۱۲ نتیجه برای استافیلوکوکوس اورئوس
دلارام امینی، فاطمه کشاورزی، آزاد فتاحی راد،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۶-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل بیماری زای مهم در عفونت های بیمارستانی و خارج بیمارستانی می باشد. افزایش مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس به دارو های آنتی بیوتیک یکی از تمرکزهای بزرگ سلامتی است، و به این ترتیب مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلو کوکوس اورئوس بسیار مهم است و نقش عمده ای در جلوگیری از ایجاد استرین های مقاوم دارد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقاومت آنتی بیوتیکی ۱۵۰ سویه ی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی مختلف با روش DAD و PCR بررسی شد و آنالیز آماری داده ها با نرم افزار SPSS و EXCEL انجام گرفت.
یافته های پژوهش: در روش DAD (۱۵۰/۱۱۶) ۳۳/۷۷% از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به متی سیلین مقاوم بودند و مقاومت نسبت به اگزاسیلین (۱۵۰/۷۱) ۳۳/۴۷% بود. نتایج PCR نشان داد که پرایمر MR۳,۴ برای تشخیص ژن mecA در استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین کارآمدتر از پرایمر MR۱.۲ بود.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه راهنمای برای پزشکان برای سوق دهی به یک درمان هر چه مناسبتر عفونت های استافیلو کوکوس اورئوس در ایران و بنابر این جلوگیری از بحران بیشتر مقاومت آنتی بیوتیکی در میان استافیلوکوک است. به علاوه این نتابج نشان دهنده لزوم تحقبقات بیشتر با نمونه های از مکان های بیشتر را جهت تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد.
لیدا توکلی، فاطمه کشاورزی،
دوره ۲۳، شماره ۷ - ( ۱۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس به واسطه کلونیزاسیون مناسب در انسان، آلوده کننده محیط های بیمارستانی است. این باکتری دارای تنوع ژنتیکی جهت به دست آوردن مقاومت به عوامل ضد میکروبی متعدد می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان شیوع و اساس ژنتیکی مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین در استافیلوکوکوس های جدا شده از بیمارانی در شهر سنندج انجام شده است
مواد و روش ها: صد و پنجاه سویه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس از آزمایشگاه های پاتولوژی شهر سنندج جمع آوری شد. حساسیت به آنتی بیوتیک های اریترومایسین و کلیندامایسین به روش دیسک آگار دیفیوژن با استفاده از محیط کشت مولر هینتون آگار انجام گردید و نتایج مطابق با استانداردهای آزمایشگاه بالینی(CLSI) تعیین گردید. به دنبال آن واکنش زنجیره ای پلیمراز در گونه های استافیلوکوک اورئوس برای بررسی حضور پنج ژن شاخص مشترک مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین یعنی ژن های ermA،ermB ، ermC، mphC، msrA انجام شد.
یافته های پژوهش: با استفاده از روش (Disk Agar Diffusion)DAD ۴/۵۶ درصد از نمونه ها به اریترومایسین و ۸/۵۶ درصد به کلیندامایسین مقاوم بودند، به علاوه با استفاده از تکنیک PCRبه ترتیب ژن ermA در ۷۹ نمونه، ژن ermB در ۳۶ نمونه، ژن ermC در ۶۲ نمونه، ژن mphC در ۱۶ نمونه و ژن msrA در ۲۹ نمونه تشخیص و جداسازی گردید.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مقاومت به اریترومایسین در استافیلوکوک اورئوس ها در شهر سنندج عمدتاً به واسطه ژن های ermA و ermC می باشد.
آسیه امیری، نجمه جمعه پور،
دوره ۲۴، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: افزایش مقاومت دارویی علیه آنتی بیوتیک ها در اکثر باکتری ها منجر به توسعه ترکیب های ضد میکروبی طبیعی شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ضد باکتریایی عصاره های هیدروالکلی آنغوزه، زنیان و نعناع فلفلی برسویه های بیماریزای استاندارد می باشد.
