروه های تجربی نسبت به گروه دیابت کاهش معنی داری داشت(P=۰,۰۰۱).
بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی همراه با مصرف بربرین کلراید اثر مضاعفی بر بهبود نشانگرهای استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های دیابتی با استرپتوزوتوسین دارد.
مهرنوش صفرپور، محمد امین عدالت منش، سید ابراهیم حسینی، محسن فروزان فر،
دوره ۲۸، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: نارسایی رحمی- جفتی (Uteroplacental Insufficiency; UPI)، از عوامل اصلی ایجاد محدودیت رشد داخل رحمی (Intra Uterine Growth Restriction; IUGR) است که سبب اختلال در تکامل سیستم عصبی نوزادان میشود. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر سینامیک اسید (Cinnamic Acid; CIN) بر اختلالات شناختی و سطح شاخصهای پراکسیدانی و آنتیاکسیدانی در موشهای صحرایی مدل UPI است.
مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، ۳۰ سر موش صحرایی باردار نژاد ویستار، بهصورت تصادفی، در ۵ گروه کنترل، UPI+NS، UPI+CIN۲۵mg/kg، UPI+CIN۵۰mg/kg و UPI+CIN۱۰۰ mg/kg قرار گرفتند. در روز ۱۸ بارداری، جراحی انسداد شریانهای رحمی قدامی برای القای UPI انجام شد. از روز ۱۲ تا ۱۸ بارداری، CIN با دوزهای یادشده بهصورت گاواژ، به موشهای صحرایی خورانده شد. حافظۀ کاری، یادگیری اجتنابی و رفتارهای شبهاضطرابی به ترتیب توسط ماز Y، شاتل باکس و ماز صلیبی مرتفع، در یکماهگی نوزادان تجزیهوتحلیل شدند؛ همچنین فعالیت آنزیمهای کاتالاز (CAT)، ظرفیت آنتیاکسیدانی کل (TAC) و مالوندیآلدئید (MDA) سرمی سنجیده گردید.
یافته های پژوهش: کاهش معنادار حافظۀ اجتنابی و افزایش سطح اضطراب به همراه افزایش سطوح MDA و کاهش CAT و TAC، در گروه UPI+NS نسبت به گروه کنترل دیده شد (۰,۰۵>P)، درحالیکه در گروههای تیماری، افزایش معنادار حافظۀ اجتنابی، افزایش سطوح TAC و CAT و کاهش MDA، نسبت به گروه UPI+NS دیده شد (۰,۰۵>P).
بحث و نتیجهگیری: UPI سبب کاهش شاخصهای آنتیاکسیدانی و افزایش MDA میگردد. از سویی، CIN سبب افزایش شاخصهای آنتیاکسیدانی و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی میشود؛ همچنین CIN از اختلالات شناختی ناشی از نارسایی رحمی-جفتی در موشهای صحرایی جلوگیری میکند.
رامین جهانگیرفرد،
دوره ۲۹، شماره ۴ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: اتفون از دستۀ سموم ارگانوفسفره است که برای تحریک رشد گیاه به کار میرود. ژل رویال مادهای با خواص آنتیاکسیدانی و برای تقویت دستگاه ایمنی مؤثر است. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین تأثیر ژل رویال بر مؤلفههای اسپرمی، توان باروری آزمایشگاهی و شاخصههای استرس اکسیداتیو در موش سوری صورت گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعۀ تجربی، ۲۰ سر موش نر بالغ نژاد NMRI به ۴ گروه کنترل و تجربی تقسیمبندی شدند. در گروه تجربی، حیوانات اتفون را با دوز mg/kg ۴۸۰ دریافت کردند؛ سپس ژل رویال با غلظت mg/kg ۲۰۰ بهتنهایی و همچنین همراه با هورمون اتفون، بهطور روزانه از طریق دهانی خورانده شد. پس از تیمار، برای ارزیابی مؤلفههای اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی، نمونههای اسپرم از دم اپیدیدیم جمعآوری و برای شاخصههای استرس اکسیداتیو، بافت بیضه اخذ گردید. سطح P˂۰.۰۵ معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها:کاهشی در میزان تحرک و قدرت زندهمانی اسپرمها، درصد لقاح، بلاستوسیست، جنینهای هچشده و همچنین افزایشی در میزان آسیب به DNA و نبودِ بلوغ هستهای اسپرمها و جنینهای بلوکشده در گروههای تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت؛ همچنین میزان ظرفیت تام آنتیاکسیدانی و مالوندیآلدئید در گروههای دریافتکنندۀ اتفون، بهترتیب کاهش و افزایش یافتند، این در حالی است که ژل رویال میتواند از آثار تخریبی ناشی از استرس اکسیداتیو اتفون جلوگیری کند (P˂۰.۰۵).
