مقدمه: فرآیند تولید در کارخانه لوله سازی اهواز همانند سایر محیط های صنعتی به دلیل ماهیت و نوع فعالیت ها با مخاطرات مختلفی از نظر ایمنی، سلامت، بهداشت و محیط زیست همراه می باشد، در نتیجه امکان آسیب به انسان، تجهیزات و محیط زیست، در صورت وقوع حادثه، وجود دارد. از این رو، مطالعه کنونی در زمینه ارزیابی و مدیریت خطر ایمنی، بهداشتی و زیست محیطی با هدف شناسایی مخاطرات احتمالی، تخمین میزان خطر، کنترل و کاهش سطح خطر و در راستای حفظ سلامت پرسنل، تجهیزات، سرمایه و محیط زیست تحت تأثیر به انجام رسید.
مواد و روش ها: در این تحقیق از روش«ویلیام فاین» که از فنون سازمان یافته و نظام مند ارزیابی خطر در شناسایی خطرات بالقوه و برآورد سطح خطر، در راستای مدیریت خطر و کاهش آن به سطحی قابل قبول است، استفاده شد. به این منظور پس از شناسایی فعالیت ها و فرآیندهای کارخانه، خطرات و عوامل بالقوه آسیب رسان شناسایی و سپس با توجه به شدت اثر، احتمال وقوع و پیامدهای احتمالی مواجهه آن با انسان، محیط زیست و تجهیزات، کار ارزیابی و طبقه بندی خطرات انجام شد.
یافته های پژوهش: سطح خطر در فعالیت های عملیات کوره القایی(پرت اپوکسی) با نمره ۳۰۰، آزمون آبی (از جهت آلودگی صوتی) با امتیاز ۳۰۰، سنگ زنی داخل لوله با نمره ۲۴۰ و آزمایش لوله با فشار آب با امتیاز ۲۰۰ دارای بالاترین سطح خطر(اضطراری) و فعالیت هایی مانند پخ زنی سر و ته لوله(دور ریزتراشه) با امتیاز ۱۹۲، بهره برداری از اره ی گردان(برخورد لوله به فرد) با نمره۱۸۰، فرآیند جوش با امتیاز ۱۶۰، شستشو با اسید فسفریک با نمره ۱۲۰ دارای میزان خطر متوسط(غیرطبیعی) و فعالیت هایی مانند سقوط افراد(پریفر) با نمره ۱۶، آزمون آبی(از منظرترکیدن لوله) با امتیاز ۹ و غلت خوردن کویل با امتیاز ۵ دارای کمترین میزان خطر(طبیعی) می‌باشند.
بحث و نتیجه گیری: حوادث ناشی از کار در طول اجرای این تحقیق دارای کاهش نسبی بوده و با توجه به افزایش شاغلین واحدهای تحت بررسی درسال ۱۳۸۶(زمان مطالعه) نسبت به سال ۱۳۸۵، ضریب شدت تکرار حوادث به طور متوسط حدود ۴۲درصد و تعداد روزهای تلف شده کاری حدود ۴۹ درصد کاهش داشته است.