مواد و روش ها: عصاره گیری از گیاهان فوق به روش خیساندن انجام شد. جهت بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاهان فوق بر روی باکتری های استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین، اشریشیاکلی O۱۵۷H۷و سالمونلا تیفی موریوم، از روش های رقیق سازی در چاهک، دیسک دیفیوژن و میکرودایلوشن استفاده گردید.
یافته های پژوهش: حداقل غلظت بازدارندگی رشد عصاره های آنغوزه، زنیان و نعناع فلفلی بر استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین به ترتیب ۲۵، ۵۰ و ۲۵/۳ میلی گرم بر میلی لیتر و بر استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین به ترتیب ۲۵، ۲۵ و ۲۵/۳ میلی گرم بر میلی لیتر تعیین شد. حداقل غلظت بازدارندگی رشد عصاره های زنیان و نعناع فلفلی بر اشریشیاکلی O۱۵۷H۷ به ترتیب ۵۰ و ۲۵ میلی گرم بر میلی لیتر اندازه گیری شد در حالی که عصاره آنغوزه هیچ گونه تاثیری بر روی رشد این باکتری نداشت. هم چنین حداقل غلظت بازدارندگی عصاره نعناع فلفلی بر سالمونلا تیفی موریوم ۵/۱۲ میلی گرم بر میلی لیتر می باشد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و در مقایسه با کنترل مثبت استفاده از اسانس ها و عصاره های این گیاهان جهت کنترل رشد باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین، اشریشیاکلی O۱۵۷H۷ و سالمونلا تیفی موریوم پیشنهاد می شود.
زهره کرد، کیومرث امینی،
دوره ۲۴، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: باکتری استافیلوکوکوس اورئوس دارای توکسین های متعدد با عملکردهای متفاوت از جمله پروتئین های متصل شونده به کلاژن(cna)، توکسین TSST-۱ و انتروتوکسین Seh می باشد. ادهزین(cna) استافیلوکوکوس اورئوس مسئول اتصال به کلاژن و عمده ترین فاکتور حدت در عفونت های آرتریت و استئومیلیت می باشد. توکسین TSST-۱ عامل سندرم شوک سمی و توکسین Seh موجب مسمومیت غذایی می گردند. هدف مطالعه حاضر، بررسی حضور ژن های انتروتوکسیبن و حدت در سویه های استافیلوکوک اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی به روش Multiplex PCR و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بوده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد ۶۷ نمونه استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی گردید. آزمون تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستورالعمل CLSI با آنتی بیوتیک هایی مختلف انجام گردید. آزمون PCR چندگانه نیز مطابق برنامه انجام شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد بیشترین حساسیت نسبت به آنتی بیوتیک های ونکومایسین و لینزولید به میزان ۱/۹۷ درصد و بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک کلیندامایسین ۹/۲۳ درصد می باشد. فراوانی ژن cna در نمونه های بالینی ۷۹/۴۱ درصد و ژن TSST-۱ ۹۵/۸ درصد گزارش گردید، در صورتی که ژن Seh در هیچ یک از نمونه ها شناسایی نگردید.
بحث و نتیجه گیری: به دلیل اهمیت استافیلوکوکوس اورئوس در تولید توکسین های مختلف و مهم ترین عامل مسمومیت، با توجه به افزایش روزافزون مصرف مواد غذایی آماده طبخ خطر جدی سلامت جامعه را تهدید مینماید. نتایج نشان داد که فراوانی ژن های بیماریزای cna و TSST-۱ در نمونه های بالینی شایع تر بوده است.