بحث و نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه، ژل رویال میتواند اثر بهبودی بر اسپرمهای اپیدیدیمی و توان باروری آزمایشگاهی داشته باشد.
محمد امین عدالت منش، سمیره نعمتی، حبیب الله خدابنده،
دوره ۲۹، شماره ۵ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: : درمانهای مبتنی بر سلولهای بنیادی امید تازهای در درمان بیماری آلزایمر ایجاد کردهاند. ازآنجاکه سلولهای بنیادی مزانشیمی آثار حفاظت و بازسازی عصبی دارند، هدف این مطالعه ارزیابی حافظه، یادگیری و ظرفیت آنتیاکسیدانی هیپوکامپ متعاقب پیوند سلولهای بنیادی مزانشیمی بافت چربی انسان در موشهای صحرایی مدل تری¬متیل¬تینی بیماری آلزایمر است.
مواد و روش ها: ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به سه گروه (۸=n)، شامل گروههای کنترل (بدون هیچ نوع تیماری)، TMT+PBS (تریمتیلتین+ فسفات بافر سالین) و TMT+Ad-MSC (تریمتیلتین+سلولهای بنیادی بافت چربی) تقسیم شدند. برای القای بیماری آلزایمر، تریمتیلتین (TMT) بهصورت درون صفاقی (۸ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) تزریق گردید. ۴۸ ساعت بعد، گروه TMT+Ad-MSC یکمیلیون سلول بهصورت درون وریدی دریافت کرد. یک ماه پس از پیوند، حافظۀ اجتنابی و کاری ارزیابی شد؛ سپس سطح هیپوکامپی سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و مالون¬دی¬آلدهید (MDA) به روش الایزا سنجیده گشت.
یافتهها: نتایج نشاندهندۀ افزایش معنادار درصد تناوب صحیح حرکتی در ماز Y، کاهش مدتزمان طیشده در محفظۀ تاریک (P˂۰,۰۵) و افزایش معنادار تأخیر در ورود به محفظۀ تاریک در گروه TMT+Ad-MSC نسبت به گروه TMT+PBS بود (P˂۰,۰۱)؛ همچنین افزایش فعالیت آنزیمهای CAT، SOD و GPX و کاهش سطح MDA در هیپوکامپ در گروه TMT+Ad-MSC در مقایسه با گروه TMT+PBS دیده شد (P˂۰,۰۵).
بحث و نتیجهگیری: پیوند زنوگرافت سلولهای بنیادی بافت چربی انسان سبب بهبود حافظه و یادگیری، کاهش استرس اکسیداتیو بافتی و افزایش ظرفیت آنتیاکسیدانی هیپوکامپ در مدل حیوانی بیماری آلزایمر گردید.
هانیه جلالی، مهناز آذرنیا، فاطمه کمالی پور،
دوره ۳۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: افزایش تولید رادیکالهای آزاد در تخمکها به کاهش کیفیت باروری آنها منجر میشود. مطالعات نشان داده است که در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک، سطح رادیکالهای آزاد بافتی و سرمی افزایش مییابد. Sirtuin-۳در میتوکندری قرار دارد و نقش مهمی در مهار رادیکالهای آزاد ایفا میکند؛ بنابراین، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی بیان ژن Sirtuin-۳ در تخمک موشهای مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک بود.
مواد و روش ها: سندرم تخمدان پلیکیستیک توسط تزریق استرادیول والرات (۴۰ میلیگرم بر کیلوگرم) در ۶ موش نژاد NMRI با سن ۶ هفته و وزن ۵±۲۵ گرم ایجاد گردید و ۶ موش نیز بهعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. به دنبال القای بیماری، بافت تخمدان توسط روش هیستوتکنیک بررسی گردید و سطح سرمی هورمونهای جنسی با استفاده از کیت مخصوص الایزا تعیین شد. تخمکها از تخمدان موشها جمعآوری گردید و RNA آنها توسط کیت مخصوص استخراج و به cDNA تبدیل شد و سپس Real Time PCR برای سنجش بیان ژن Sirtuin-۳ صورت گرفت و ژن Gapdh بهعنوان کنترل داخلی در نظر گرفته شد.
