---

چکیده مقدمه و هدف: هدف مقاله حاضر ارزیابی ویژگی‌های روا نسنجی مقیاس‌های عوامل اثر گذار روانی اجتماعی مرتبط با فعالیت جسمانی در دختران نوجوان ایرانی می‌باشد. مواد و روش ها: ابزارهای پژوهش با استفاده از مقیاس‌های “PACE-Adolescent Physical Activity Survey” و سازه‌های تئوری شناختی اجتماعی بندورا(SCT) و مدل (TTM) پروجاسکا و دیکلمنته طراحی شدند و با بکار گیری تکنیک ترجمه- ترجمه مجدد (Back-translation) از انگلیسی به فارسی برگردانده شدند. این ابزارها بر روی ۵۱۲ دختر دبیرستانی پایه‏های اول و دوم از دوازده دبیرستان دولتی در منطقه ۱۰ آموزش و پرورش تهران اجرا گردیدند. مقیاس‏های بکار رفته در این پژوهش شامل: مقیاس‏ خودکارآمدی فعالیت جسمانی، مقیاس حمایت اجتماعی (حمایت خانواده و حمایت دوست) فعالیت جسمانی، مقیاس منافع و موانع فعالیت جسمانی، مقیاس استراتژی‏های تغییر فعالیت جسمانی، مقیاس عوامل محیطی فعالیت جسمانی، مقیاس لذت فعالیت جسمانی و مقیاس انتخاب فعالیت جسمانی اوقات تفریح بود. یافته ها پژوهش: ضرایب آلفای کرونباخ (Cronbach’s alphas)، میانگین همبستگی درونی عبارات (mean inter-item correlation)، و پایایی بازآزمایی (test-retest) نشان دهنده اعتماد و پایایی نتایج فوق می‏باشد. ضرایب آلفای کرونباخ برای مقیاس‏های مختلف مناسب تا عالی بودند (۰۸۴-۰۶۵)، میانگین همبستگی درونی از متوسط تا مناسب (۰۴۷-۰۲۳) و نتایج پایایی بازآزمایی نیز بین متوسط تا مناسب (۰۷۴-۰۳۶) بودند. بحث و نتیجه گیری: نتایج اولیه مطالعه نشان داد که بکارگیری مقیاس‏های مذکور جهت اندازه‏گیری تعیین کننده‏های روانی اجتماعی فعالیت جسمانی در بین دختران نوجوان ایرانی مورد تایید می‎باشد.

---

دیابت، خطر ابتلای سیستم اعصاب مرکزی (CNS) به اختلالاتی مانند سکته مغزی، تشنج، زوال عقل و اختلال شناختی را افزایش می دهد.. بربرین یک آلکالوئید ایزوکوئینولین طبیعی‌است که اثر‌بخشی آن بر اختلالات‌ نورودژنراتیو در مطالعات اخیر گزارش‌شده‌است. هم‌چنین ثابت شده است، هیپر گلیسمی از طریق فرایندهای آنزیمی و غیر آنزیمی موجب القای اکسیداسیون خودبه خودی گلوکز گردیده و با تحریک تولید قطعات اکسیژنی و نیتروژنی فعال،منجر به استرس اکسیداتیو می شود همچنین تولید بیش از حد ROS می تواند، سبب آسیب DNA و پروتئین ها شده، بر عملکرد گیرنده ها، آنزیم ها، انتقال پروتئین ها، و غیره تاثیر گذارده و آنزیم های سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و یا آنزیم های مشارکت کننده در ترمیم را غیر فعال نماید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۹۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بطور تصادفی انتخاب و به پنج گروه: کنترل، کنترل تیمارشده با بربرین( mg/kg۱۰۰)، دیابتی و دیابتی تیمارشده با بربرین (mg/kg۱۰۰و۵۰) تقسیم شدند. دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین(STZ) با دوز mg/kg ۶۰ به صورت درون صفاقی القاء گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با بربرین با دوزmg/kg /day ۱۰۰و ۵۰ به مدت هشت هفته به صورت خوراکی انجام گردید. قند خون درهفته های ۲، ۴، ۶و ۸ پس از تزریق STZ با خون گیری از سیاهرگ دمی ندازه گیری شد. پراکسیداسیون لیپیدی، سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز به عنوان شاخص های استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ اندازه گیری شد. در پایان داده‌های گروه ها با نرم افزار آماری۵ prism و آزمون‌های one way ANOVA و Tukeyتجزیه و تحلیل شدند یافته ها: هشت هفته پس از القای دیابت، افزایش پراکسیداسیون لیپیدی، کاهش فعالیت آنزیم‌ سوپراکسید‌دیسموتاز و افزایش سطح نیتریت در هیپوکامپ موش‌های دیابتی، نسبت‌ به گروه کنترل مشاهده ‌شد. تجویز طولانی‌مدت بربرین (mg/kg ۱۰۰، ۵۰ روزانه ) سبب بهبودی استرس‌اکسیداتیو در مغز موش‌های دیابتی گردید. نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان‌ داد که درمان با بربرین به طور معنی‌داری منجر به کاهش استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ موش‌های صحرایی دیابتی شده با STZ گردید..