زهرا فتحعلی، محسن میرزایی، شهین نجارپیرایه،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس طیف وسیعی از اگزوتوکسین هایی را تولید می کند که در ایجاد بیماری در میزبان نقش دارند. تقریباً همه سویه های گروهی از سیتوتوکسین ها را تولید می کنند. سوپر آنتی ژن های پیروژنیک(PTSAg) گروهی از اگزوتوکسین ها هستند که توسط استافیلوکوکوس اورئوس تولید می شوند. این گروه شامل سمTSST-۱ و همه انتروتوکسین های این باکتری می باشند. هدف این مطالعه شناسایی ژن های sec، tsst-۱، pvl و hla در جدایه های بالینی MRSA بود.
مواد و روش ها: در این تحقیق، تعداد ۲۰۰ جدایه استافیلوکوکوس اورئوس از بیماران جمع آوری شد. تمامی جدایه ها با روش های استاندارد تعیین هویت شدند. تمامی جدایه ها از نظر مقاومت نسبت به متی سیلین با روش فنوتیپی و مولکولی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس شناسایی ژن های sec، tsst-۱، pvl و hla با استفاده از روش Multiplex PCR صورت گرفت.
یافته های پژوهش: از ۲۰۰ جدایه استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی ۹۵ جدایه با استفاده از روش انتشار از دیسک اگزاسیلین و مولکولی به عنوان مقاوم نسبت به متی سیلین شناسایی شدند. از این ۹۵ جدایه، فراوانی ژن های tsst-۱، sec، hla و pvl به ترتیب ۶۰، ۱۵/۳، ۶۸/۹۳ و ۲۱/۴ درصد بود. هم چنین ۳ (۱۵/۳ درصد) جدایه از لحاظ سه ژن tsst-۱، hla وpvl مثبت بودند.
بحث و نتیجه گیری: سویه های استافیلوکوکوس اورئوس که توکسین هایSec ، Hla، Pvl وTSST-۱ تولید می کنند یک تهدید جدی برای سلامت انسان ها محسوب می شوند. فراوانی بالای برخی از ژن های مولد توکسین در این مطالعه می توان نشان دهنده ظهور جدایه های واجد این ژن ها در بیمارستان های تهران باشد.
امیر میرزایی، حسن نوربازرگان، سیدحمیدرضا خاتمی، سیدعطا اله سادات شاندیز، آرین رحیمی، علی اصغر باقری کشتلی،
دوره ۲۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل اصلی عفونتهای بیمارستانی بوده و به دلیل تشکیل بیوفیلم طیف وسیعی از بیماری ها را ایجاد می کند. این مطالعه با هدف بررسی ترکیبات شیمیایی عصاره گیاه گل بیمرگ، اثرات ضدبیوفیلمی آن بر روی جدایههای بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین و آنالیز بیان ژن icaD انجام شد.
مواد و روش ها: ابتدا ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره گیاه گل بی مرگ با استفاده از روش GC/MS مورد مطالعه قرار گرفت. سپس توانایی تشکیل بیوفیلم در ۵۰ جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روشهای کونگورد آگار و واکنش زنجیره ای پلی مرازی (PCR)، ارزیابی شد. در نهایت پس از تیمار سویهها با غلظت زیر مهارکنندگی عصاره (SubMIC) در مدت زمان ۲۴ ساعت، میزان بیان ژن icaD با روش Real Time PCR ارزیابی شد.
یافته های پژوهش: آنالیز فیتوشیمیایی عصاره، تعداد ۵۲ ترکیب را نشان داد که بیشترین میزان مربوط به α-Pinene (۵/۱۲%) و Carvacrol (۶/۸%) بود. نتایج بررسی بیوفیلم نشان داد که از میان ۵۰ سویه استافیلوکوکوس اورئوس، ۱۰ سویه (۲۰%) بیوفیلم مثبت بودند. هم چنین، سنجش کمی بیان ژن icaD در سویه های منتخب تحت تاثیر غلظت SubMIC عصاره نشان داد که بیان ژن icaD به میزان معناداری کاهش می یابد (P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه گیری: با توجه به اثرات چشمگیر عصاره گیاه گل بی مرگ بر روی تشکیل بیوفیلم، به نظر می رسد که بتوان از این عصاره به عنوان یک درمان مکمل جهت مهار بیوفیلم باکتری استافیلوکوکوس اورئوس استفاده نمود.