یافتهها: در تخمدان موشهای مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک، کیستهای هیداتید تشکیل گردید و سطح هورمون FSH کاهش و سطح هورمونهای LH و تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (P<۰,۰۰۱). بیان ژن Sirtuin-۳ در تخمکهای جمعآوریشده از موشهای بیمار نسبت به موشهای سالم، به میزان ۱۸/۰ کاهش یافت (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجهگیری: نتیجۀ تحقیق حاضر نشان داد که بیان ژن Sirtuin-۳ در تخمک موشهای مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک کاهش مییابد. بیان نادرست ژن Sirtuin-۳ در تخمک میتواند بهعنوان یکی از علل کاهش کیفیت باروری تخمک در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک مطرح باشد.
تارا امین الاسلام زاده، اکرم عیدی، پژمان مرتضوی، شهربانو عریان،
دوره ۳۰، شماره ۵ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: عوامل متعددی بر حافظه و یادگیری تأثیر میگذارد. منیزیم یکی از مهمترین این عوامل است که برای عملکرد طبیعی حافظه ضروری است. منیزیم چهارمین کاتیون مهم بدن و دومین کاتیون مهم داخل سلولی پس از پتاسیم بهشمار میآید. منیزیم در انتقال پیام در دستگاه عصبی نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر نانوذرۀ اکسید منیزیم بر مؤلفههای استرس اکسیداتیو برای بهبود حافظه در موشهای آلزایمری توسط بتا آمیلویید است.
مواد و روش ها: در این مطالعۀ تجربی، ۵۴ موش صحرایی بالغ نر در ۹ گروه تصادفی بهصورت ذیل تقسیم شدند:۱. گروه کنترل سالم؛ ۲. گروه کنترل آلزایمری (موشهایی بودند که تحت جراحی استریوتکس قرار گرفتند و بتا آمیلویید را با دوز nmol/µl ۲ بهصورت درون بطنی دریافت کردند)؛ ۳. گروه شم (موشهایی بودند که تحت جراحی استریوتکس قرار گرفتند و سالین را بهعنوان حلال بتا آمیلویید دریافت کردند)؛ ۴، ۵ و ۶. گروه تجربی سالم (حیوانات سالم و دریافتکنندۀ نانوذرۀ اکسید منیزیم در دوزهای ۵/۲، ۵ و ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن بهصورت تزریق درونصفاقی)؛ ۷، ۸ و ۹. گروه تجربی آلزایمری (حیوانات آلزایمریشده و دریافتکنندۀ نانوذرۀ اکسید منیزیم در دوزهای ۵/۲، ۵ و ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن بهصورت تزریق درونصفاقی). مدت تیمار خوراکی نانوذره ۳۰ روز بود. پس از پایان دورۀ تیمار (۳۰ روز)، مؤلفههای استرس اکسیداتیو ازجمله سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، کاتالاز (CAT) و مالون دیآلدئید (MDA) در بافت مغز اندازهگیری و همۀ دادهها به روش آنالیز واریانس یکعاملی و آزمون تعقیبی توکی در نرمافزار SPSS vol,۲۱، با سطح معنیدار بودن P<۰,۰۵ بررسی شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که نانوذرۀ اکسید منیزیم در دوزهای ۵/۲، ۵ و ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن باعث کاهش معنیدار میزان مالون دیآلدئید در موشهای آلزایمری گردید؛ همچنین میزان آنزیمهای آنتیاکسیدان ازجمله SOD، GPX و CAT در موشهایی که نانوذرۀ اکسید منیزیم با دوزهای ۵/۲، ۵ و ۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کرده بودند، بهطور معنیداری افزایش یافت.
بحث و نتیجهگیری: تأثیر استرس اکسیداتیو بر روند پیشرفت بیماری آلزایمر و نقش آنتیاکسیدانی و مهاری نانو اکسید منیزیم در کاهش پیشرفت این بیماری و بر فرایندهای نوروفیزیولوژیک مغز مشخص شد؛ همچنین در مسیرهای حافظه، بروز سازوکارهای مرتبط با اختلالات ناشی از بتا آمیلویید بهبوددهنده است.
غفور غفاری، اصغر توفیقی، مسعود رحمتی، جواد طلوعی آذر،
دوره ۳۱، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: استرس اکسیداتیو نقش مهمی در بروز و توسعه عوارض ناشی از دیابت دارد. با توجه به اثرات آنتیاکسیدانی ورزش و گیاه گزنه، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی و عصارۀ هیدروالکلی گزنه بر شاخصهای استرس اکسیداتیو بافت قلب موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (STZ) بود.
