مقدمه: عارضۀ آرنج تنیس‌بازان یکی از شایع‌ترین عوامل درد آرنج است. مبتلایان به این عارضه از درد، کاهش قدرتِ گرفتن دست و کاهش فعالیت‌های عملکردی که ممکن است تأثیر چشمگیری بر فعالیت‌های روزمره و سبک زندگی بگذارد، گلایه می‌کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر ابزار کمک‌کننده به تحرک‌پذیری بافت نرم بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرنج تنیس‌بازان بود.
مواد و روشها: در این مطالعه، ۴۴ فرد غیر ورزشکار مبتلا به آرنج تنیس‌بازان به‌صورت هدفمند و در دسترس، انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۳ مرد و ۹ زن) و کنترل (۱۶ مرد و ۶ زن) تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل یک‌بار تزریق کورتیکواستروئید، ۱۰ جلسه فیزیوتراپی و استفاده روزانه از باند آرنج تنیس‌بازان به مدت یک ماه دریافت کردند، درحالی‌که بیماران گروه تجربی علاوه بر دریافت مداخلات گروه کنترل، ۴ هفته، هر هفته دو جلسه به مدت ۱۰ دقیقه، ابزار کمک‌کننده به تحرک‌پذیری بافت نرم دریافت نمودند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسش‌نامۀ SF۳۶، پیش و پس از ۴ هفته اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده آزمون‌های تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل گردید (P<۰,۰۵).
یافته های پژوهش: یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین امتیاز کیفیت زندگی بیماران گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (P<۰,۰۵)، به‌طوری‌که در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، این امتیاز بهتر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: استفاده از ابزار کمک‌کننده به تحرک‌پذیری بافت نرم همراه با مداخلات متداول درمان بیماری آرنج تنیس‌بازان می‌تواند در بهبود کیفیت زندگی مؤثر باشد.