شیدا السادات ذوالنوری، صبریه امینی،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: فلوروکوینولون ها از جمله آنتی بیوتیک های مفید در مقابل عفونت های ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس می باشند اما امروزه ایجاد مقاومت نسبت به این دسته از آنتی بیوتیک ها یکی از مشکلات جدی در روند درمان بیماران به شمار می رود. از جمله مکانیسم های ایجاد مقاومت فلوروکوینولونی در این باکتری ها بیان بیش از حد ژن norA می باشد که در این مطالعه بررسی شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد ۵۰ سویه استافیلوکوکوس اورئوس از بیماران مبتلا به عفونت بینی در شهرستان سنندج جدا گردید و با استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی مرسوم تعیین هویت شدند، آزمایش دیسک دیفیوژن برای بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و آزمایش PCR برای بررسی ژن norA انجام گرفت، سپس محصولات آزمایش PCR برای آزمایش توالی یابی DNA به شــرکت Bioneer ارسال شدند. بر اساس نتایج توالی یابی و ترجمه گر Expasy جهش های نوکلئوتیدی و آمینواسیدی بررسی شد.
یافته های پژوهش: نتایج آزمایشات بیوشیمیایی به صورت کواگولاز، تخمیر قند مانیتول، DNase و همولیز مثبت، حساس به نووبیوسین و مقاوم به پلی میکسین بودند. مقاومت به آنتی بیوتیک های استفاده شده به صورت اکساسیلین(۴۲ درصد)، اریترومایسین(۴۶ درصد)، داکسی سیلین(۱۰ درصد)، آمیکاسین(۲۰ درصد)، تتراسایکلین(۲۴ درصد)، پنی سیلین(۶۸ درصد)، سیپروفلوکــساسین(۱۰ درصد)، ونکـــومایســـین(۶ درصد) و نالیدیکسیک اسید(۷۰ درصد) بود. همه سویه های مقاوم دارای ژن norA بودند و با بررسی توالی DNA، ۴ جهش نقطه ای نوکلئوتیدی یکسان، به ترتیبG۴۹۱-> A ، C۵۳۷-> T، A۵۸۵-> G و C۵۹۳-> T شناسایی و پس از ترجمه در جایگاه ۳۱۵ آمینواسید آسپارتیک اسید(D) به گلایسین(G) تبدیل شده بود.
بحث و نتیجه گیری: در ۴ سویه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به سیپروفلوکساسین جهش نوکلئوتیدی و آمینواسیدی مشترک مشاهده شد لذا لازم است مطالعات بیشتر انجام شود که آیا جهش های ذکر شده قطعاً عامل افزایش بیان این ژن هستند یا خیر.
سونیا رحیمی زاده، محمد پیل تن، ساکو میرزایی،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: افزایش مقاومت دارویی علیه آنتی بیوتیک ها در اکثر باکتری ها منجر به توسعه ترکیب های ضد میکروبی شده است. هدف از این مطالعه سنتز و بررسی خواص ضد باکتری دسته ای جدید از مشتقات ۲-آمینو-۵-نیترو تیوفن ها بر سوش های استاندارد باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکلی می باشد.
مواد و روش ها: در مرحله اول مشتقات ۲-آمینو-۵-نیترو تیوفن ها سنتز شدند. ساختار این مشتقات توسط داده های طیف ۱HNMR و ۱۳CNMR و IR مورد شناسایی و تائید قرار گرفت. در مرحله دوم فعالیت ضد باکتریایی ترکیبات سنتز شده به روش انتشار در آگار دیسک(دیفیوژن) و رقت سازی سریالی(دایلوشن) بررسی گردید.
