---

مقدمه: پاندمی آنفلوانزا همواره یکی از معضلات بزرگ جوامع انسانی بوده وبرای آمادگی مقابله با این بحران عظیم اقتصادی و اجتماعی که تمام جهان را همزمان درگیر می نماید نیازمند آمادگی همه جانبه خواهیم بود. این مطالعه با هدف بررسی آمادگی مدارس و دانشگاه های شهر ایلام در مقابل آنفلوانزای پاندمیک انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که به منظور تعیین آمادگی مدارس و دانشگاه ها در راستای مقابله با آنفلوانزای H۱N۱ طراحی و تدوین گردیده است در این مطالعه مستندات برنامه های مقابله با آنفلوانزایH۱N۱ با استفاده از چک لیست تعدیل یافته CDC و WHO مورد بررسی قرار گرفت و داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه تحلیل گردید. یافته های پژوهش: میانگین نمره آمادگی مدارس بر اساس چک لیست های CDC ,WHO به ترتیب ۹/۷۸ با انحراف معیار ۹/۱۱ و ۴/۷۳ با انحراف معیار ۶/۹ و در دانشگاه ها نیز به ترتیب ۴۲/۶۷ با انحراف معیار ۹/۱۳و ۴۴/۴۹ با انحراف معیار ۱/۱۶ بود که در مجموع آمادگی مدارس «خوب» و دانشگاه ها «ضعیف» ارزیابی گردید. هم چنین در آزمون آنالیز واریانس بین آمادگی مدارس ابتدایی با راهنمایی و دبیرستان تفاوت معنی داری مشاهده شد(p=./۰۴) و نیز تفاوت معنی داری بین آمادگی مدارسی که مراقب بهداشت داشتند با مدارسی که مراقب بهداشت نداشتند مشاهده نشد.(۷۳/۰p=) بحث و نتیجه گیری:علی رغم آمادگی «خوب» مدارس، دانشگاه های شهر ایلام از آمادگی «ضعیفی» بر خوردار بودندکه مشکل عمده در بخش های آموزش و برنامه ریزی برای مقابله با پاندمی آنفلوانزا بود و مداخله در این زمینه نیاز است.

---

چکیده مقدمه: طولانی شدن زایمان و مدت بستری ، اثرات زیانباری برای مادر و جنین به همراه دارد. عدم آموزش و آمادگی مادران باردار در این دوران موجب افزایش مداخلات پزشکی و ایجاد عوارض برای مادر و جنین می شود.لذا برگزاری کلاس های آمادگی برای زایمان در دوره بارداری می تواند راه حل مناسبی برای رفع این مشکلات باشد. مواد و روش ها : این مطالعه ، از نوع تحقیقات سیستم بهداشتی می باشد که بر روش مقطعی تحلیلی و آینده نگر در طی سالهای ۸۹-۱۳۸۷ در مرکز آموزشی درمانی طالقانی اراک انجام شد.تعداد ۱۷۰ زن باردار نخست زا به روش نمونه گیری آسان انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه مساوی (شاهد، مورد) تقسیم شدند. گروه مورد در کلاس های آمادگی دوران بارداری به مدت ۸ جلسه ۲ ساعته که هر دو هفته یکبار برگزار می شد شرکت کرده و تحت آموزش یک مربی مامایی مجرب قرار گرفتند.گروه شاهد نیز تنها مراقبت های معمول دوران بارداری را دریافت کردند.پس از زایمان ، مدت بستری در بیمارستان و میزان رضایتمندی مادران در دو گروه محاسبه شد و با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش : میانگین ساعات بستری در گروه مورد ( ۱۴/۱۱±۷۰/۳۰ساعت ) بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد (۳۳/۱۵±۱۷/۳۸ساعت ) بود ( P=۰/۰۰۱) . همچنین میزان رضایت مادران از زایمان طبیعی در گروه مورد (۲۰۲/۹۴ درصد ) بطور معنی داری بیشتر از گروه شاهد (۲۴۱/۶۷ درصد ) بود ( P=۰/۰۰۱) . بحث و نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که شرکت مادران باردار در کلاس های آمادگی زایمان ، هم مدت بستری مادران در بیمارستان را کاهش می دهد و هم میزان رضایت آنان از تجربه زایمان را می افزاید. لذا پیشنهاد می گردد این کلاس ها بصورت گسترده تری در مراکز مراقبت بارداری تشکیل شوند

---

چکیده
زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده‌ی ویژگی های شخصیتی روانرنجور خویی و سازگاری بر رابطه بین آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. روش پژوهش: جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود که از میان آنها تعداد ۲۰۵آزمودنی (۹۳ مرد و ۱۱۲ زن) با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های آمادگی به اعتیاد، فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی نئو و هیجان خواهی آرنت پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی تحلیل شد. نتایج: یافته‌ها نشان‌داد که هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت معنی داری دارند. اما تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی، نشان داد که رابطه آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی فقط توسط روانرنجور خویی تعدیل می‌گردد و سازگاری هیچ گونه نقش تعدیل کننده گی در این رابطه ندارد. نتیجه‌گیری: نتیجه این یافته این است که ویژگی شخصیتی روانرنجور خویی تببین‌کننده رابطه تعاملی معنادار، میان هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد بوده و در نتیجه هیجان خواهی در همه افراد با توجه به ویژگی های فردی (روانرنجور خویی) با آمادگی به اعتیاد رابطه دارد.

