---

هدف از این تحقیق بررسی تبحر حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بود. این مطالعه از نوع توصیفی، مقایسه و غیر مداخله ای است که جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان پسر شهرستان مریوان با میانگین سنی ۲/۹ تشکیل می دهد. نمونه آماری شامل ۲۰ کودک با اختلال اختلال بیش فعالی کم توجهی و ۲۰ کودک همسن و همجنس بدون اختلال بودند. کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی بوسیله پرسشنامه والدین و معلم کانرز که روایی و پایایی این پرسشنامه در ایران با روش آلفای کرونباخ ۸۱% و با تائید متخصصان روانپزشیکی مناسب ارزیابی شده است، در تحقیق حاضر از نسخه ۴۸ ماده ای که پنج عامل؛ مشکلات سلوک، مشکلات یادگیری، روان تنی، تکانشگری، بیش فعالی و اضطراب را شناسایی می کند، استفاده شد. نشانه ها در یک مقیاس ۴ گزینه ای ۳-۰ (صفر = هرگز، ۱= فقط کمی، ۲= کمی زیاد، ۳= خیلی زیاد) درجه بندی می شوند. شناسایی و پس از آن هر دو گروه از طریق فرم بلند آزمون تبحر حرکتی بروینینکس – ازرتسکی با همدیگر مقایسه شدند. برای مقایسه داده ها در گروهها از آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۳ تجزیه و تحلیل گردید.( ۰۵/۰ > Ρ). نتایج نشان داد که پسران عادی در مهارتهای درشت و در مهارتهای ظریف و همچنین تبحر حرکتی بهتر از کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی کم توجهی یودند.

---

آنزیم های PDE، هیدرولازهایی هستند که به طور انتخابی هیدرولیز نوکلئوتیدهای cAMP و cGMP را کاتالیز می کنند و تا کنون ١١ خانواده و ٥٣ ایزوآنزیم از آن ها شناسایی شده است. این آنزیم ها دسترسی پیام رسانه های ثانویه به عامل های درون سلولی شان را کنترل می کنند. آنزیم های PDE از لحاظ ساختار، خواص کینتیکی، مکانیسم های تنظیمی، حساسیت به مهارکننده ها و پاسخ به عامل های خاص و نیز میل ترکیبی به سوبسترا(cAMP و cGMP) با یکدیگر متفاوتند. نه تنها هر خانواده PDE سوبسترا و ویژگی تنظیمی خاصی دارد بلکه هر خانواده و حتی اعضای درون آن ها الگوهای بیان ویژه بافتی، ویژه سلولی و زیر سلولی نشان داده و در نتیجه در مسیرهای انتقال سیگنال متمایزی شرکت می کنند. در دهه ١٩٥٠، اهمیت اثرات فیزیولوژیکی cAMP و مهارکننده های PDE احساس شد و نوکلئوتید cAMPبه عنوان یک پیام رسان ثانویه معرفی شد که واسطه بسیاری از اثرات سلولی ناقل های عصبی و هورمون ها است. سپس دومین پیام رسان ثانویه درون سلولی، یعنی cGMP در ادرار Rat کشف شد. مطالعات نشان داده اند IBMX (۳-isobutyl-۱-methyl-xantine) یک مهارکننده غیرانتخابی برای آنزیم های فسفودی استراز است و مقدار cAMP را افزایش می دهد و مقدار IC۵۰ آن برای تمام PDE ها به جز PDE۸A، PDE۸B و PDE۹A، در حد میلی مولار است. در سال های اخیر اهمیت بالینی مهارکننده های مختلف PDE مورد توجه محققان قرار گرفته است. اندکی از این ترکیبات امید بخش، به دلیل اثرات جانبی نامطلوب در آزمایش های کلینیکی رد می شوند، این اثرات جانبی می تواند به علت همپوشانی فعالیت آنزیمی آنزیم های فسفودی استراز، حساسیت دارویی، و توزیع بافتی آن ها باشد. با درک بهتر بیولوژی آنزیم های PDE، تلاش برای یافتن مهارکننده های PDE جدید صورت می گیرد تا نسبت فواید درمانی آن ها را به اثرات جانبی نامطلوبشان افزایش دهد

