لطف اله خواجه پور، اعظم کریمی، مهناز کسمتی، مژگان ترابی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: با توجه به یافته های اخیر در خصوص اثرات زیستی نانوذرات اکسید آهن بر عملکرد سیستم عصبی مرکزی و از آن جایی که سیستم کولینرژیک مغز، در تعدیل رفتارهای اضطرابی درگیر است در مطالعه حاضر نقش گیرنده های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA۱ هیپوکامپ پشتی در اضطراب ناشی از نانوذرات اکسید آهن در موش های صحرایی نر بالغ ارزیابی شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن ۲۵۰-۲۰۰ گرم استفاده شد. تمامی حیوانات در ناحیه CA۱ با روش جراحی استریوتاکسی کانول گذاری شدند. تزریق داروها یک هفته پس از دوره بهبودی انجام گرفت و ابتدا تزریق درون مغزی و پس از ۵ دقیقه تزریق درون صفاقی انجام شد. رفتار شبه اضطرابی و فعالیت حرکتی حیوان توسط دستگاه ماز به علاوه مرتفع، یک هفته پس از تزریق داروها، انجام گرفت. گروه ها شامل: کنترل(سالین)، نانوذرات اکسید آهن(۵ و ۵/۷ میلی گرم/کیلوگرم، درون صفاقی)، پیلوکارپین(۱ و ۲ میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)، پیلوکارپین(۱ میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)+نانو‌ذره اکسید آهن(۵/۷ میلی‌گرم/گیلوگرم، درون صفاقی) و پیلوکارپین(۲ میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)+نانو‌ذره اکسید آهن(۵/۷ میلی‌گرم/کیلوگرم، درون صفاقی) می باشند.
یافته های پژوهش: نانوذرات اکسید آهن(۵/۷ میلی گرم/کیلوگرم) سطح اضطراب را نسبت به گروه کنترل افزایش دادند(P<۰,۰۵)، در حالی که تزریق پیلوکارپین(۱ میکروگرم/موش) قبل از نانوذرات اکسید آهن(۵/۷ میلی‌گرم/کیلوگرم) اثر اضطرابی القاء شده توسط نانو اکسید آهن را بهبود بخشید(P<۰,۰۵).
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که احتمالاً اثر اضطراب زایی نانوذرات اکسید آهن، از طریق کاهش فعالیت گیرنده های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA۱ هیپوکامپ پشتی میانجیگری می شود.