---

مقدمه: سلامت جسمی و روانی مردم از مهم ‌ترین اهداف هر جامعه به شمار می ‌رود. در این میان سلامت دانشجویان نقش بارزتری دارد. زیرا سلامتی آن‌ ها تضمین کننده ارتقاء سطح علمی و پیشرفت هر جامعه خواهد بود. مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه آمادگی جسمانی و سلامت عمومی دانشجویان دختر دانشگاه ایلام انجام شده است. مواد و روش ‌ها: روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و همبستگی می‌ باشد. جامعه آماری تمامی دانشجویان دختری است(با میانگین سنی ۸۲/۱±۹۴/۲۰) که درس تربیت بدنی عمومی را در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۲-۹۱ انتخاب کرده بودند(۴۰۰ نفر) و بدین منظور تعداد ۱۲۴ نفر به روش نمونه ‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای به دست آوردن نمره آمادگی جسمانی دانشجویان از آزمون ایفرد استفاده گردید. در ضمن از پرسش نامه استاندارد سلامت عمومی GHQ۲۸ برای اندازه گیری ۴ خرده مقیاس(سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ‌ها با استفاده از روش‌ های آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون در سطح P<۰,۰۵انجام شد. یافته‌ های پژوهش: از نظر وضعیت سلامت عمومی ۲/۷۴ درصد از آزمودنی‌ ها سالم و تنها ۸/۲۵ درصد از سلامت عمومی برخوردار نبودند. بین سه خرده مقیاس، سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، و افسردگی با آمادگی جسمانی دانشجویان دختر رابطه معنی دار وجود داشت و بین خرده مقیاس کارکرد اجتماعی و آمادگی جسمانی ارتباط معنی دار وجود نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: بین آمادگی جسمانی و سلامت عمومی دانشجویان دختر دانشگاه ایلام رابطه مثبت و معنی‌ داری وجود داشت، تمرین ورزشی زمینه‌ ای مناسب برای دستیابی به شرایط مطلوب روانی و بهبود حالت ‌های اضطراب و افسردگی می ‌باشد. این نتایج می ‌تواند مورد توجه مسئولین و دست اندرکاران دانشگاه ‌ها قرار گیرد تا با برنامه‌ ریزی بهتر، از فعالیت ‌های ورزشی به عنوان یک عامل سازنده جهت ارتقاء بهداشت روانی دانشجویان استفاده نمایند. پر کردن اوقات فراغت دانشجویان با فعالیت ‌های ورزشی، ترغیب آنان برای شرکت در مسابقات، ایجاد سالن ‌های ورزشی مخصوص هر رشته و توسعه ورزش ‌های همگانی، می ‌تواند از جمله راهکارهای رسیدن به توسعه سلامت عمومی دانشجویان باشد.

---

---

مقدمه: شناسایی عوامل مؤثر بر عملکرد جسمانی و رشد مهارت‌های حرکتی کودکان می‌تواند اهمیت فراوانی در مشارکت در فعالیت بدنی، پیشگیری از اضافه‌وزن و چاقی و همچنین شناسایی و هدایت استعداد‌های برتر ورزشی کودکان داشته باشد؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ژنوتیپ‌های متفاوت ACE (I/D) و ACTN-۳ (R/X)، بر بعضی از عوامل آمادگی جسمانی و عملکرد مهارت‌های حرکتی کودکان انجام‌شده ‌است.
 مواد و روش‌ها: جامعۀ آماری این پژوهش، شامل همۀ کودکان پسر مدرسه‌ای ۶ الی ۸ ساله از شهر تهران بود که به شکل تصادفی خوشه‌ای، تعداد ۵۰ نفر به‌عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل آزمون‌های آمادگی جسمانی، آزمون مهارت‌های حرکتی درشت اولریخ- ویرایش سوم و استفاده از PCR برای تعیین پلی‌مورفیسم ژن ACE و ACTN-۳ بود. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون‌ تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداری P<۰,۰۵ تحلیل شدند.
 یافته‌های پژوهش: نتایج نشان داد که کودکان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتیپ DD یا ID)، نسبت ‌به کودکان دارای ژنوتیپ II (P<۰,۰۵) و کودکان برخوردار از آلل R ژن ACTN-۳ (ژنوتیپ RR یا RX)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ XX (P<۰,۰۵)، قدرت عضلانی بیشتری در دست و پا و همچنین سطح مهارت‌های حرکتی جابجایی بالاتری دارند؛ اما تفاوت‌ معناداری در عملکرد مهارت‌های حرکتی توپی (P>۰,۰۵) مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: کودکان برخوردار از ژنوتیپ‌های DD یا ID ژن ACE و ژنوتیپ‌های RR یا RX ژن ACTN-۳‌، سطح رشد جسمانی بالاتر و متعاقباً سطح بالاتری در اجرای مهارت‌های حرکتی جابجایی دارند و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب، این افراد در آینده نیز، به اجرای مهارت‌های ورزشی در سطوح بالای عملکردی قادر خواهند بود.