---

مقدمه: میکروسپوریدیوزیس یک عفونت فرصت طلب رو به افزایش در بیماران مبتلا به ویروس ایدز می باشد. پنج گونه میکروسپوریدیا شامل انتروسیتوزون بینوزی، انسفالیتوزون هلم، انسفالیتوزون کونیکولی، سپتاتا اینتستینالیس و گونه های پلیستوفورا که هرکدام طیف وســیعی از علایم ایجاد می کنند، در افراد آلوده به ویروس ایدز گزارش شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع میکروسپوریدیا در بیماران آلوده به ویروس ایدز به روش متاآنالیز و مرور سیستماتیک در ایران بود.
 مواد و روش ها: بانک ‌های اطلاعاتی Magiran, Scopus, Web of Sciences,، Iran Medex، SID Irandoc, Pubmed  Google scholar, برای بررسی مطالعات گزارش شده در مورد «شیوع میکروسپوریدیا در بیماران مبتلا به ویروس ایدز در ایران» مورد مطالعه قرار گرفتند. متاآنالیز با استفاده مدل اثرات تصادفی انجام گرفت و ناهمگونی بین مطالعات با استفاده از آزمون I^۲ تعیین گردید.
یافته های پژوهش: بر اساس داده های حاصل از مطالعات انجام گرفته، تعداد ۱۷۰۸ بیمار آلوده به ویروس ایدز در ۸ مطالعه در ایران در فاصله بین سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۶ مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج میزان شیوع میکروسپوریدیا در بیماران افراد مبتلا به ویروس ایدز، با روش تشخیص مولکولی PCR ۱۳ درصد()(CI ۹۵%: ۱۸/۰- ۸/۰) محاسبه گردید. میزان شاخص هتروژنتی در مطالعات(P<۰,۰۰۱)، ۳/۹۳I^۲= برآورد گردید. شایع ترین میکروسپوریدیا انتروسیتوزون بینوزی، ژنوتایب های D, M و WL-۱۱، گزارش شده است، اما انسفالیتوزون اینتستینالیس، انسفالیتوزون کونیکولی( ژنوتایپ I, II) و انسفالیتوزون هلم(ژنوتایپ ۱A) نیز از بیماران جدا شده است.
بحث و نتیجه‌ گیری: در مطالعه حاضر مشخص شد میانگین شیوع میکروسپوریدیا در بیماران مبتلا به ویروس ایدز در ایران(۰۰/۱۳ درصد) با میانگین جهانی آن(۱۵ درصد) هم خوانی دارد. شایع ترین میکروسپوریدیا در بیماران ایدزی انتروسیتوزون بینوزی ژنوتایپ D می باشد، این ژنوتایپ بین انسان و حیوان مشترک است و بیماران از تماس با حیوانات باید خودداری کنند.

---

مقدمه: نتایج متناقضی دربارۀ پیش‌آگهی کووید-۱۹ در بیماران با کم‌کاری تیروئید وجود دارد. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی شدت علائم و مؤلفه‌های خونی در بیماران مبتلا به کم‌کاری تیروئید و کووید-۱۹ انجام شد.
مواد و روش ها: ۱۰۰ بیمار کووید-۱۹ (۵۰ بیمار با سابقۀ تیروئید [هیپوتیروئید] و ۵۰ بیمار بدون اختلال تیروئید [یوتیروئید])، در مطالعۀ حاضر بررسی گردیدند. مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران از رجیستری کووید-۱۹ در بیمارستان شهید مصطفی خمینی جمع‌آوری شد. همۀ بیماران بین اسفند ۱۳۹۸ تا آذر ۱۳۹۹ بستری و تحت درمان قرار گرفته بودند. تعداد روزهای بستری در بیمارستان، میزان پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه و فاکتورهای خونی ارزیابی گردیدند.
یافته‌ها: مدت‌زمان بستری در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ هیپوتیروئید به‌طور معنی‌داری، طولانی‌تر از گروه یوتیروئید بود (P=۰,۰۰۹)، این در حالی است که مؤلفه‌های خونی شامل تعداد گلبول‌های قرمز (RBC)، سطح هموگلوبین و میزان هماتوکریت در گروه هیپوتیروئید کمتر از گروه یوتیروئید (به‌ترتیب P=۰,۰۰۱، P=۰,۰۰۳ و P=۰,۰۰۳) و تعداد گلبول‌های سفید (WBCs) و شاخص‌های التهابی شامل سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) و سطح پروتئین واکنشی C (CRP) در هر دو گروه یکسان بود.
بحث و نتیجه‌گیری: بیماری زمینه‌ای کم‌کاری تیروئید تأثیر معنی‌داری بر شدت التهاب ناشی از کروناویروس نداشت؛ اما سبب طولانی شدن مدت‌زمان بستری در این بیماران می‌شد. کم‌خونی که مشکل رایجی در بیماران کم‌کاری تیروئید است، ممکن است علت طولانی شدن مدت‌زمان بستری در این بیماران باشد.