یافته های پژوهش: ترکیبات ۴a-e از واکنش بین مالونیتریل، آریل ایزوتیوسیانات ها و برومو نیترومتان در مجاورت باز سدیم اتوکسید و حلال اتانول سنتز شدند و بررسی خواص ضد باکتری آن ها نشان داد که تمامی ترکیبات سنتز شده بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس تاثیر دارند. مطالعات ارتباط ساختار-فعالیت نشان داد که نوع استخلاف بر روی حلقه فنیل می تواند بر روی فعالیت ضد باکتریایی ترکیبات سنتز شده اثر بگذارد.
بحث و نتیجه گیری: مطالعات ارتباط ساختار-فعالیت ترکیبات سنتز شده نشان داد بیشترین اثر مربوط به ترکیب ۴a بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بود در حالی که این ترکیب اثری بر روی باکتری اشریشیاکلی ندارد. ترکیبات ۴c و ۴d اثر بیشتری بر روی باکتری اشریشیاکلی دارند در حالی که ترکیبات ۴b و۴e بر روی هر دو باکتری(استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیاکلی) تقریباً اثر یکسانی دارند.
شاهین حدادیان، پگاه اریافر، اردشیر حسام پور، مینا سپاهی، مرضیه حسینی،
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: ویبریوکلرا باکتری بیماریزا گرم منفی است که عامل وبا بیماری اسهال کشنده است. وبا عمدتاً در ماه های گرم، وقتی باکتری بتواند در آب آلوده به مدفوع به سرعت تکثیر کند مشاهده می گردد. این بیماری یک نوع اسهال شدید است که در طی قرن ها به شدت وضعیت بهداشت و اقتصاد جوامع مبتلا را تحت تاثیر قرار می دهد. طراحی و ارائه یک روش سریع و قابل اعتماد برای شناسایی ویبریوکلرا به عنوان یک بیماری مسری و باکتری سریع شد و قابل انتقال یکی از چالش های این دهه می باشد.
مواد و روش ها: خرگوش های سفید نیوزیلندی با سلول کامل ویبریوکلرا اگاوا و اینابا ایمن شدند. گاماگلوبین های به دست آمده از سرم تام در مرحله اول توسط ترسیب سولفات آمونیوم تخلیص و تغلیظ گردید و سپس خلوصاین پادگن ها با به کارگیری کروماتوگرافی میلی ترکیبی در مرحله بعد افزایش یافت. .این آنتی بادی ها به سلول های کامل استافیلوکوکوس اورئوس cowan ۱ NCTC-۸۳۲۵ متصل گردید. نمونه های سواب رکتال به یک محیط آب پپتونه قلیایی(pH ۸,۶) غنی شده تلقیح گردید و به مدت ۵ ساعت در دمای ۳۷ درجه قرار گرفتند. یک قطره از هر نمونه را با یک قطره از کمپلکس کوآگلوتیناسیون ویبریوکلرا مخلوط و نتایج در عرض ۳-۲ دقیقه گزارش گردید.
یافته های پژوهش: نتایج حاصل از اندازه گیری حساسیت، ویژگی و دقت آزمون طراحی شده در مقایسه با روش کشت استاندارد به ترتیب برابر ۹۷، ۹۹ و ۹۸ درصد حاصل گردید که به عنوان یک روش سریع و قابل اعتماد جهت به کارگیری در شیوع اندمیک یا همه گیر بیماری کشنده و قابل انتقال وبا روش کارآمدی به حساب می آید.
بحث و نتیجه گیری: روش کوآگلوتیناسیون طراحی شده در این پژوهش یک روش ساده، سریع و قابل اعتماد برای تشخیص ویبریوکلرا در نمونه مدفوع می باشد که می تواند در شناسایی سریع و کنترل موارد اسهال شدید حاصل از بیماری وبا به خصوص در زمان همه گیری در مناطق با امکانات آزمایشگاهی حداقل مورد استفاده قرار گیرد و مانع شیوع و مرگ و میر توسط این بیماری مسری گردد.