---

مقدمه: زخم و عوارض ناشی از آن می ­تواند مشکلات زیادی را برای بیماران به ­وجود آورد. لذا شناخت عواملی که بتوانند در درمان زخم موثر باشند و از گسترش آسیب ها جلوگیری کنند حائز اهمیت است. بنا بر این مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر ترمیم زخم از شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه ­ورا و عصاره الکلی بره موم مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش­ ها: در این تحقیق ۵۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار(۱۸۰-۱۳۰گرم) به ۵ گروه ۱۰ تایی در گروه ­های کنترل (بدون دیابتی شدن و تیمار)، شاهد(دیابتی، بدون تیمار)، گروه تجربی ۱ (دیابتی و تیمار با شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه ­ورا) و گروه تجربی ۲ (دیابتی­و تیمار با عصاره بره موم) و گروه ­تجربی ۳(دیابتی و تیمار با ترکیب شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه ­ورا و عصاره بره موم) تقسیم شدند و سپس در هر ۵ گروه بریدگی­ هایی به طول ۲ سانتی ­متر بر روی پوست پشت ایجاد شد و روند بهبود زخم روزانه پیگیری شد. مساحت زخم در روز­های آزمایش با استفاده از نرم ­افزار Matlab اندازه­گیری شد و درصد بهبود زخم محاسبه شد. به منظور مطالعات بافت ­شناسی در روزهای ۴، ۷، ۱۴ و ۲۱ از هر گروه نمونه­ هایی از زخم برداشته­ شد تمامی داده ها از نظر آماری با واریانس یک طرفه(One way ANOVA) و آزمون تکمیلی(Tukey)، تحت نرم افزار آماری SPSS انجام شد.

یافته های پژوهش: متوسط زمان ترمیم زخم در گروه تجربی تیمار شده با ترکیب شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه­ورا و عصاره بره موم نسبت به چهار گروه دیگر کمتر(P≤۰,۰۱) بود. در بررسی بافت شناسی نیز علائم بهبود بافت پوست در درمان با ترکیب شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه ­ورا و عصاره بره موم نسبت به چهار گروه دیگر تفاوت معنی ­داری(P≤۰,۰۱) داشته ­است.

بحث و نتیجه­ گیری: این تحقیق نشان داد که تجویز موضعی ترکیب شیرابه زرد رنگ گیاه آلوئه ­ورا و عصاره بره موم روند بهبود زخم­ های دیابتی را تسریع می­کند.

---

مقدمه: آپوپتوز یا مرگ برنامه ‌ریزی شده سلول نقش مهمی در پاتوژنز بیماری‌ های متعدد ایفا می‌ کند. دیابت ملیتوس عوارض مخربی بر دستگاه تولید مثلی نر و عملکرد جنسی در نمونه های حیوانی و انسانی مبتلا به دیابت اعمال می کند و باعث افزایش آپوپتوز می شود. ریشه کودزو یک ساپونین و ایزو فلاونین می باشد که اغلب به عنوان عامل کاهنده قندخون مورد استفاده قرار می گیرد. کودزو توانایی کاهش گلوکز خون از مسیر غیر وابسته به انسولین را داشته و هم چنین با حذف رادیکال های آزاد منجر به کاهش استرس اکسیداتیو می گردد. مطالعه اخیر تاثیر ریشه کودزو بر فعالیت Caspease-۳ به روش ایمنوهیستوشیمی در بافت بیضه در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بررسی گردید.

مواد و روش ها: موش های نر نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند: کنترل، دیابتی، دیابتی تیمار شده با کودزو mg/kg۱۰۰، دیابتی تیمار شده با کودزو mg/kg۵۰. دیابت به وسیله تزریق درون صفاقی STZ(با دوز mg/kg۵۰) ایجاد گردید. تیمار با کودزو با دوز mg/kg۵۰ و ۱۰۰ به مدت پنج هفته به صورت گاواژ انجام شد. آسیب های بیضه ای به وسیله روش رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی و هماتوکسیلین-ائوزین مشخص شده و فاکتورهای بیوشیمیایی و هورمونی خون مورد سنجش قرار گرفت.

یافته های پژوهش: موش ‌های دیابتی افزایش معنی ‌داری را در آپوپتوز بافت بیضه نشان دادند. موش های دیابتی به طور مشخص کاهش در قطر توبول سمینی فروس، سلول های سرتولی، شمارش و تحرک اسپرم و مقدار تستوسترون و انسولین نشان دادند. در رت های تیمار شده با ریشه کودزو منجر به کاهش معنی ‌دار سلول ‌های دچار آپوپتوز در موش‌ های دیابتی گردید و به طور مشخص سبب افزایش وزن بدن و میزان انسولین و تستوسترون پلاسما و کاهش مقدار گلوکز گردید. هم چنین تجویز خوراکی ریشه کودزو افزایش در تعداد و تحرک اسپرم، سلول های رده اسپرم ساز و سلول سرتولی مشاهده گردید.

بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، وقوع آپوپتوز را در دیابت مورد تائید قرار داده و اثرات آنتی آپوپتوزی ریشه کودزو را خاطر نشان می ‌سازد.