مواد و روش ها: تعداد۵۰ موش صحرایی نر ویستار (۴۲/۱۲±۷/۲۳۲ گرم) به طور تصادفی به پنج گروه سالم-کمتحرک، دیابت-کمتحرک، دیابت-تمرین، دیابت-گزنه و دیابت-تمرین-گزنه تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (۴۵ میلی-گرم/کیلوگرم) القاء و ۴۸ ساعت پس از تزریق، قند خون بیشتر از ۳۰۰ میلیگرم در دسیلیتر ملاک تأیید دیابت قرار گرفت. پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط (پنج روز/ هفته) و گاواژ روزانۀ عصارۀ هیدروالکلی گزنه به مقدار ۵۰ میلیگرم/کیلوگرم، به مدت شش هفته اجرا شد. دادهها با آزمونهای آماری شاپیروویلک، آنالیز واریانس دوطرفه و تست تعقیبی توکی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: دو هفته پس از تزریق STZ وزن بدن در گروههای دیابت ـ گزنه (P=۰,۰۰۱) ، دیابت ـ تمرین (P=۰,۰۳۴) و دیابت ـ تمرین ـ گزنه (P=۰,۰۲۵) در مقایسه با گروه سالم-کمتحرک کاهش و این کاهش تا پایان هفته ششم ادامه داشت. همچنین شش هفته تمرین استقامتی و مصرف عصارۀ گزنه موجب کاهش معنیدار قند خون در گروههای دیابت-تمرین (P=۰,۰۰۱) ، دیابت-گزنه (P=۰,۰۰۱) ، و دیابت-تمرین-گزنه (P=۰,۰۰۱) ، در مقایسه با گروه دیابت-کمتحرک شد. به علاوه تمرین استقامتی و عصارۀ گزنه باعث افزایش معنیدار فعالیت کاتالاز (P=۰,۰۱۹) و گلوتاتیون پراکسیداز (P=۰,۰۲۸) و کاهش معنیدار در مالون دیآلدئید (P=۰,۰۰۱) بافت قلب شد.
بحث و نتیجهگیری: شش هفته تمرین استقامتی و مصرف عصارۀ هیدروالکلی گزنه میتواند باعث افزایش شاخصهای آنتیاکسیدانی و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی بافت قلب موشهای دیابتی با استرپتوزوتوسین شود.
نسیم بیگی بروجنی، مریم هرمزی،
دوره ۳۲، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: استرس اکسیداتیو در پاتوفیزیولوژی بیماریهای تحلیلبرندۀ عصبی نظیر آلزایمر، پارکینسون، هانتینگتون، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و مالتیپل اسکلروز دخیل است. بهنظر میرسد، استفاده از آنتیاکسیدانهای اگزوژن میتواند در پیشگیری، درمان و کاهش عوارض این بیماریها مؤثر باشد. آستاگزانتین رنگدانۀ کارتنوئیدی با خواصی آنتیاکسیدانی است که خواص ضدالتهابی دارد و محافظتکنندۀ دستگاه عصبی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر آستاگزانتین بر میزان مالون دیآلدئید و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان (کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) پس از ایجاد استرس اکسیداتیو با پراکسید هیدروژن در ردۀ سلولی BE(۲)-C نوروبلاستومای انسانی است.
مواد و روشها: در این مطالعه، سلولهای نوروبلاستومای انسانی به مدت ۲۴ ساعت تحت تیمار با غلظتهای مختلف آستاگزانتین (۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) و یا ۵۰ میکرومولار آسکوربیکاسید (کنترل مثبت) قرار گرفتند؛ سپس بهمنظور ایجاد استرس اکسیداتیو به مدت ۲ ساعت در معرض آباکسیژنه با غلظت ۴۰۰ میکرومولار قرار گرفتند؛ همچنین یک گروه کنترل بدون تیمار و بدون ایجاد استرس اکسیداتیو وجود داشت. میزان مالون دیآلدئید بهعنوان شاخص استرس اکسیداتیو و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز با روشهای کالریمتریک اندازهگیری شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که سطح مالون دیآلدئید در گروههای تیمارشده با غلظتهای مختلف آستاگزانتین و اسید آسکوربیک بهطور معنیداری در مقایسه با گروه آباکسیژنه کاهش داشت (P<۰,۰۵)؛ همچنین فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در این گروهها افزایش معنیداری در مقایسه با گروه آباکسیژنه نشان داد (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجهگیری: بهنظر میرسد، آستاگزانتین از استرس اکسیداتیو ایجادشده بهوسیلۀ آباکسیژنه با کاهش سطح مالون دیآلدئید و افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان در سلولهای BE(۲)C مقابله و از سلولها در برابر عوارض استرس اکسیداتیو محافظت میکند.