نیره اکبری، فاطمه اشرفی، میترا صالحی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: نانوذرات حامل آنتی بیوتیک می توانند اثرات سیتوتوکسیک بر باکتری های مقاوم به دارو داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر نانوذرات کیتوزان حامل آموکسی سیلین و کلاولانیک اسید بر زنده مانی سویه های MRSA استافیلوکوکوس اورئوس می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه نانوذرات کیتوزان با روش ژلی شدن ساخته و سپس آموکسی سیلین و کلاولانیک اسید بر روی آن بارگذاری شد و نانوذراتی با ابعاد کمتر ۱۰۰ نانومتر به دست آمد. جهت بررسی تاثیر غلظت های مختلف نانوذرات بر باکتری ها به روش مایکرودایلوشن غلظت های متوالی ۸-۲۵/۰ از نانوکیتوزان و غلظت های متوالی ۱۲۸-۱ از آموکسی سیلین تهیه شد. ۱۰۰ میکرولیتر از غلظت های مختلف نانو کـــیتوزان حاوی آنتی بیوتیک به هر چاهک انتقال یافت. یک میکرولیتر از سوسپانسیون باکتری به آن اضافه گردید. کدورت سنجی در چاهک ها به صورت چشمی مشاهده و جذب نوری در طول موج ۶۳۰ نانو متر توسط دستگاه الایزا ریدر خوانده شد.
یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده نشان می دهد که حداقل غلظت مهارکنندگی نانوذرات کیتوزان حامل آموکسی سیلین و کلاولانیک اسید در نمونه حساس ۹/۰ میکروگرم بر میلی لیتر و در نمونه مقاوم ۶/۳ میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت کشندگی آن ها به ترتیب ۸/۱ و ۲/۷ میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد.
بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده ترکیب حاصل، در مقایسه با کیتوزان و نیز آموکسی سیلین تنها، فعالیت ضد میکروبی بیشتری دارد که این نشان دهنده اثر هم افزایی آموکسی سیلین به همراه کلاولانیک اسید و کیتوزان است.
مهناز محمدی، امین طالبی بزمین آبادی، فرید رحیمی، مژگان فروتن،
دوره ۳۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: در این مطالعۀ توصیفی- مقطعی، ارتباط میان حضور چهار باکتری (استافیلوکوکوس اورئوس، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، سودوموناس آئروژینوزا و استرپتوکوکوس سانگوئیس) و بروز سوءهاضمه بررسی شد.
مواد و روش ها: در این تحقیق، ۱۰۰ نمونه بیوپسی آنترال جداشده از مبتلایان به سوءهاضمه (N=۵۰) و افراد بدون سوءهاضمه (N=۵۰) که به بیمارستان‌های مهراد و لبافی‌نژاد تهران در سال ۱۳۹۷ مراجعه کرده بودند، جمع‌آوری و حضور گونه‌های باکتریایی استافیلوکوکوس اورئوس، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، سودوموناس آئروژینوزا و استرپتوکوکوس سانگوئیس به روش PCR و به کمک پرایمر‌های اختصاصی nuc، PA۴۳۱CF، iga و ۱۶s-rRNA بررسی گردید. مجوز اخلاقی این طرح نیز با کد اخلاق IR.MODARES.REC,۱۳۹۷.۲۴۱، پیش از انجام پژوهش با تأیید کمیتۀ اخلاق در پژوهش دانشگاه اخذ شد.
یافته‌ها: در این تحقیق، درمجموع ۵۰ بیوپسی آنترال از مراجعه‌کنندگان دچار سوءهاضمه و ۵۰ نمونه بیوپسی آنترال از افراد بدون سوءهاضمه طی عمل آندوسکوپی برداشته شد. میانگین سنی افراد ۴۸ سال (دامنۀ سنی ۱۶ تا ۸۰ سال) و بیشترین ردۀ سنی مربوط به گروه ۴۶-۲۶ (۲۴ درصد) و کمترین میزان مربوط به گروه ۲۶-۱۶ سال (۰۶/۰ درصد) بود. دامنۀ سنی استفاده‌شده در این بررسی، توزیع جمعیتی نسبتاً مناسبی داشت. بر اساس یافته‌های بررسی PCR، فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، سودوموناس آئروژینوزا و استرپتوکوکوس سانگوئیس در میان ۵۰ نفر مبتلا به سوءهاضمه به‌ترتیب ۲۳ (۴۶ درصد)، ۳ (۶ درصد)، ۴۲ (۸۴ درصد) و ۰ (۰ درصد) گزارش‌شده است. این مقادیر در گروه کنترل بررسی ما، به‌ترتیب معادل ۱۹ (۳۸ درصد)، ۱۰ (۲۰ درصد)، ۴۵ (۹۰ درصد) و ۲ (۴ درصد) مشخص گردیده است. بر اساس آنالیز آماری صورت‌گرفته، هیچ‌گونه رابطۀ معناداری میان حضور این ۴ گونۀ باکتریایی و بروز سوءهاضمه مشاهده نشد (P>۰,۰۵).
بحث و نتیجه‌گیری: گونه‌های باکتری ساکن این ناحیه می‌تواند از تنوع بالایی برخوردار باشد و بنابراین، در کنار سایر عوامل اپی‌ژنتیکی درگیر، آنالیز عوامل محیطی نظیر تغذیه، سبک زندگی و نیز ژنتیک میزبان می‌تواند در افزایش دانش ما از این حوزۀ پیچیده مؤثر باشد.
یاسمن السادات نبی پور، آرمان رستم زاد، اردشیر حسام پور، مریم تاج آبادی، سلمان احمدی اسب چین،
دوره ۳۰، شماره ۵ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: در این تحقیق کارایی فعالیت ضدمیکروبی نانوذرات Zn و Cu سنتزشده به روش زیستی بر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی بیماریزای مقاوم در عفونتهای بیمارستانی بررسی گردید.
مواد و روش ها: نانوذرات اکسید روی با استفاده از باکتری زانتوموناس کمپستریس و نانوذرات مس و با استفاده از باکتری سودوموناس استوتزری سنتز شدند. برای تأثیر غلظتهای مختلف نانوذرات بر باکتری‌ها، به روش ماکرودایلوشن غلظتهای ۰۱/۰، ۱/۰، ۵/۰، ۱ و ۵/۱ درصد از نانوپارتیکل‌‌ها‌‌ی روی و مس (محیط کشت+نانوذرات) تهیه و به غلظت cell/ml ۱۰۵ از هریک از باکتری‌های بررسی‌شده اضافه گردید. ظروف حاوی محیط کشت‌‌های تیمار (باکتری+نانوذرات) و محیطهای کشت کنترل در انکوباتور شیکر قرار داده شدند؛ سپس OD محیطهای تیمار و کنترل مثبت و کنترل منفی تعیین گردید.
یافته‌ها: در نتایج آنالیز آماری ﻣﺸﺨﺺ ﺷــﺪ، ﻧﺎﻧﻮپارتیکل‌هایCu و Zn با غلظت ۵/۰ درصد ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺬف تقریباً ۱۰۰ درصد ﺑﺎﻛﺘﺮی‌‌های کلبسیلا پنومونیه، اسینتوباکتر بومانی و استافیلوکوکوس اورئوس هستند و ﻏﻠﻈﺖ ۱/۰ درصد برای هر سه باکتری باکتریواستاتیک بود.
بحث و نتیجه‌گیری: ﻧﺘﺎﻳﺞ به‌دست‌آمده از ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺧﺎﺻﻴﺖ ضدباکتریایی ﻧﺎﻧﻮذرات ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ میان ﻏﻠﻈﺖ ﻧﺎﻧﻮذره و درﺻﺪ ﺣﺬف ﺑﺎﻛﺘﺮی ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ وﺟﻮد دارد.
